Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ: “Αστέρια σ’ αφέγγαρο ουρανό”

 

Από το τελευταίο συγγραφικό έργο, ποιήματα γραμμένα στις φυλακές Δομοκού, του Ν.Γ. Μιχαλολιάκου “Αστέρια σ’ αφέγγαρο ουρανό”:

ΠΡΟΔΟΣΙΑ

Σε αστέρια μακρινά

γύρεψα την Αλήθεια

και μου απάντησαν,

αναβοσβήνοντας χλωμά

με μία λέξη: ΠΡΟΔΟΣΙΑ 

Στο Ήλιο τον πατέρα

σε ώρα γλυκειά

που βασιλεύει

και πάει να φωτίσει

άλλα μέρη

γύρεψα μυστικά

επτασφράγιστα,

τα μυστικά

της συμφοράς μου

και μου απεκρίθη

με μία λέξη: ΠΡΟΔΟΣΙΑ

Και την Αρχόντισσα Σελήνη

βράδυ ολόφωτο

που έμοιαζε όλη η φύση

ένα χαμόγελο

να μάθω ρώτησα ΓΙΑΤΙ

και μου ψιθύρισε

με μία λέξη: ΠΡΟΔΟΣΙΑ

Πορεύτηκα τόπους πολλούς

και σε κορφή απάτητη

βρήκα μία νερομάνα.

Μαύρο νερό έβγαινε

από τα σπλάχνα της

και ρώτησα και εκείνη

και αυτή με γοερή φωνή

μου είπε:

ΚΑΝΕΝΑΣ το τέλος

δεν γνωρίζει

μα πάντοτε

τον κάθε Βρούτο

ένας Αντώνιος

ακολουθεί

και ακόμη χειρότερα

γι’ αυτόν

Αύγουστος αυτοκράτορας

σκληρός και ανελέητος.

https://xrisiavgi.com