Ισως είναι θέμα σοσιαλιστικών προτεραιοτήτων. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ιδιοκτήτης του ραδιοσταθμού «Στο Κόκκινο», δεν έχει λεφτά να πληρώσει τους εργαζόμενους στον σταθμό, αλλά έχει λεφτά για να μισθώσει ολόκληρο τρένο του ΟΣΕ, ώστε να κάνουν οι οπαδοί του διαδηλωτικό τουρισμό στη Θεσσαλονίκη. Ποιος ξέρει; Μπορεί η ηγεσία του κόμματος να πιστεύει ότι στη ΔΕΘ γκρεμίζεται ο καπιταλισμός και αυτομάτως θα λυθούν τα προβλήματα του ραδιοσταθμού του: η στάση πληρωμών που κήρυξε θα πάψει να υπάρχει, οι εργαζόμενοί του θα πληρωθούν, οι απεργίες θα σταματήσουν και θα ζήσουν αυτοί σοσιαλιστικά και οι απλήρωτοι εργαζόμενοι καλύτερα.
Καλώς ή κακώς, η οικονομική κρίση δεν διαφοροποιεί τις επιχειρήσεις αναλόγως σοσιαλιστικών ή καπιταλιστικών προθέσεων, όσο κι αν προσπαθεί το ΚΚΕ να μας πείσει για το αντίθετο. Ανθρωποι απολύονται, είτε δουλεύουν για τους «στυγνούς καπιταλιστές», είτε για σοσιαλιστές εργοδότες, όπως είναι ο «902» που ανήκει στο ΚΚΕ. Και φυσικά αυτοί οι άνθρωποι διαμαρτύρονται με τον τρόπο που δίδαξε η Αριστερά όλα αυτά τα χρόνια. Ετσι, οι απολυμένοι από τις επιχειρήσεις του ΚΚΕ σήκωσαν ένα πανό έξω από τα γραφεία του Περισσού που έγραφε «Οχι στις άδικες και εκδικητικές απολύσεις. Οχι στο κλίμα γκέτο του 902».
Το ΚΚΕ απάντησε με τη γνωστή λασπώδη φλυαρία του. Σε ένα κείμενο 890 λέξεων, χαρακτήρισε την κινητοποίηση «δήθεν» (προφανώς κινητοποίηση που δεν έχει τις ευλογίες του Περισσού, ακόμη κι αν γίνεται δεν υπάρχει), ζήτησε από τους απολυμένους να ντραπούν που «εξισώνουν τον “902” με τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, ενώ ξέρουν ότι ο “902” δεν είναι και δεν λειτουργεί σαν καπιταλιστική επιχείρηση», και τους εγκάλεσε για υποκρισία, αφού «καμώνονται τους υπερασπιστές των δικαιωμάτων των εργαζομένων και επιτίθενται στον “902”. Δηλαδή στο ΚΚΕ. Προσφέρουν υπηρεσίες σ’ αυτούς που τσακίζουν τα δικαιώματα, τα οποία λένε ότι υπερασπίζονται. Και συμπλέουν με την κυβερνητική πολιτική.» («Ριζοσπάστης» 6.9.2011). Βέβαια, σε όλες τις υπόλοιπες σελίδες το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι η κυβερνητική πολιτική προωθεί τις απολύσεις. Οπότε, με την ίδια λογική, κυβερνητική πολιτική εφαρμόζει το ΚΚΕ που κάνει απολύσεις κι όχι αυτοί που διαμαρτύρονται γι’ αυτές. Αλλά τι να πει κανείς; Τα οξύμωρα είναι πλέον δομικό στοιχείο της νέας αριστερής σκέψης.
Αυτό που δεν λέει να εννοήσει η ηγεσία των αριστερών κομμάτων, αλλά ούτε να διδαχθεί από τις εργοδοτικές της εμπειρίες, είναι πως σε μια ζωντανή οικονομία οι απολύσεις είναι αναπόφευκτες. Τα γούστα των καταναλωτών αλλάζουν, κλάδοι απαξιώνονται, επιχειρήσεις κλείνουν, αγορές συρρικνώνονται, φούσκες σκάνε. Το κοινωνικό αιτούμενο, λοιπόν, δεν μπορεί να είναι το πάγωμα της οικονομικής δραστηριότητας ώστε να μην απολυθεί κανείς. Πρέπει να είναι η προστασία εκείνων που μένουν εκτός δουλειάς με ευπρεπή επιδόματα ανεργίας και επανεκπαίδευση όσων οι δεξιότητες απαξιώνονται. Αλλά για να γίνουν αυτά χρειάζεται πλούτος. Αυτός δημιουργείται σε μια ζωντανή οικονομία, από επιχειρήσεις που τον παράγουν και φορολογούνται γι’ αυτόν. Οι πρακτικές της παλαβής αριστεράς που έχουν στόχο να κρατήσουν την οικονομία παγωμένη, για να μην πειραχτούν τα κεκτημένα, τελικά έχει ένα αποτέλεσμα. Και οι εργαζόμενοι μένουν απλήρωτοι ή χωρίς δουλειά (όπως στο «Κόκκινο» και στον «902») και στο τέλος η οικονομία δεν έχει το αναγκαίο πλεόνασμα για να στηρίξει τους άνεργους την ώρα που το έχουν ανάγκη.
Καλώς ή κακώς, η οικονομική κρίση δεν διαφοροποιεί τις επιχειρήσεις αναλόγως σοσιαλιστικών ή καπιταλιστικών προθέσεων, όσο κι αν προσπαθεί το ΚΚΕ να μας πείσει για το αντίθετο. Ανθρωποι απολύονται, είτε δουλεύουν για τους «στυγνούς καπιταλιστές», είτε για σοσιαλιστές εργοδότες, όπως είναι ο «902» που ανήκει στο ΚΚΕ. Και φυσικά αυτοί οι άνθρωποι διαμαρτύρονται με τον τρόπο που δίδαξε η Αριστερά όλα αυτά τα χρόνια. Ετσι, οι απολυμένοι από τις επιχειρήσεις του ΚΚΕ σήκωσαν ένα πανό έξω από τα γραφεία του Περισσού που έγραφε «Οχι στις άδικες και εκδικητικές απολύσεις. Οχι στο κλίμα γκέτο του 902».
Το ΚΚΕ απάντησε με τη γνωστή λασπώδη φλυαρία του. Σε ένα κείμενο 890 λέξεων, χαρακτήρισε την κινητοποίηση «δήθεν» (προφανώς κινητοποίηση που δεν έχει τις ευλογίες του Περισσού, ακόμη κι αν γίνεται δεν υπάρχει), ζήτησε από τους απολυμένους να ντραπούν που «εξισώνουν τον “902” με τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, ενώ ξέρουν ότι ο “902” δεν είναι και δεν λειτουργεί σαν καπιταλιστική επιχείρηση», και τους εγκάλεσε για υποκρισία, αφού «καμώνονται τους υπερασπιστές των δικαιωμάτων των εργαζομένων και επιτίθενται στον “902”. Δηλαδή στο ΚΚΕ. Προσφέρουν υπηρεσίες σ’ αυτούς που τσακίζουν τα δικαιώματα, τα οποία λένε ότι υπερασπίζονται. Και συμπλέουν με την κυβερνητική πολιτική.» («Ριζοσπάστης» 6.9.2011). Βέβαια, σε όλες τις υπόλοιπες σελίδες το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι η κυβερνητική πολιτική προωθεί τις απολύσεις. Οπότε, με την ίδια λογική, κυβερνητική πολιτική εφαρμόζει το ΚΚΕ που κάνει απολύσεις κι όχι αυτοί που διαμαρτύρονται γι’ αυτές. Αλλά τι να πει κανείς; Τα οξύμωρα είναι πλέον δομικό στοιχείο της νέας αριστερής σκέψης.
Αυτό που δεν λέει να εννοήσει η ηγεσία των αριστερών κομμάτων, αλλά ούτε να διδαχθεί από τις εργοδοτικές της εμπειρίες, είναι πως σε μια ζωντανή οικονομία οι απολύσεις είναι αναπόφευκτες. Τα γούστα των καταναλωτών αλλάζουν, κλάδοι απαξιώνονται, επιχειρήσεις κλείνουν, αγορές συρρικνώνονται, φούσκες σκάνε. Το κοινωνικό αιτούμενο, λοιπόν, δεν μπορεί να είναι το πάγωμα της οικονομικής δραστηριότητας ώστε να μην απολυθεί κανείς. Πρέπει να είναι η προστασία εκείνων που μένουν εκτός δουλειάς με ευπρεπή επιδόματα ανεργίας και επανεκπαίδευση όσων οι δεξιότητες απαξιώνονται. Αλλά για να γίνουν αυτά χρειάζεται πλούτος. Αυτός δημιουργείται σε μια ζωντανή οικονομία, από επιχειρήσεις που τον παράγουν και φορολογούνται γι’ αυτόν. Οι πρακτικές της παλαβής αριστεράς που έχουν στόχο να κρατήσουν την οικονομία παγωμένη, για να μην πειραχτούν τα κεκτημένα, τελικά έχει ένα αποτέλεσμα. Και οι εργαζόμενοι μένουν απλήρωτοι ή χωρίς δουλειά (όπως στο «Κόκκινο» και στον «902») και στο τέλος η οικονομία δεν έχει το αναγκαίο πλεόνασμα για να στηρίξει τους άνεργους την ώρα που το έχουν ανάγκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου