Δεν άρεσε στον «Ριζοσπάστη» και κατ΄επέκταση στο Καπιταλιστικό Κόμμα Ελλάδος (ΚΚΕ), η τοποθέτηση του Αρχηγού της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στο Κοινοβούλιο, το βράδυ της Τετάρτης. Το περίεργο, φυσικά, για το απολιθωμένο, «κολλημένο», εκτός τόπου και χρόνου, αντεθνικό, αντιλαϊκό και αντεργατικό ΚΚΕ θα ήταν να συμφωνούσε, έστω και σ΄ένα σημείο, με τις απόψεις της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Πέρα από το γεγονός ότι το ΚΚΕ είναι ένα απόλυτα συστημικό κόμμα, το οποίο λειτουργεί με συνέπεια ως το αριστερό δεκανίκι του καπιταλισμού, ένα από τα προβλήματα που μαστίζουν το ανθελληνικό αυτό κατασκεύασμα είναι η έλλειψη εναλλακτικών εκφράσεων στην διατύπωση των πολιτικών του θέσεων και προτάσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το παρακάτω απόσπασμα ομιλίας: «Πρέπει ο ελληνικός λαός σήμερα να οργανωθεί στα ταξικά συνδικάτα, να πυκνώσει τις γραμμές του εργατικού κινήματος, να ενωθεί σε μια μεγάλη λαϊκή συμμαχία ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό, ενάντια στις κυβερνήσεις τους, στο κεφάλαιο, σε όλους αυτούς που του πίνουν το αίμα καθημερινά εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Σε συμπόρευση και πάλη με το ΚΚΕ».
Τα λόγια αυτά ανήκουν στον ανεπάγγελτο και παιδί του κομματικού σωλήνα, νυν αφεντικού στο μαγαζάκι του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα και αποτελούν απόσπασμα από την ομιλία του στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στην Ομόνοια την Τετάρτη. Θα μπορούσε, όμως, άνετα αυτό απόσπασμα (για να μην πούμε το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας) να είχε ειπωθεί πριν ένα και δύο χρόνια. Θα μπορούσαν, πολύ περισσότερο μάλιστα, αυτά τα λόγια να είχαν ειπωθεί παλαιότερα από την Αλέκα Παπαρήγα, ακόμη και από τον Χαρίλαο Φλωράκη.
Έτσι κι αλλιώς, η «κασέτα» αυτή παίζει μόνιμα στο ρεπερτόριο του ΚΚΕ εδώ και πάρα πολλά χρόνια, με τις λέξεις «ταξικά συνδικάτα», «εργατικό κίνημα», «λαϊκή συμμαχία», «μονοπώλια», «καπιταλισμό», «κεφάλαιο», «πάλη» να αποτελούν μόνιμο θαμώνα των ανούσιων και δίχως αληθινό περιεχόμενο ομιλιών των εκάστοτε ηγετίσκων και στελεχών του ΚΚΕ. Το ότι η «κασέτα» έχει παλιώσει τόσο πολύ ώστε να «μασάει» πλέον το περιεχόμενό της, φαίνεται ότι ούτε έγινε ούτε πρόκειται να γίνει αντιληπτό από ένα ιδεολογικό και πολιτικό φάντασμα του παρελθόντος, το οποίο υπάρχει ακόμη στον ορίζοντα (έστω και αποστεωμένο) λόγω κεκτημένης ταχύτητας, με το τέλος του πάντως να είναι προδιαγεγραμμένο.
Τελειώνοντας, έχουμε να πούμε στον αντιπαθέστατο και μη έχοντα εργαστεί (με την κυριολεκτική έννοια του όρου) ποτέ στην ζωή του Κουτσούμπα, ότι εκφράσεις όπως «οι καιροσκόποι οπορτουνιστές» όχι μόνο δεν καταφέρνουν να «εντυπωσιάσουν» τους αδαείς, αλλά προκαλούν θλίψη σ΄όσους έχουν μια, έστω και στοιχειώδη, γνώση της σύγχρονης πολιτικής φρασεολογίας, αφού είναι ολοφάνερο ότι οι δύο λέξεις έχουν το ίδιο ακριβώς περιεχόμενο.
Γιώργος Μάστορας
http://www.xryshaygh.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου