Του Μελέτη Η.
Μελετόπουλου
Ο Ερντογάν επανήλθε στο (προεκλογικά
συσπειρωτικό για το ισλαμικό του ποίμνιο) αίτημα της μετατροπής της Αγίας Σοφίας
σε τζαμί. Κάτι που αποτελεί κορυφαία πρόκληση όχι μόνον για τους απανταχού
ορθοδόξους, αλλά για ολόκληρο τον χριστιανισμό...
Η επιθυμία του τούρκου πρωθυπουργοί προκύπτει
από τη νέο-οθωμανική του φαντασίωση, αλλά εκδηλώνεται τη στιγμή που έχει
απολέσει τα εσωτερικά και εξωτερικά του ερείσματα, έχει συγκρουσθεί με τον
μέντορά του Γκιουλέν, τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και την Ευρώπη.
Ταυτόχρονα, εξερέθισε και την Ρωσία,
αποπειρώμενος να εμφανισθεί ως προστάτης των τουρκόφωνων της Κριμαίας...
Πιο σώφρονες Τούρκοι συνειδητοποιούν ότι η
συνολικότερη ανάφλεξη της Ανατολικής Μεσογείου, που επεκτείνεται τώρα βορείως
του Ευξείνου Πόντου, μάλλον εγκυμονεί θανάσιμους κινδύνους παρά ευκαιρίες για
την πολιτικά και οικονομικά αποσταθεροποιημένη Τουρκία.
Χαρακτηριστικά τα όσα γράφει κάποιος όχι
ευφάνταστος συνωμοσιολόγος, επηρεασμένος από τις προφητείες του μοναχού Παϊσίου,
αλλά ο ίδιος ο Χαλίλ Ιναλτζίκ, κορυφαίος τούρκος ιστορικός, συγγραφέας και
παλιότερα πρόεδρος της Διεθνούς Ενώσεως Ιστορικών (προσωπική σημείωση: το
εξαιρετικό, αντικειμενικό και τεκμηριωμένο έργο του για την ιστορία της
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μου παρέσχε επιχειρήματα για την ανασκευή των μύθων
και των στερεοτύπων που προβάλλουν διάφοροι σύγχρονοι Έλληνες εθνομηδενιστές
ιστορικοί και πανεπιστημιακοί. Ο Ιναλτζίκ δεν προσπάθησε να ωραιοποιήσει την
τραγωδία του παιδομαζώματος, ούτε να εμφανίσει το οθωμανικό κράτος ως επί της
γης παράδεισο, όπως διάφοροι καθηγητές ελληνικών πανεπιστημίων, βλ. το βιβλίο
μου «Το ζήτημα του Πατριωτισμού», από τις εκδόσεις Παπαζήση, όπου υπάρχει και
εκτενής συμπεριφορά μου στον Ιναλτζίκ).
Όπως, λοιπόν, αναφέρει σε πρόσφατες δηλώσεις
του ο Ιναλτζίκ στην τουρκική εφημερίδα Milligazet, «η προώθηση των ρώσων στην
Κριμαία είναι «το πρώτο σημαντικό βήμα για την αναμενόμενη κάθοδο και κατάληψη
από τους ρώσους του Βοσπόρου και στη συνέχεια των στενών του Ελλησπόντου».
Τα γεγονότα που συμβαίνουν σήμερα αποτελούν,
σύμφωνα με τον Ιναλτζίκ, την «αρχή της νέας καθόδου των ρώσων προς νότον,
υλοποιώντας την παλαιά ροπή της Ρωσίας να προωθηθεί νότια και να καταστεί
κυρίαρχος της Κωνσταντινούπολης και του Βοσπόρου και στη συνέχεια των στενών του
Ελλησπόντου, ελέγχοντας έτσι τις διόδους προς μία υπό ρωσική κυριαρχία Μαύρη
Θάλασσα».
Ο Ιναλτζίκ θεωρεί ότι η ουκρανική κρίση έχει ως
βασικό στόχο την ίδια την Τουρκία, την παρουσία της στον Εύξεινο Πόντο και την
τουρκική κυριαρχία στα Δαρδανέλια και στον Βόσπορο.
Βασικός στόχος των ρώσων, σύμφωνα με τον
Ιναλτζίκ, είναι η Κωνσταντινούπολη και ο Βόσπορος, παλαιό όνειρό τους από την
εποχή των Τσάρων.
Αφού κάνει μία αναδρομή στους πολέμους των
Τατάρων με τους Ρώσους, ο Ιναλτζίκ επισημαίνει ότι με την επικράτηση των ρώσων
στην Κριμαία το τελευταίο ανάχωμα των τουρκογενών, δηλαδή οι Τάταροι, καταρρέει,
ανοίγοντας τον δρόμο της Ρωσίας προς το νότο, δηλαδή προς την
Κωνσταντινούπολη.
Παράλληλα ο Ιναλτζίκ επισημαίνει τον μεγάλο
κίνδυνο για την Κωνσταντινούπολη από το σχηματισμό της λεγόμενης Ευρασιατικής
Ένωσης, στην οποία κυριαρχεί η Ρωσία και στην οποία μετέχουν ενεργά πολλές χώρες
της κεντρικής Ασίας, που στηρίζουν την κάθοδο των ρώσων προς τα νότια και κυρίως
προς την Κωνσταντινούπολη.
Ο στόχος των ρώσων, όπως υποστηρίζει ο τούρκος
ιστορικός, είναι η δημιουργία μίας μεγάλης επικράτειας από την Πολωνία μέχρι τον
ειρηνικό Ωκεανό, στα όρια της διαλυθείσας το 1991 Σοβιετικής Ένωσης.
Η συμμετοχή στην Ευρασιατική Ένωση τουρκογενών
χωρών, όπως το Ουζμπεκιστάν, το Κιργιστάν και κυρίως το Καζακστάν, δείχνει πως η
προσπάθεια που είχε αναπτύξει παλαιότερα η Τουρκία να συνδεθεί στρατηγικά με
αυτές τις χώρες, έχει αποτύχει πλήρως.
Έτσι, λοιπόν, αναφέρει ο Ιναλτζίκ, ο μεγάλος
κίνδυνος για την Τουρκία σήμερα είναι η Ρωσία να μην σταματήσει στην Κριμαία και
να προχωρήσει προς τα νότια, σύμφωνα με το ρωσικό στρατηγικό σχέδιο και με την
ουσιαστική βοήθεια της Ευρασιατικής Ένωσης, για την κατάληψη της
Κωνσταντινούπολης και την αναβίωση της Ανατολικής Αυτοκρατορίας, αυτή τη φορά
υπό την προστασία του ρωσικού γένους.
Ο τούρκος ιστορικός κρούει τον κώδωνα του
κινδύνου για τη χώρα του, θεωρώντας πως η ουκρανική κρίση θα έχει ως μεγαλύτερο
θύμα την Τουρκία, που σήμερα σπαράσσεται από έντονες εσωτερικές και διασπαστικές
διαμάχες που κλυδωνίζουν το ίδιο το οικοδόμημα της Τουρκικής Δημοκρατίας.
Οι εξελίξεις μάλιστα πιθανόν να είναι ραγδαίες
και θα εκτυλιχθούν μέσα στο 2014, χρονιά εξαιρετικά κρίσιμη, κατά την οποία η
Τουρκία θα απειληθεί με πλήρη διάσπαση και διαμελισμό.
Ο Ιναλτζίκ ασφαλώς αντιλαμβάνεται αυτά που δεν
αντιλαμβάνεται η τουρκική πολιτική ηγεσία. Η πλήρης γεωπολιτική απομόνωση της
Τουρκίας και η ευθεία σύγκρουσή της με τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ, του
Ισραήλ και της Ρωσίας ταυτόχρονα, θα την οδηγήσουν τουλάχιστον σε γεωπολιτική
αποδυνάμωση και πιθανώς διάσπαση.
Αλλά η ίδια η Τουρκία, βλέποντας τον εαυτό της
μέσα από τις νέο-οθωμανικές διόπτρες ως παγκόσμια δύναμη (ενώ δεν είναι),
υπερτιμώντας τον εαυτό της και υποτιμώντας τους αντιπάλους και συμμάχους της,
προκαλεί η ίδια τον θανάσιμο κίνδυνο για τον εαυτό της.
Η Ελλάδα είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει μία
μείζονα γεωπολιτική «μαύρη τρύπα» στα ανατολικά της σύνορα;
Πηγή Kontra News
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου