15 Ιουλίου 1974 – 49 XΡONIA ΠΡΙΝ
Προδημοσίευση από το Βιβλίο:
“Μία Νύχτα του Ιούλη του 1974 –
Η ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ
ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΛΟΦΟΥ”
“Τα νέα ήρθανε από την Κύπρο το απόγευμα της 15ης Ιουλίου. Στην Μεγαλόνησο είχε γίνει στρατιωτικό κίνημα και είχε ανατραπεί ο πρόεδρός της Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, ο οποίος είχε συγκρουστεί με την ελληνική κυβέρνηση και είχε ζητήσει να φύγουν από την Κύπρο οι Έλληνες Αξιωματικοί. Η αλληλογραφία αυτή έγινε γνωστή μετά βέβαια τα πολεμικά γεγονότα. Στο Κίνημα την πρωτοβουλία είχαν οι δυνάμεις καταδρομών και τα τεθωρακισμένα. Οι Μακαριακοί αντιστάθηκαν και βάρεσαν στο ψαχνό. Ο διοικητής της μία από τις δύο μοίρες καταδρομών ταγματάρχης Χολίδης έπεσε νεκρός με μία σφαίρα στο κεφάλι. Περίπου 20 Ελλαδίτες και Κύπριοι έπεσαν από τα πυρά των πραιτοριανών του Μακαρίου εκείνη την ημέρα. Πριν λίγα χρόνια θέλησαν να κάνουν συγγενείς τους, συμπολεμιστές τους και φίλοι ένα μνημόσυνο προς Τιμήν τους. Σφοδρή ήταν η αντίδραση των “δημοκρατών”, που δεν ήθελαν ούτε ένα κουκί λιβάνι για τα παλικάρια, που έχυσαν το αίμα τους για μια μεγάλη Ελλάδα, για την Ένωση, έτσι τουλάχιστον πίστευαν. Ο “Κρέων” με σάρκα και οστά στο πρόσωπο της αντιχουντικής υστερίας ενάντια στην “Αντιγόνη” και τον “Πολυνίκη” της δικής τους ψεύτικης και ασήμαντης ιστορίας.
Βασικός στόχος του Κινήματος ήταν η κατάληψη του Προεδρικού Μεγάρου και ο θάνατος του Μακαρίου. Οι άνθρωποι των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, οι Ελληνοαμερικανοί πράκτορες της CIA με πρώτον τον γνωστό Λάσκαρη-Αβρακώτο (που διέλυσε τα επόμενα χρόνια ολόκληρη Σοβιετική Ένωση με τον πόλεμο στο Αφγανιστάν) το είχαν ξεκαθαρίσει στον Ταξίαρχο Ιωαννίδη ότι ήθελαν τον Μακάριο νεκρό. Αυτό γιατί γνώριζαν τις υψηλές επαφές του Μακαρίου τόσο με τον αγγλικό παράγοντα, όσο και με το λεγόμενο τρίτο κόσμο, ο οποίος την εποχή εκείνη είχε αποκτήσει μεγάλο κύρος στην παγκόσμια γεωπολιτική σκηνή. Ο Ταξίαρχος Ιωαννίδης είχε αποφασίσει ο Μακάριος να μείνει ζωντανός. Την επιχείρηση κατά του Προεδρικού Μεγάρου είχε αναλάβει ο Συνταγματάρχης των καταδρομών Κομπόκης, ο οποίος καταθέτοντας στην Βουλή για το φάκελο της Κύπρου είχε δηλώσει ότι η εντολή, την οποία είχε λάβει από τον Ιωαννίδη ήταν να αφήσει τον Μακάριο να φύγει, αλλά να μην το πάρουν είδηση οι “μικροί” γιατί θα μας σκοτώσουν όπως τους είχε πει. Και έτσι έγινε. Ο Μακάριος έφυγε σώος και αβλαβής. Σε ένα χωριό της Λακωνίας πολλά χρόνια αργότερα ένας τότε λοχαγός (ο αείμνηστος Στρατηγός Γ.), που είχε λάβει μέρος στο Κίνημα κατά του Μακαρίου και στη συνέχεια ανδραγάθησε, πολεμώντας κατά των Τούρκων εξομολογείτο ότι είχε ρωτήσει τον Συνταγματάρχη Κομπόκη γιατί αφήνουν δρόμο να φύγει ο Μακάριος και αυτός με μισόλογα του είχε πει ότι είχε μπλοκάρει τα πάντα. Έτσι ο Μακάριος έφυγε και με την βοήθεια των Άγγλων απηύθυνε διαγγέλματα και ξεκινούσε μία εκστρατεία κατά των “κινηματιών”, η οποία εστρέφετο ευθέως κατά της Ελλάδος. Η Τουρκία υποκριτικά δήλωνε ότι πρόκειται για εσωτερική υπόθεση των Ελληνοκυπρίων, ενώ ταυτόχρονα ετοίμαζε απόβαση. Η Αθήνα αναζητούσε πρόσωπο με κύρος πολιτικό να αναλάβει πρόεδρος στην Λευκωσία. Ο Κληρίδης αρνήθηκε, όλοι με ζωντανό το Μακάριο είπαν όχι. Τελικά πρόεδρος έγινε ένας ήρωας της Ε.Ο.Κ.Α., ο Νικόλαος Σάμψών, ο οποίος ήτανε κόκκινο πανί για τους Τούρκους από τις αιματηρές συμπλοκές της δεκαετίας του 60.
Στις 16 Ιουλίου φτάνουν στην Αθήνα Ενωτικοί αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α. Β’, οι οποίοι είχαν απάνθρωπα βασανιστεί στα κολαστήρια του Μακαρίου. Δείχνουν τις πληγές τους και τα σημάδια τους στους “ευαίσθητους” για τα βασανιστήρια και τα ανθρώπινα δικαιώματα δημοσιογράφους, βασανιστήρια από τους πραιτωριανούς του Μακαρίου, τους δήμιους του Εφεδρικού. Ούτε ένας δημοσιογράφος δεν έγραψε λέξη … Η μόνη εφημερίδα που παρουσιάζει το θέμα είναι η “ΕΣΤΙΑ”.”
https://xrisiavgi.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου