Την εποχή της κατάρρευσης του ελληνικού μετώπου τον Απρίλιο
του 1941 υπήρχε ένα έντονο διπλωματικό παρασκήνιο το οποίο δυστυχώς δεν
εξυπηρετούσε τα ελληνικά συμφέροντα…
Χαρακτηριστικό ήταν το παράδειγμα της υπόθεσης
που άνοιξε σχετικά με την τύχη των τριών νησιών του βορείου Αιγαίου. Της Χίου,
της Μυτιλήνης και της Λήμνου.
Αποκαλυπτικός είναι ο Β.Παπαδάκης στο έργο του
"Διπλωματική ιστορία του ελληνικού πολέμου 1940-1945".
Ας δούμε τι έλεγε (σελ.199-200):
Πραγματικά εντυπωσιακός ο ισχυρισμός του Φόρειν Όφις.
Οι ιθύνοντές του θεωρούσαν ότι ήταν προς το συμφέρον και των Ελλήνων να
καταλάβουν οι Τούρκοι αυτά τα νησιά, "προσωρινά"..
Φυσικά, όλοι ξέρουν ότι στις περιπτώσεις αυτές, ισχύει
το "ουδέν μονιμότερον του προσωρινου"...
Οι Τούρκοι δεν
άφησαν την ευκαιρία να πέσει κάτω και προέβησαν σε σχετικό αίτημα προς τους
Γερμανούς:
Οι Τούρκοι δηλαδή ζήτησαν την συγκατάθεση των
Γερμανών, ώστε να καταλάβουν αυτά τα τρία νησιά, και είχαν το θράσος να
παρουσιάζουν αυτήν την κίνηση ως "υπηρεσία" προς την ελληνική πλευρά!
Ευτυχώς οι Γερμανοί δεν έλαβαν σοβαρά υπόψη
τους αυτές τις τουρκο-βρετανικές προτάσεις και κατέλαβαν τα νησιά.
Είναι απ΄τις περιπτώσεις που μπορούμε να πούμε
ότι η γερμανική κατάληψη ελληνικών εδαφών περισσότερο καλό έκανε παρά κακό. Αν
σε κάποιους αυτό φαίνεται οξύμωρο, ας σκεφτούν ποια θα ήταν η εξέλιξη της
ιστορίας αν υλοποιούνταν τα παραπάνω σχέδια Βρετανών και Τούρκων.
Οι Τούρκοι θα εγκαθίσταντο στα νησιά, ο ντόπιος
ελληνικός πληθυσμός θα ήταν στο έλεος τους και φυσικά μετά την λήξη του πολέμου
θα διεκδικούσαν ντε φάκτο δικαιώματα επ'αυτών.
Το πιθανότερο είναι ότι η Χίος, η Μυτιλήνη και
η Λήμνος θα είχαν την τύχη της Ίμβρου και της Τενέδου..
istoriakatoxis.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου