Και να θέλει κάποιος πλέον να στηρίξει τον Κυριάκο Μητσοτάκη, πέρα από τα κυβερνητικά παπαγαλάκια εννοείται, δεν μπορεί.
Εκτός κι αν διαφωνείτε ότι ο πρωθυπουργός είναι εντελώς εγκλωβισμένος στα αδιέξοδα που ο ίδιος δημιούργησε κι έχει περιθώρια κινήσεων απεγκλωβισμού.
Εμείς πάντως επιμένουμε ότι είναι αντιμέτωπος με τη συντριβή καθώς όποια κίνηση κι αν κάνει πια οδηγεί σε ήττα.
Είχε φυσικά το περιθώριο το καλοκαίρι να εκμεταλλευτεί την τεράστια πολιτική ευκαιρία που του παρουσιάστηκε με την υποτιθέμενη ορθή διαχείριση της πρώτης επέλασης του αόρατου εχθρού μπας και του δινόταν συγχωροχάρτι για τη μετεκλογική ανακολουθία, αλλά κιότεψε.
Τώρα είναι πλέον αργά για δάκρυα και τα προεκλογικά σενάρια που βλέπουν πάλι το φως της δημοσιότητας και θέλουν τον πρωθυπουργό να αιφνιδιάζει με πρόωρες κάλπες την άνοιξη, δυστυχώς αποτελούν όνειρα θερινής νυκτός για ευνόητους λόγους.
Αυτό ήταν, το πουλάκι της… fake κυριαρχίας πέταξε.
Από εδώ και στο εξής ο κύριος Μητσοτάκης θα αρχίσει να πληρώνει ακριβά τα εγκληματικά του λάθη, όπως ακριβώς πλήρωσαν και οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί της Ελλάδας των μνημονίων.
Άλλωστε δεν θέλει και ιδιαίτερη αναλυτική ικανότητα ή πληροφόρηση για να αντιληφθεί κανείς ότι ο πρωθυπουργός έχει χάσει τη γη κάτω από τα πόδια του και προσπαθεί ασθμαίνοντας να βρει σανίδα σωτηρίας.
Ακόμη και στις βορειοκορεατικές δημοσκοπήσεις των πεινασμένων δημοσκόπων που ευτελίζονται για ένα ξεροκόμματο, η αντίστροφη μέτρηση είναι ευδιάκριτη στα επιμέρους στοιχεία.
Προφανώς οι λιμασμένοι γκαλοπίστες αντιλαμβάνονται ότι η ζωή θα συνεχιστεί και στη μετα-Μητσοτάκη εποχή και επιχειρούν να διατηρήσουν ολίγη από την κονιορτοποιημένη αξιοπιστία τους για να μην αναγκαστούν να αλλάξουν επάγγελμα.
Από τη μεριά μας ευχόμαστε ολόψυχα στον πρωθυπουργό να βρει την πολυπόθητη σανίδα που θα του δώσει το φιλί της ζωής, αν και πολύ φοβούμαστε ότι οι μέχρι στιγμής πράξεις του αποδεικνύουν πως δεν διαθέτει τη δεινότητα ενός ικανού κυβερνήτη, εξ ου και το απεγνωσμένο κυνήγι σωτηρίας.
Διότι προσέξτε. Τί επικρατούσε στο πολιτικό σκηνικό μέχρι την έλευση του κορονοϊού;
Οι συνεχόμενες κυβιστήσεις του κυρίου Μητσοτάκη σε όλα τα μείζονα ζητήματα της χώρας που τον ανέδειξαν επάξια σε έναν Τσίπρα με γραβάτα και η αηδιαστική προπαγάνδα του καθεστωτικού Τύπου (που συνεχίζεται αμείωτα) με στόχο τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας προς προστασία του… νέου Μωυσή, όπως χαρακτηριστικά ονοματίσαν κάποιοι εκ των κονδυλοφόρων – αυλοκολάκων.
Δηλαδή όλες οι προεκλογικές δεσμεύσεις για μια ισχυρή Ελλάδα με εύρωστη οικονομία, πατριωτική εξωτερική πολιτική, κοινωνική δικαιοσύνη, απαλλαγμένη από τα δεσμά του σύγχρονου δουλεμπόριου και των τραγικών συνεπειών του, επιεικώς είχαν πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων.
Με έναν πρωθυπουργό αγκαλιά με τη σπέκουλα, την προπαγάνδα και τις επικοινωνιακές πομφόλυγες, να κοπιάζει να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα υποδυόμενος τον μεγάλο τιμονιέρη, την ώρα που στεκόταν κι αυτός στα τέσσερα στους δυνάστες της Ελλάδας όπως οι προγενέστεροι πρωθυπουργοί.
Κι αίφνης έρχεται ο κορονοϊός, με τον Κυριάκο να τον εκμεταλλεύεται ξεδιάντροπα για να επισκιάσει τόσο τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα όσο και το σκάσιμο της φούσκας του δήθεν ικανού ηγέτη που τάχα θα απάλλασσε την πατρίδα από τη λαίλαπα του Αλέξη.
Και δίχως σχέδιο επιβάλει το πρώτο lockdown με στόχο τη χειραγώγηση του συναισθήματος του φόβου για να τρομοκρατήσει τον λαό και να ξεχάσει τις ολέθριες για το μέλλον του πολιτικές αποφάσεις.
Και για λίγο το πέτυχε.
Με τους φωστήρες του Μαξίμου να τον παροτρύνουν να καπηλευτεί το ανέλπιστο πολιτικό δώρο και να κάνει πάραυτα εκλογές προς εξαγορά νέου πολιτικού χρόνου που ενδεχομένως θα έφερνε και την προσδοκώμενη λύτρωση.
Όμως δεν τόλμησε. Κατά την άποψη μας όχι επειδή ήθελε να διατηρήσει το προφίλ του δήθεν υπεύθυνου ηγέτη ή λόγω της απειλής πιθανού θερμού επεισοδίου.
Αλλά γιατί… δεν το έχει, που λέει κι ο σοφός λαός.
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι για να πάρεις μια τόσο ριψοκίνδυνη απόφαση εν μέσω μιας σφοδρότατης κρίσης χρειάζεται απαράμιλλο θάρρος (άλλοι το λένε… μεγάλα κοχόνες).
Και που να βρει αυτό το κουράγιο ένας άνθρωπος που τα βρήκε όλα έτοιμα στη ζωή του και δεν κουράστηκε ή αγχώθηκε ποτέ και για τίποτα; O οποίος κορόιδεψε στα ίσια τον λαό για να υφαρπάξει την ψήφο του, προβαίνοντας σε ανάλογες κυβιστήσεις με των προκατόχων του, έχοντας παράλληλα μοναδική έγνοια να αποκαταστήσει τη χαμένη τιμή του μητσοτακέικου, των συνδαιτυμόνων του και των λοιπών διαπλεκόμενων ημετέρων;
Έτσι η ατολμία του σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη ανικανότητα κατάρτισης απτού σχεδίου προς την αναγκαία οχύρωση της χώρας για να μην καταντήσει Μπέργκαμο, τίναξε στον αέρα όλες τις προσπάθειες που κατέβαλαν οι ειδήμονες του επιτελείου του για να κατασκευάσουν έναν… fake τρανό τιμονιέρη.
Και μπροστά στο απόλυτο χάος ανήμποροι, τόσο ο ίδιος όσο και οι… άριστοι ανίκανοι επιτελικοί, να απενεργοποιήσουν τις βόμβες που πυροδοτήσαν στα μέτωπα του φονικού ιού, της οικονομίας, των εθνικών και του μεταναστευτικού, επαναφέρουν εκ νέου προεκλογικά σενάρια κι όχι μόνο. Διανθισμένα με ετεροχρονισμένα ατελή αναπτυξιακά σχέδια τύπου Πισσαρίδη που υπόσχονται να εκτινάξουν την Ελλάδα αξιοποιώντας τα προς το παρόν ανύπαρκτα δισεκατομμύρια των Βρυξελλών, για να θολώσουν τα νερά και να κερδίσουν χρόνο μήπως στο μεταξύ καταφέρουν να βρουν τη σανίδα σωτηρίας.
Μακάρι να τη βρουν, όπως ήδη ευχηθήκαμε.
Αλλά όπως είπαμε επίσης, είναι αργά για δάκρυα.
Κι από τη στιγμή που είναι δεδομένο πως δεν πρόκειται να παρουσιαστεί άλλη ευκαιρία όπως του καλοκαιριού για να απεγκλωβιστεί, ο κύριος Μητσοτάκης θα βουλιάζει σταδιακά στην άβυσσο των αδιεξόδων, βαυκαλιζόμενος πως θα λυτρωθεί, μέχρι να πιάσει τον πάτο της συντριβής.
Πιθανότατα κατόπιν μιας εσωτερικής αμφισβήτησης από συγκεκριμένους βουλευτές ή μιας ολικής απαξίωσης, λόγω πλήρους απώλειας ελέγχου του κυβερνητικού καραβιού, ανάλογης με του ΓΑΠ.
Και κάπου εκεί θα ναυαγήσουν για δεύτερη φορά οι αυταπάτες του ίδιου συστήματος που νόμισε ότι θα πάρει εκδίκηση για την αποτυχία του ‘11 δημιουργώντας ένα γαλάζιο κακέκτυπο.
Μα αγαπητοί, δεν σας είπαν ότι ποτέ δεν ξανακλέβεις μια τράπεζα με τον ίδιο τρόπο;
Πηγή: antinews.gr
