Η “Ελληνική Αυγή” θα διεκδικήσει τον Λέοντα του Πειραιά

Αναμφισβήτητα η Ελληνική επικράτεια στο σύνολό της έχει υποστεί μεγάλους βανδαλισμούς και καταστροφές μέσα στους αιώνες από πολλούς εισβολείς. Η περίοδος της Τουρκοκρατίας που ακολούθησε την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, σε συνδυασμό με διάφορους άρπαγες Ευρωπαίους, όπως ήταν φυσικό δεν θα αποτελούσε εξαίρεση. Το αποτέλεσμα αυτών των απερίσκεπτων κατακτητών και των αθλιοτήτων τους το βλέπουμε σήμερα. Πολλά γλυπτά της αρχαιότητας κοσμούν πλατείες, μουσεία του εξωτερικού, αλλά και πολλές ιδιωτικές συλλογές παράνομα και καταχρηστικά.
Μεταξύ πολλών άλλων που ιδιοποιήθηκαν αμέτρητα, μοναδικά, και ανυπολόγιστης αξίας αγάλματα, γλυπτά, αγγεία, και άλλα κομψοτεχνήματα της ιστορίας αυτού του τόπου, και απογύμνωσαν χωρίς ντροπή ή σεβασμό ναούς, ιερά μνημεία, μαντεία, και λατρευτικούς χώρους της πατρίδας μας ήταν και ο Φραντσέσκο Μοροζίνι.
Ο Φραντσέσκο Μοροζίνι γεννήθηκε το 1619 στη Βενετία και ήταν γόνος της περίφημης Ενετικής μεσαιωνικής οικογένειας ευγενών των Μοροζίνι. Το 1684 κατά τον έκτο Ενετοτουρκικό πόλεμο με τον τίτλο του Δόγη και Ναυάρχου της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας ο Φραντσέσκο Μοροζίνι ήρθε στην Ελλάδα με σκοπό να διώξει τους Τούρκους. Το 1687 έφθασε στην Αθήνα όπου και πολιόρκησε τους Τούρκους στην Ακρόπολη των Αθηνών. Το πρώτο μελανό σημείο στη ιστορία του Μοροζίνη όσον αφορά την Ελλάδα είναι ότι χωρίς δισταγμό βομβάρδισε τον Παρθενώνα ο οποίος έως τότε ήταν σε άριστη κατάσταση όπως είναι το Θησείο σήμερα. Στη συνέχεια προσπάθησε χωρίς επιτυχία να κατεβάσει το αέτωμα του Παρθενώνα και αφού δεν τα κατάφερε πήρε από αποψίλωση ότι βρήκε στο έδαφος από τους βομβαρδισμούς του.
Στη συνέχεια ο Μοροζίνι δείχνοντας μια ψύχωση με τα λιοντάρια πήρε όσα λιοντάρια βρήκε μπροστά του. Το πρώτο από την Ακρόπολη, ένα δεύτερο από την περιοχή του Θησείου (Ιερά οδό) και βέβαια το μεγαλύτερο, το γνωστό Λέοντα του Πειραιά εξαιτίας του οποίου το λιμάνι του Πειραιά είχε ονομασθεί τον μεσαίωνα Πόρτο Λεόνε, δηλαδή λιμάνι του λιονταριού. Λέγεται ότι πήρε και ένα τέταρτο λιοντάρι από τη Δήλο. Οι λέοντες αυτοί μεταφέρθηκαν στη Βενετία και από τότε κοσμούν ως τρόπαια των νικητών τον Ναύσταθμο - οπλοστάσιο (Arsenale) της Βενετίας.
Το Λιοντάρι του Πειραιά είναι ένα μαρμάρινο γλυπτό από λευκό μάρμαρο το οποίο βρισκόταν στην είσοδο του λιμανιού μέχρι το 1687. Πολλές ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι κατασκευάστηκε το 480 π.Χ σε ανάμνηση της νίκης των Ελλήνων επί των Περσών στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας. Άλλοι ότι κατασκευάστηκε το 2ο αιώνα μετά Χριστό. Το σίγουρο βέβαια είναι ότι το μεσαίωνα μετά το έτος 1200 αναφέρεται ότι υπάρχει στον Πειραιά, και ότι ο Πειραιάς λέγεται Πόρτο Λεόνε. Το λιοντάρι έχει επιβλητική παρουσία και μεγάλη ομοιότητα με το λέοντα της Χαιρώνειας σε πολλά σημεία. Ως προς τις διαστάσεις έχει περίπου το τριπλάσιο μέγεθος ενός κανονικού Αφρικανικού λέοντος, δηλαδή περίπου 3 μέτρα. Έχει κοίλο στόμα και στην πλάτη έφερε σημάδια μάλλον από υποδοχή σωλήνας που έφερνε νερό το οποίο έβγαινε τελικά από το στόμα του. Αυτό σημαίνει ότι αρχικά ίσως ήταν κάποιο είδος κρήνης. 
Ο Δανός ιστορικός και μελετητής αρχαιοτήτων Carl Christian Rafn (1795 - 1864), ο ιστορικός και πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Κ. Σχινάς (1801 - 1870), ο αρχαιολόγος και καθηγητής πανεπιστημίου Αλεξάνδρειας και έφορος αρχαιοτήτων Αττικής Απόστολος Αρβανιτόπουλος (1874 - 1942), καθώς και ο Ιταλός γλύπτης Antonio Canova (1757 - 1822), που επισκέφθηκε το λιοντάρι στη Βενετία, υποστηρίζουν πως είναι έργο της κλασικής περιόδου. Παρ’ όλα αυτά δεν υπάρχει κάποια κοινά αποδεκτή εκτίμηση για την ηλικία του μνημείου. Φυσικά με τα σημερινά μέσα χρονολόγησης, αν αποφασιστεί κάτι τέτοιο μάλλον θα μπορούσε να λυθεί και να βρούμε επακριβώς την ηλικία του.
Η Ελληνικη Αυγη για τον Πειραια θα διεκδικησει των Λεων του Πειραια,θα διεκδικησει οτι δικαιωματικα μας ανηκει,την επιστροφη του Λεοντα στο μεγαλο λιμανι,στη γη οπου ανηκει.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΓΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ
http://www.xryshaygh.com