Ρωσικές και αιγυπτιακές πηγές πληροφόρησης αναφέρουν ότι το Κάιρο και ο Χαφτάρ ζήτησαν από την Μόσχα την επιτάχυνση των διαδικασιών παραλαβής των αντιπλοϊκών πυραυλικών συστημάτων Bastion-P. Η επιτάχυνση της απόκτησης αυτών των παράκτιων πυραυλικών συστημάτων οφείλεται στην τουρκική ναυτική δραστηριότητα στα ανοικτά των ακτών της Αιγύπτου και της Λιβύης.
Ο βασικός ρόλος των αυτοκινούμενων συστημάτων Bastion-P είναι αντιπλοϊκός, αλλά μπορούν να χρησιμοποιηθούν και εναντίον στόχων εδάφους. Οι εκτοξευτές αυτού του συστήματος φέρουν πυραύλους cruise οι οποίοι έχουν βεληνεκές 300 χλμ, με πολύ χαμηλή τροχιά (5-15 μέτρα). Το βλήμα cruise χρησιμοποιεί στερεά καύσιμα για την αρχική επιτάχυνση και πορεία, και υγρά καύσιμα στην τελική υπερηχητική προσέγγιση προς τον στόχο. Η αποστολή των Bastion-P θα είναι προφανώς τα πολεμικά πλοία της Τουρκίας που προσφέρουν κάλυψη στις δυνάμεις του Σαράτζ και στους ισλαμοσυμμορίτες. Σημειώνουμε ότι ένα σύστημα Bastion-P μπορεί να καλύψει 600 χλμ ακτογραμμής και να ασφαλίσει μια θαλάσσια έκταση 100.000 χλμ.
Το σύστημα παράκτιων πυραύλων Bastion με τον υπερηχητικό πύραυλο cruise Yakhont (Onyx) που φέρει εκρηκτική κεφαλή 200 kg έχει σχεδιαστεί για να καταστρέφει πλοία επιφανείας όλων των κατηγοριών, καθώς και επίγειους στόχους σε συνθήκες έντονων ηλεκτρονικών αντιμέτρων. Το σύστημα Bastion υιοθετήθηκε από τις Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις το 2010 και ήδη έχει εγκατασταθεί στην ρωσική ναυτική βάση Ταρτούς στην Συρία. Το σύστημα προσφέρεται σε δυο εκδόσεις, στο αυτοκινούμενο Bastion-P και στο σταθερό Bastion-S.
Επ’ ευκαιρία αυτών των εξελίξεων θα θέλαμε να αναλύσουμε εν συντομία την σημασία της στρατηγικής παρουσίας της Ρωσίας στην Συρία, Λιβύη και Αίγυπτο και γενικότερα στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η διαμόρφωση μιας υγιούς στρατηγικής είναι μια ορθολογική διαδικασία και οι στρατηγικοί στόχοι έχουν σαφή προσανατολισμό και λογική. Οι υπεύθυνοι χάραξης στρατηγικής πρέπει να προνοούν για το μέλλον, δεχόμενοι ότι αυτό δεν είναι προβλέψιμο λόγω της μη γραμμικότητας και της αναλλοίωτης αβεβαιότητας στον κόσμο. Η διαμόρφωση μιας στρατηγικής χρειάζεται ευελιξία και στρατιωτικά αποθεματικά για να προσαρμόζεται στις μεταβαλλόμενες και αναδυόμενες γεωπολιτικές συνθήκες. Κλασσικό παράδειγμα διαμόρφωσης στρατηγικής σε μεταβαλλόμενες γεωπολιτικές συνθήκες είναι η παρουσία της Ρωσίας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η παρουσία ρωσικών ενόπλων δυνάμεων τόσο στην Συρία όσο και στην Ανατολική Μεσόγειο λαμβάνει πλέον χαρακτήρα μονιμότητας. Η μια εξήγηση είναι ότι η Μόσχα θέλει να υπερασπιστεί το καθεστώς Άσαντ από τις αποσταθεροποιητικές ενέργειες του σιωνιστικού ιμπεριαλισμού, καθώς και να αντιμετωπίσει τους ισλαμιστές τρομοκράτες επί τόπου στην Συρία έτσι ώστε να περιορισθεί η διολίσθηση της βίας τους στις μουσουλμανικές επαρχίες της Ρωσίας. Για την ρωσική παρουσία στα νερά της Ανατολικής Μεσογείου (ναυτική βάση Ταρτούς και αεροπορική βάση Χμεϊμίμ), την προμήθεια οπλικών συστημάτων στην Αίγυπτο και στις δυνάμεις του Χαφτάρ στην Λιβύη, υπάρχει και μια δεύτερη εξήγηση, που ίσως είναι πιο ενδιαφέρουσα και σημαντική από την πρώτη.
Με την παρουσία της στην Συρία, Αίγυπτο και Λιβύη η Μόσχα εγκολπώνεται παγκόσμια επιρροή, καθώς με αυτή την παρουσία που ενσωματώνει υπερσύγχρονα οπλικά συστήματα μοχλεύεται όλη η περιοχή της Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής. Η Τουρκία, η Ιορδανία, το Ισραήλ, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ δεν μπορούν πλέον να σχεδιάσουν την γεωπολιτική τους ατζέντα χωρίς να λάβουν υπόψη τους την Ρωσία. Ο βαθμός επιρροής που έχει δημιουργηθεί από την επιτυχημένη επέμβαση της Ρωσίας στην Συρία είναι αναμφίβολα μεγάλος και αυξάνεται μέρα με τη μέρα με τις εξελίξεις στην Λιβύη.
Στην στρατηγική επιρροή της Ρωσίας στην Ανατολική Μεσόγειο συμβάλλει και το Ρωσικό Πολεμικό Ναυτικό που διατηρεί στην περιοχή 15 περίπου πλοία. Όμως η πραγματική δύναμη πυρός αυτών των πλοίων δεν έγκειται στον αριθμό τους, αλλά στα υπερσύγχρονα οπλικά συστήματα που ενσωματώνουν, όπως π.χ. οι πύραυλοι cruise Kalibr και Zirkon 3M22. Αυτοί οι πύραυλοι (για τους οποίους έχουμε αναφερθεί διεξοδικά και αναλυτικά στην ιστοσελίδα) με τους οποίους είναι εξοπλισμένα τα πλοία του «μικρού» ρωσικού στόλου της Ανατολικής Μεσογείου έχουν βαθύτερο σκοπό. Οι πραγματικοί στόχοι τους δεν είναι οι μισθοφόροι ισλαμοσυμμορίτες ή το καθεστώς Σαράτζ της Τρίπολης, είναι οι επιχειρησιακοί όσο και στρατηγικοί νατοϊκοί στόχοι στην νοτιοανατολική Ευρώπη. Ο «μικρός» ρωσικός στόλος της Ανατολικής Μεσογείου μπορεί να υπερασπιστεί ή να πλήξει όχι μόνο παράκτια κράτη της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά να ανταπεξέλθει έχοντας σημαντικότατο αποτρεπτικό δυναμικό σε οποιαδήποτε σύγκρουση με τον αμερικανικό-νατοϊκό στόλο της Μεσογείου.
Υπενθυμίζουμε στους έχοντες αμφιβολία για το ανωτέρω σκεπτικό ότι αυτός ο ρωσικός «στολίσκος» καλύπτεται από τα αντιαεροπορικά-αντιβαλλιστικά συστήματα S-300 και S-400 των ρωσικών δυνάμεων στο έδαφος της Συρίας, οι ικανότητες των S-300 και S-400 δεν επιτρέπουν στα νατοϊκά αεροσκάφη να αγνοήσουν τις εμβέλειες αυτών των συστημάτων που κυμαίνονται από 200 έως 400 χιλιόμετρα. Η κάλυψη που έχει ο ρωσικός στόλος από τους S-300 και S-400 ενισχύει σημαντικότατα την επιχειρησιακή του ικανότητα, καθώς και την στρατηγική αποτρεπτική του ιδιότητα. Πέραν των S-300 και S-400 στο έδαφος της Συρίας έχουν εγκατασταθεί και τα πυραυλικά συστήματα Iskander-M και Bastion-P, ενώ στην βάση Χμεϊμίμ η ρωσική πολεμική αεροπορία έχει μετασταθμεύσει τα παλαιού τύπου μαχητικά Su-24 και Su-25 καθώς και τα σύγχρονα Su-27SM3, Su-30SM, Su-34, Su-35S και Mig-29SMT (33-40 αεροσκάφη η συνολική δύναμη).
Οι Iskander-M είναι στρατηγικοί βαλλιστικοί πύραυλοι βεληνεκούς 500 χλμ, οι οποίοι χρησιμοποιούνται εναντίον στόχων «in-theater», δηλαδή στόχων που βρίσκονται σε στρατηγικά σημεία-περιοχές όπου πραγματοποιούνται πολεμικές επιχειρήσεις. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν εναντίον κέντρων διοίκησης και ελέγχου, αεροδρομίων, συστοιχιών αντιαεροπορικής άμυνας, συστοιχιών πυραύλων εδάφους-εδάφους, ραντάρ, μηχανοκίνητων και άλλων σχηματισμών.
Επομένως ο ρόλος της ρωσικής στρατιωτικής παρουσίας στην Ανατολική Μεσόγειο πέραν του αμυντικού χαρακτήρα αυτής, σαφέστατα και ενσωματώνει ως «στρατηγικό δίλημμα» το επιθετικό πλεονέκτημα των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων στην περιοχή.
Γ. Λιναρδής
http://www.xrisiavgi.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου