Έληξε την εβδομάδα που μας πέρασε το «τελεσίγραφο» του Αραβικού Συνδέσμου στο Μπααθικό καθεστώς της Συρίας, το οποίο καλούσε την κυβέρνηση του Μπασάρ αλ Άσσαντ να δεχθεί τις προτάσεις του. Οι οποίες είναι η αποδοχή Αράβων παρατηρητών στο έδαφός του και η άμεση διακοπή των βιαιοπραγιών. Από πλευράς του το καθεστώς της Δαμασκού δέχθηκε την αποστολή παρατηρητών, αλλά δεν δεσμεύτηκε να σταματήσει την καταστολή των αντιπολιτευόμενων. Γεγονός, που πλέον έχει εύλογες και προφανείς βάσεις, καθώς η «αντιπολίτευση», το “Εθνικό Συριακό Συμβούλιο” απέκτησε πλέον και ένοπλο τμήμα το οποίο έχει ήδη αναλάβει επιθέσεις και δολιοφθορές συμβολικής σημασίας εναντίον των Μπααθιστών.
Ως ρήτρα για την αποτυχία να «συμμορφωθεί» η Συρία στο κάλεσμα του Αραβικού Συνδέσμου, τέθηκε η αποπομπή της από τα μέλη του συμβουλίου του. Τις τελευταίες όμως ημέρες, η Συρία έχει ήδη θέσει εαυτόν εκτός του συμβουλίου, αρνούμενη να συμμετέχει σε συνεδριάσεις μαζί με αντιπροσώπους χωρών που επιχειρούν να παρέμβουν με έμμεσους τρόπους στα εσωτερικά της χώρας. Εν προκειμένω, κατόπιν των δηλώσεων του Ιορδανού μονάρχη Αμπντάλλα, ο οποίος ισχυρίστηκε πως πρέπει να σταματήσει η αιματοχυσία και ζήτησε από τον Άσσαντ «να εγκαταλείψει την εξουσία». Αμέσως μετά τις δηλώσεις αυτές, προκλήθηκαν ισχυρές κοινωνικές αντιδράσεις καθώς το καθεστώς των Μπαάθ είναι δημοφιλές παρά των τόσων μηνών βίαιης καταστολής των αντιτιθέμενων σε αυτό. Διαδηλωτές λοιπόν υπέρ του Άσσαντ, επιτέθηκαν στη πρεσβεία της Ιορδανίας προκαλώντας ζημιές.
Οι ταραχές που ταλανίζουν τη χώρα, ξεκίνησαν τον περασμένο Ιανουάριο, όχι στο εσωτερικό της χώρας αλλά… στην Τυνησία, όταν στο εκεί ξέσπασμα «δημοκρατικής εξέγερσης» ένας νεαρός αυτοπυρπολήθηκε «διαμαρτυρόμενος για την καταπίεση στη Συρία». Αρχικά, όλες οι προσπάθειες για τη διοργάνωση αντίστοιχων διαδηλώσεων όπως στην Αίγυπτο, στο εσωτερικό της Συρίας, έπεφταν στο κενό. Οι «διοργανωτές» καλούσαν διαρκώς μέσω ιστοσελίδων και του αραβόφωνου ειδησεογραφικού δικτύου Al Jazeera, αλλά η ανταπόκριση των Συρίων ήταν μηδαμινή.
Λίγο καιρό αργότερα όμως, οι πρώτες ταραχές σημειώθηκαν σε πόλεις που βρίσκονται πολύ κοντά στα σύνορα με την Ιορδανία και το Λίβανο. Το έναυσμα έλαβαν γρήγορα και οι Κούρδοι κάτοικοι της Συρίας, στους οποίους το καθεστώς αρνούταν την πολιτογράφηση, δεδομένου ότι στην πλειοψηφία τους πρόκειται για μετανάστες κι όχι για παλαιούς κατοίκους της χώρας. Χαρακτηριστικό της έξωθεν παρεμβολής στο εσωτερικό της χώρας, είναι και το ότι μεταξύ των διαρροών στα Wikileaks, που ήρθαν στο φως τον περασμένο Απρίλιο, αναφέρεται ξεκάθαρα η χρηματοδότηση ενός δικτύου αντικαθεστωτικών με το ποσό των 6 εκατομμυρίων δολαρίων.
Τα αιτήματα τα οποία παρουσιάζονται προς την κυβέρνηση, είναι πανομοιότυπα με μια παλιότερη προσπάθεια, η οποία ανεστάλη γρήγορα, στα πρώτα έτη της πρώτης εκλογής του Μπασάρ αλ Άσσαντ. Μέσα από όλα αυτά, το Μπααθικό καθεστώς, αποδεικνύει κάθε μέρα που περνά, ότι δεν είναι το ίδιο με όσα καθεστώτα έχει συναντήσει η «Αραβική Άνοιξη».
Δεν είναι προσωποπαγές (όπως το πρώην Λιβυκό καθεστώς), έχει στιβαρές ρίζες στην κοινωνία, ελέγχει τον στρατό και ψηλά στην ηγεσία του κράτους βρίσκονται μέλη της μειονότητας των Αλεβιτών, οι οποίοι είναι ομόθρησκοι των αλ Άσσαντ και θεματοφύλακες της ανεξιθρησκίας στη Συρία. Η τελευταία παράμετρος, είναι καθοριστική για τις εξελίξεις στο εσωτερικό της χώρας, καθώς σε θρησκευτικό επίπεδο το καθεστώς της Συρίας, αντιμετωπίζει τις υπερσυντηρητικές μοναρχίες των βαχαβιτών σουνητών του Κόλπου. Τα οποία με τη σειρά τους έχουν ως στήριγμα και άξονα επιρροής, την πιο πιστή σύμμαχο των ΗΠΑ, Σαουδική Αραβία.
Όπως προαναφέρθηκε, τις τελευταίες ημέρες έκανε την εμφάνισή του κι ένα ένοπλο τμήμα των αντικαθεστωτικών, που αυτοαποκαλούνται «Ελεύθερος Συριακός Στρατός» κι ισχυρίζονται πως πρόκειται για αποστάτες από τον Συριακό στρατό. Οι εν λόγω ένοπλοι, από την αρχή του ξεσπάσματος των διαδηλώσεων, φέρονται να έχουν προβεί σε μια σειρά επιθέσεων εναντίον κυβερνητικών κτιρίων αλλά κι εναντίον άμαχων διαδηλωτών.
Το ότι κατάφεραν να συγκροτήσουν μια ενιαία μονάδα, είναι ζήτημα των τελευταίων εβδομάδων. Ενώ έχουν υπάρξει στοιχειοθετημένες κατηγορίες για το πώς έγινε εφικτό κάτι τέτοιο, με πρώτο τον Ρώσο υπουργό εξωτερικών που κατήγγειλε ότι «εξοπλίζεται από γειτονικές χώρες», με σαφείς υπαινιγμούς εναντίον της Τουρκίας. Δεν θα πρέπει να θεωρείται διόλου τυχαίο εξάλλου, πως το “Εθνικό Συριακό Συμβούλιο” έχει σαν έδρα… την Κωνσταντινούπολη όπου απολαμβάνει πολιτικής αναγνώρισης. Σε αυτό το σημείο, οφείλεται να επισημανθεί και η στάση της Τουρκίας έναντι των τεκταινόμενων στη Συρία, με τον διαβόητο υπουργό εξωτερικών Αχμ.Νταβούτογλου, μετά τη Χ.Κλίντον, να κάνει κι αυτός λόγο για «εμφύλιο πόλεμο». Και τον πρωθυπουργό Ερντογάν να συζητά περί του «αιμοσταγή Σύρου προέδρου».
Πέραν μάλιστα της σύμπνοιας με τις ΗΠΑ στους χαρακτηρισμούς της κατάστασης στη Συρία, ο Λευκός Οίκος εξέφρασε ανοιχτά την ικανοποίησή του για την στάση των Τούρκων: «Χαιρετίζουμε την αυστηρή θέση έλαβε η Τουρκία, γεγονός που στέλνει για μία ακόμη φορά ένα πολύ σημαντικό μήνυμα στον πρόεδρο Άσσαντ ότι δεν μπορεί να καταπνίγει τις προσδοκίες του λαού του».
http://xryshaygh.wordpress.com/2011/11/27/%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CE%B1%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%AC%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CF%82-%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-made-i/
Ως ρήτρα για την αποτυχία να «συμμορφωθεί» η Συρία στο κάλεσμα του Αραβικού Συνδέσμου, τέθηκε η αποπομπή της από τα μέλη του συμβουλίου του. Τις τελευταίες όμως ημέρες, η Συρία έχει ήδη θέσει εαυτόν εκτός του συμβουλίου, αρνούμενη να συμμετέχει σε συνεδριάσεις μαζί με αντιπροσώπους χωρών που επιχειρούν να παρέμβουν με έμμεσους τρόπους στα εσωτερικά της χώρας. Εν προκειμένω, κατόπιν των δηλώσεων του Ιορδανού μονάρχη Αμπντάλλα, ο οποίος ισχυρίστηκε πως πρέπει να σταματήσει η αιματοχυσία και ζήτησε από τον Άσσαντ «να εγκαταλείψει την εξουσία». Αμέσως μετά τις δηλώσεις αυτές, προκλήθηκαν ισχυρές κοινωνικές αντιδράσεις καθώς το καθεστώς των Μπαάθ είναι δημοφιλές παρά των τόσων μηνών βίαιης καταστολής των αντιτιθέμενων σε αυτό. Διαδηλωτές λοιπόν υπέρ του Άσσαντ, επιτέθηκαν στη πρεσβεία της Ιορδανίας προκαλώντας ζημιές.
Οι ταραχές που ταλανίζουν τη χώρα, ξεκίνησαν τον περασμένο Ιανουάριο, όχι στο εσωτερικό της χώρας αλλά… στην Τυνησία, όταν στο εκεί ξέσπασμα «δημοκρατικής εξέγερσης» ένας νεαρός αυτοπυρπολήθηκε «διαμαρτυρόμενος για την καταπίεση στη Συρία». Αρχικά, όλες οι προσπάθειες για τη διοργάνωση αντίστοιχων διαδηλώσεων όπως στην Αίγυπτο, στο εσωτερικό της Συρίας, έπεφταν στο κενό. Οι «διοργανωτές» καλούσαν διαρκώς μέσω ιστοσελίδων και του αραβόφωνου ειδησεογραφικού δικτύου Al Jazeera, αλλά η ανταπόκριση των Συρίων ήταν μηδαμινή.
Λίγο καιρό αργότερα όμως, οι πρώτες ταραχές σημειώθηκαν σε πόλεις που βρίσκονται πολύ κοντά στα σύνορα με την Ιορδανία και το Λίβανο. Το έναυσμα έλαβαν γρήγορα και οι Κούρδοι κάτοικοι της Συρίας, στους οποίους το καθεστώς αρνούταν την πολιτογράφηση, δεδομένου ότι στην πλειοψηφία τους πρόκειται για μετανάστες κι όχι για παλαιούς κατοίκους της χώρας. Χαρακτηριστικό της έξωθεν παρεμβολής στο εσωτερικό της χώρας, είναι και το ότι μεταξύ των διαρροών στα Wikileaks, που ήρθαν στο φως τον περασμένο Απρίλιο, αναφέρεται ξεκάθαρα η χρηματοδότηση ενός δικτύου αντικαθεστωτικών με το ποσό των 6 εκατομμυρίων δολαρίων.
Τα αιτήματα τα οποία παρουσιάζονται προς την κυβέρνηση, είναι πανομοιότυπα με μια παλιότερη προσπάθεια, η οποία ανεστάλη γρήγορα, στα πρώτα έτη της πρώτης εκλογής του Μπασάρ αλ Άσσαντ. Μέσα από όλα αυτά, το Μπααθικό καθεστώς, αποδεικνύει κάθε μέρα που περνά, ότι δεν είναι το ίδιο με όσα καθεστώτα έχει συναντήσει η «Αραβική Άνοιξη».
Δεν είναι προσωποπαγές (όπως το πρώην Λιβυκό καθεστώς), έχει στιβαρές ρίζες στην κοινωνία, ελέγχει τον στρατό και ψηλά στην ηγεσία του κράτους βρίσκονται μέλη της μειονότητας των Αλεβιτών, οι οποίοι είναι ομόθρησκοι των αλ Άσσαντ και θεματοφύλακες της ανεξιθρησκίας στη Συρία. Η τελευταία παράμετρος, είναι καθοριστική για τις εξελίξεις στο εσωτερικό της χώρας, καθώς σε θρησκευτικό επίπεδο το καθεστώς της Συρίας, αντιμετωπίζει τις υπερσυντηρητικές μοναρχίες των βαχαβιτών σουνητών του Κόλπου. Τα οποία με τη σειρά τους έχουν ως στήριγμα και άξονα επιρροής, την πιο πιστή σύμμαχο των ΗΠΑ, Σαουδική Αραβία.
Όπως προαναφέρθηκε, τις τελευταίες ημέρες έκανε την εμφάνισή του κι ένα ένοπλο τμήμα των αντικαθεστωτικών, που αυτοαποκαλούνται «Ελεύθερος Συριακός Στρατός» κι ισχυρίζονται πως πρόκειται για αποστάτες από τον Συριακό στρατό. Οι εν λόγω ένοπλοι, από την αρχή του ξεσπάσματος των διαδηλώσεων, φέρονται να έχουν προβεί σε μια σειρά επιθέσεων εναντίον κυβερνητικών κτιρίων αλλά κι εναντίον άμαχων διαδηλωτών.
Το ότι κατάφεραν να συγκροτήσουν μια ενιαία μονάδα, είναι ζήτημα των τελευταίων εβδομάδων. Ενώ έχουν υπάρξει στοιχειοθετημένες κατηγορίες για το πώς έγινε εφικτό κάτι τέτοιο, με πρώτο τον Ρώσο υπουργό εξωτερικών που κατήγγειλε ότι «εξοπλίζεται από γειτονικές χώρες», με σαφείς υπαινιγμούς εναντίον της Τουρκίας. Δεν θα πρέπει να θεωρείται διόλου τυχαίο εξάλλου, πως το “Εθνικό Συριακό Συμβούλιο” έχει σαν έδρα… την Κωνσταντινούπολη όπου απολαμβάνει πολιτικής αναγνώρισης. Σε αυτό το σημείο, οφείλεται να επισημανθεί και η στάση της Τουρκίας έναντι των τεκταινόμενων στη Συρία, με τον διαβόητο υπουργό εξωτερικών Αχμ.Νταβούτογλου, μετά τη Χ.Κλίντον, να κάνει κι αυτός λόγο για «εμφύλιο πόλεμο». Και τον πρωθυπουργό Ερντογάν να συζητά περί του «αιμοσταγή Σύρου προέδρου».
Πέραν μάλιστα της σύμπνοιας με τις ΗΠΑ στους χαρακτηρισμούς της κατάστασης στη Συρία, ο Λευκός Οίκος εξέφρασε ανοιχτά την ικανοποίησή του για την στάση των Τούρκων: «Χαιρετίζουμε την αυστηρή θέση έλαβε η Τουρκία, γεγονός που στέλνει για μία ακόμη φορά ένα πολύ σημαντικό μήνυμα στον πρόεδρο Άσσαντ ότι δεν μπορεί να καταπνίγει τις προσδοκίες του λαού του».
http://xryshaygh.wordpress.com/2011/11/27/%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CE%B1%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%AC%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CF%82-%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-made-i/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου