Ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα του νέου ελληνικού κράτους ήταν η όλη πολιτική του στο γλωσσικό ζήτημα. Εν ονόματι μίας αμφίβολης καθαρολογίας πολέμησε τις τοπικές διαλέκτους, οι οποίες περιείχαν σχεδόν όλο τον πλούτο της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας. Η συνέχεια της γλώσσας και μάλιστα κατά τον τρόπο στον οποίο θα αναφερθώ στην συνέχεια, μαρτυρεί την γνήσια προέλευση των σημερινών Ελλήνων από τους αρχαίους προγόνους τους, αφού στοιχεία σημαντικά της γλώσσας που μιλούσαν οι Έλληνες πριν 4.000 χρόνια επιβιώνουν σήμερα. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Τσακώνικης διαλέκτου, όπου οι χωριάτες ομιλούν ακόμη λίγοι δυστυχώς σήμερα, μία διάλεκτο καθαρά δωρική.
Στοιχεία αρχαϊκά βρίσκουμε χαρακτηριστικά και στην Ποντιακή και στην Κυπριακή και στην Μανιάτικη διάλεκτο. Επίσης στην Μανιάτικη διάλεκτο βρίσκουμε σπαράγματα λέξεων της γραμμικής β’, όπως και του αρχαίου αλφαβήτου των 26 γραμμάτων και της ερασμιακής προφοράς. Η Ερασμιακή προφορά θεωρήθηκε κακώς, σαν ένα ανθελληνικό εφεύρημα κι ότι ήθελε με τον τρόπο αυτό ο Έρασμος να πει ότι δεν είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Σε καμία περίπτωση δεν ισχύει αυτό, απλά η γλώσσα εξελίσσεται και αλλάζει σε κάποια σημεία η προφορά της μορφή. Σε τηλεοπτικές εκπομπές ο καθηγητής Μπαμπινιώτης έχει πάρει θέση ότι όντως η ερασμιακή προφορά ήταν η προφορά με την οποία ομιλούσαν τα Ελληνικά οι Αρχαίοι πρόγονοί μας και το αποδεικνύει αυτό απαγγέλλοντας αποσπάσματα από τα Ομηρικά Έπη, τα οποία πράγματι με την ερασμιακή προφορά διατηρούν απόλυτα το ποιητικό μέτρο και την προσωδία.
Θα περιοριστώ επί του προκειμένου σε κάποιες γνώσεις μου για την Μανιάτικη προφορά, στην οποία επιβιώνει η ερασμιακή προφορά. Το ύψιλον σύμφωνα με την ερασμιακή προφορά, προφερόταν ου έτσι λοιπόν στην μανιάτικη διάλεκτο την τρύπα την λένε τρούπα και τα σύκα, σούκα κ.α. πολλά. Ενδεικτική είναι επίσης της Δωρικής διαλέκτου το γεγονός ότι στα Μανιάτικα το και προφέρεται τσε και το ήτα άλφα! Όπως στην λέξη βοή που προφέρεται βοά και στην λέξη αναπνοή που προφέρεται αναπνοά. Όσο για το τελικό ωμέγα των ρημάτων οι Μανιάτες δεν λένε παίζω ή τρέχω ή παίζου ή τρέχου.
Θησαυρός κυριολεκτικά οι τοπικές διάλεκτοι του λαού μας, που δείχνουν την συνέχεια των Ελλήνων και γνώμη μου είναι ότι η γλώσσα του Παπαδιαμάντη ήταν ότι καλύτερο, αφού κρατούσε την γραμματική της καθαρεύουσας και το συντακτικό και ήταν πλούσια σε λέξεις της διαλέκτου.
Το κατάντημα της Παιδείας μας σήμερα είναι ότι τα Ελληνόπουλα διαβάζουν κείμενα του Παπαδιαμάντη γραμμένα πριν εκατό σχεδόν χρόνια με μετάφραση στην δημοτική!
Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ
https://xrisiavgi.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου