Κύπρος, 1974. Σε ένα μέρος μαγικό με τόση ηρεμία και τόση ομορφιά ξεσπάει ξαφνικά πόλεμος! Καταστροφή, ερημιά, φρίκη. Η Τουρκία εισβάλλει στην ελληνική για 3500 χρόνια Κύπρο, κάνει εθνικό ξεκαθάρισμα και κατέχει παράνομα και με τη βία το βόρειο τμήμα του νησιού. Προσχεδιασμένες εκτελέσεις, εθνικό ξεκαθάρισμα και συνεχιζόμενος δημογραφικός και πολιτισμικός βιασμός της Κύπρου…
24 χρόνια μετά… 11 και 14 Αυγούστου 1996: δύο ημερομηνίες βαθιά χαραγμένες στην μνήμη μας.
Στη νεκρή ζώνη ανάμεσα στα Κατεχόμενα και την ελεύθερη Κύπρο συμβαίνουν τα πιο δραματικά γεγονότα από την τουρκική εισβολή του 1974.
Τα οδοφράγματα στην πράσινη γραμμή είναι ακόμα κλειστά και οι Έλληνες της Κύπρου δεν μπορούν να πάνε στα χωριά και στα σπίτια τους στα κατεχόμενα. Η κυπριακή ομοσπονδία μοτοσικλετιστών αποφασίζει να οργανώσει για άλλη μια χρονιά μία πορεία διαμαρτυρίας για την τουρκική κατοχή. Μόνο που αυτή τη χρονιά η πορεία προσλαμβάνει διεθνή χαρακτήρα. Ξεκινά στις 2 Αυγούστου από το Βερολίνο με σκοπό να καταλήξει στην μοιρασμένη σκλάβα Κύπρο.
Η κυβέρνηση του ψευδοκράτους, μαθαίνοντας τα σχέδια των διαδηλωτών, ξεκαθαρίζει στον ΟΗΕ ότι αν παραβιαστούν οι γραμμές τους υπάρχει εντολή να πυροβολήσουν. Με επίσημες δηλώσεις, οι Τούρκοι παραδέχτηκαν ότι κουβάλησαν στην Κύπρο μέλη παραστρατιωτικής τρομοκρατικής οργάνωσης, τους «Γκρίζους Λύκους», για να αντιμετωπίσουν με όσα μέσα διέθεταν την πορεία. Ο ίδιος ο Ραούφ Ντενκτάς τους υποδέχτηκε και τους δεξιώθηκε συγχαίροντάς τους για την εγκληματική τους παρουσία.
Οι μοτοσικλετιστές είναι αποφασισμένοι να περάσουν στο τελευταίο σκέλος της πορείας τους, την είσοδο στα κατεχόμενα. Το πρωί της 11ης Αυγούστου ο πρόεδρος Κληρίδης ανακοινώνει την ακύρωση της πορείας με διάγγελμα από την τηλεόραση. Οι μοτοσικλετιστές, αρνούμενοι να δεχθούν την απόφαση άρχισαν να περνούν μαζί με διαδηλωτές στην ελεγχόμενη από τις δυνάμεις του ΟΗΕ νεκρή ζώνη.
Οι συγκρούσεις δεν άργησαν να μετατραπούν σε γενικευμένη σύρραξη. Οι διαδηλωτές βρέθηκαν αντιμέτωποι με το συγκεντρωμένο πλήθος φανατικών Τούρκων, μελών των «Γκρίζων Λύκων» και τον κατοχικό στρατό. Τα μέλη των «Γκρίζων Λύκων» χτυπούσαν τους διαδηλωτές με στειλιάρια και πέτρες, τη στιγμή που οι ειρηνευτικές δυνάμεις κοιτούσαν το σκηνικό τρόμου ανίκανες να αντιδράσουν.
Ήταν τότε που ο Τάσος Ισαάκ, ένα παλικάρι που φώναζε «Ελευθερία», ένα παλικάρι που έτρεξε να σώσει έναν άλλον συναγωνιστή του, ο οποίος δεχόταν τα ανελέητα χτυπήματα των Τούρκων, βρέθηκε στο κέντρο των γεγονότων και εγκλωβίστηκε. Γύρω του μαζεύτηκε ασκέρι μανιασμένων «Γκρίζων Λύκων», και τον ξυλοκόπησε μέχρι θανάτου. Η Τουρκία έδειξε για άλλη μια φορά το πραγματικό της πρόσωπο. Πόσο απάνθρωποι ήταν αυτοί που μπόρεσαν να χτυπήσουν έναν άνθρωπο μέχρι να πεθάνει; Πόσο μίσος χρειάζεται ώστε δεκαπέντε και πλέον άνθρωποι να χτυπούν έναν και μοναδικό; Πρόκειται για άγρια ΖΩΑ που χτυπούν, σκοτώνουν και φεύγουν…
Εκείνο το μαύρο απόγευμα στις 11 του Αυγούστου, ο Τάσος Ισαάκ ξαπλωμένος και ματωμένος δίπλα στο συρματόπλεγμα έγινε σύμβολο ενός λαού που του αρνούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα, έγινε πρότυπο αντρειοσύνης και αγώνα. Δύο μήνες μετά την φρικτή δολοφονία του, γεννήθηκε η κόρη του…
Μόλις τρεις μέρες πέρασαν από τότε που ο Τάσος Ισαάκ έπεφτε νεκρός στα χώματα της κατεχόμενης μεγαλονήσου, όταν η δεύτερη πράξη του δράματος έμελλε να παιχτεί. Με το χώμα νωπό, ακόμα, πάνω στο μνήμα του, οι φίλοι του πήραν στεφάνια και λουλούδια μυρωμένα και κατευθύνθηκαν στον τόπο του μαρτυρίου του για να αποδώσουν φόρο τιμής στο χαμένο τους σύντροφο.
Η κατάσταση δεν άργησε να βγει και τη μέρα εκείνη εκτός ελέγχου, όταν από το πουθενά την εμφάνισή τους στο σημείο έκαναν για άλλη μια φορά οι «Γκρίζοι Λύκοι». Λίγα λεπτά αργότερα η περιοχή μετατράπηκε σε πεδίο μάχης. Ο πετροπόλεμος ήταν μόνο η αρχή. Ξαφνικά, ένας από τους συγκεντρωμένους διαδηλωτές πετάχτηκε μπροστά.
Ήταν ο 26χρονος Σολωμός Σολωμού, ο άνθρωπος που έφερε το όνομα του εθνικού μας ποιητή, του ποιητή που έγραψε τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους», όπως είναι σήμερα τα ξεριζωμένα αδέλφια της Κύπρου. Ο ξάδερφος του νεκρού Τάσου, ο οποίος είχε ορκιστεί εκδίκηση, μην αντέχοντας να βλέπει άλλο τη σημαία του φονιά της πατρίδας του, τρέχει στην γη που ανήκει εδώ και 3500 χιλιάδες χρόνια στον λαό του, ανεβαίνει στον ιστό και εξευτελίζει μόνος του έναν στρατό κατοχής.
Οι Κυανόκρανοι των Ηνωμένων Εθνών ήταν πολύ αδύναμοι για να τον συγκρατήσουν. Με γρήγορο και σταθερό βήμα, κατευθύνθηκε προς τον ιστό που ανέμιζε η τουρκική σημαία και άρχισε να σκαρφαλώνει πάνω του. Οι Τούρκοι κατακτητές δεν αντέχουν αυτή την ξεφτίλα και πυροβολούν όχι για να αποτρέψουν αλλά για να ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ!
Λίγα δευτερόλεπτα μετά ο Σολωμός Σολωμού πέφτει νεκρός, χτυπημένος από πέντε σφαίρες στο πρόσωπο , τον λαιμό και την κοιλιά. Άλλος ένας Έλληνας νεκρός στο πάνθεον των ηρώων του Έθνους που έδωσαν την ζωή τους για την Πατρίδα. Άλλος ένας ήρωας νεκρός από τις σφαίρες αυτών που προσπαθούν να τουρκέψουν τον τόπο.
Ο Σολωμού είναι ένας νεομάρτυρας της ελευθερίας. Η εικόνα του να σκαρφαλώνει στο ιστό με το τσιγάρο στο στόμα εξακολουθεί να συγκλονίζει και να προκαλεί ρίγη συγκίνησης. Σύμβολο θυσίας και αυταπάρνησης. Πηγή έμπνευσης και ελπίδας.
Κάποιοι τον είπαν ήρωα, κάποιοι άλλοι τον είπαν τρελό. Αυτοί όμως οι λίγοι που γράφουν πάντα ιστορία αυτά έχουν μέσα τους: ηρωισμό και τρέλα.
Δύο παλικάρια, δύο ήρωες, που έκαναν το ταξίδι της ελευθερίας… Πήγαν να συναντήσουν τον Αυξεντίου, τον Παλληκαρίδη, τον Μάτση, όλους αυτούς τους ήρωες που έδωσαν την ζωή τους για τον ίδιο σκοπό. ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟ. Χωρίς πράσινες γραμμές και φονιάδες.
Ο σκοπός που ήρθαν στη ζωή όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήταν για να δείξουν σε όλους εμάς ότι οι ήρωες δεν τελειώνουν ποτέ. Κάνουν πράξη την ρήση του Παλαμά: «Η Μεγαλοσύνη των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα. Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και το αίμα»…
Πάγια θέση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ είναι να επιστρέψει στην Κύπρο το 37% του εδάφους που παράνομα κατέχεται από τους Τούρκους. Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ θα συνεχίσει τον αγώνα της για μία Κύπρο, αναπόσπαστο κομμάτι της Ελλάδος, όπως την οραματιζόταν ο στρατηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής, και για την οποία χύθηκαν ποτάμια αίματος των αδελφών μας Κυπρίων. Για να κυματίσει ξανά, περήφανη η γαλανόλευκη σε ολόκληρο το πολύπαθο νησί.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ τα εγκλήματα των Τούρκων, την κατοχή και τις τεράστιες συνέπειές της. Η Κύπρος είναι ΜΙΑ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ!
Κορίνα Πενέση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου