Η Χρυσή Αυγή είναι η πρώτη και η μόνη πολιτική δύναμη η οποία συστηματικά πιέζει με ερωτήσεις και τοποθετήσεις βουλευτών της την κυβέρνηση να προχωρήσει στην ανακήρυξη της ΑΟΖ και την εκμετάλλευση του ελληνικού ενεργειακού πλούτου. Έχει ακόμη επισημάνει την οικονομική και στρατηγική σημασία της εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου της Ελλάδος και έχει αποκαλύψει τα σχέδια των ξένων τοκογλύφων για αρπαγή τους, με τη συνέργεια της ελληνικής κυβερνήσεως και των κομμάτων που την απαρτίζουν. Η εξόρυξη του ορυκτού πλούτου της χώρας μας και ιδιαίτερα πετρελαίου και υδρογονανθράκων, θα καθιστούσε την Ελλάδα υπολογίσιμη δύναμη στην περιοχή και θα αποτελούσε εργαλείο ανεξαρτησίας, ασφάλειας και ανάπτυξης για την χώρα και το λαό μας. Και στο θέμα αυτό η στάση όλων των ελληνικών κυβερνήσεων από το 1974 και μετά είναι επιεικώς ύποπτη και εν τοις πράγμασι καταστροφική.
Οι κυβερνήσεις Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ κράτησαν επί δεκαετίες στην κυριολεξία θαμμένο το γεγονός ότι η Ελλάς διαθέτει εκτεταμένα ενεργειακά κοιτάσματα τα οποία μπορούν να εξασφαλίσουν την εργασία και την ευημερία των Ελλήνων για γενεές. Κάτι τέτοιο όμως δεν εξυπηρετούσε τις μικροκομματικές τους σκοπιμότητες. Επεδίωξαν και πέτυχαν ο Ελληνικός λαός να εξαρτάται από τους κομματικούς μηχανισμούς. Θέλησαν να ζει ο λαός μας με διαρκή αβεβαιότητα για τα στοιχειώδη, και όταν τα αποκτούσε το βιοτικό του επίπεδο του έπρεπε να εξαρτάται από τα κομματικά γραφεία και τις κλαδικές. Επιπλέον, Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ δεν εκπόνησαν ποτέ ένα εθνικό πρόγραμμα ανάπτυξης, ανεξάρτητο από τις παραινέσεις και τα συμφέροντα των ξένων δυνάμεων. Υπήρξαν και παραμένουν δειλοί και άβουλοι υπάλληλοι των εξωελληνικών και εξωθεσμικών κέντρων αποφάσεων.
Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ δεν είχαν επομένως κανένα λόγο να ασχοληθούν με τον ελληνικό ενεργειακό πλούτο, παρά μόνο τώρα. Τώρα που ελπίζουν ότι ξεπουλώντας το πλούσιο ελληνικό υπέδαφος στους τοκογλύφους δανειστές τους, το πολιτικό σύστημα της διαπλοκής και της εξάρτησης θα βγει από την στενωπό της κρίσης και θα καταφέρουν να επιπλεύσουν και να μαζέψουν και πάλι τον ελληνικό λαό στους προθαλάμους των κομματικών γραφείων. Αναρωτιέται εύλογα κανείς γιατί η Ελλάς δεν εκμεταλλεύεται τα αποδεδειγμένα πλούσια κοιτάσματα λιγνίτη που διαθέτει και τα οποία υπολογίζονται σε 3 δισεκατομμύρια τόνους, τα οποία θα μπορούσαν να αποφέρουν στην Ελλάδα, με στοιχεία του 2011, περί τα 45 δισεκατομμύρια Ευρώ δημιουργώντας ταυτόχρονα χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας σε χρονικό διάστημα 50 τουλάχιστον ετών. Η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε κατ’ αυτόν τον τρόπο να δανεισθεί έναντι των μελλοντικών εξαγωγών της, χωρίς να χρειαστεί να προβεί σε πώληση των ίδιων των κοιτασμάτων.
Όμως η ιστορία της εσκεμμένης αδράνειας των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων στο ζήτημα αυτό δεν σταματά εκεί. Μεγάλο ενδιαφέρον ελληνικών και ξένων εταιριών για έρευνες υδρογονανθράκων συγκεντρώνουν από τον περασμένο αιώνα οι περιοχές Βορειοδυτικής και Νοτιοδυτικής Πελοποννήσου, το Ιόνιο Πέλαγος, ο Πατραϊκός και Κορινθιακός κόλπος τα Γρεβενά, τα Ιωάννινα, η Κεφαλονιά, η Ιθάκη και η Ζάκυνθος. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα αρχεία της Δημόσιας Επιχείρησης Πετρελαίου, το διάστημα μεταξύ 1938 και 1974 υπεγράφησαν 26 συμφωνίες. Δώδεκα από τις είκοσι έξι υπεγράφησαν στο διάστημα 1968-1974, δηλαδή επί Επταετίας.
Αλλά και η πρώτη σύμβαση υπεγράφη στις 19-11-1938 , δηλαδή επί καθεστώτος 4ης Αυγούστου και Ιωάννου Μεταξά. Η τελευταία δε αίτηση κατετέθη το 1976 επί Νέας Δημοκρατίας και δεν αξιολογήθηκε καν. Ενδιαφέρον έχει και το γεγονός ότι το καθεστώς της «επάρατης» Επταετίας έδωσε τη μόνη αρνητική απάντηση για έρευνα, στην Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου του Ισραήλ (Israel National Oil Company) η οποία είχε καταθέσει σχέδιο ερευνών για τη νήσο Λήμνο, τη νήσο Σκύρο και τη νήσο Κρήτη. Διαπιστώνουμε επομένως αβίαστα ότι δυο κυβερνήσεις τις οποίες οι πολιτικοί του αυτοαποκαλούμενου δημοκρατικού τόξου,- αυτοί οι οποίοι οδήγησαν την πατρίδα μας στη σημερινή ταπεινωτική κατάσταση και τον λαό μας στην εξαθλίωση και το μαρασμό-, αποκαλούν αντιδημοκρατικές, ενήργησαν ώστε να αναπτυχθεί οικονομικά και να ενδυναμωθεί η Ελλάδα.
Η Επταετία, ελεύθερη από μικροκομματικά αλισβερίσια ξεκίνησε μια σοβαρή προσπάθεια ανάπτυξης που θα επέλυε τα προβλήματα του Ελληνικού λαού στο σύνολό του. Από το Σεπτέμβριο του 1968, όχι μία ή δυο επιλεκτικά, αλλά 8 Αμερικανικές εταιρείες υπέγραψαν 14 συμβόλαια για έρευνα με την Ελληνική κυβέρνηση, διαθέτοντας το ποσόν 71,125,000 δολαρίων. Από αυτές η Texaco προχώρησε και σε γεωτρήσεις. Ποιος θα ξόδευε εκείνη την εποχή ένα τέτοιο ποσόν εάν δεν διέβλεπε μεγάλες δυνατότητες κέρδους;
Είναι δυνατόν όλοι οι πολιτικοί από το 1974 και μετά να μη γνωρίζουν για αυτά τα συμβόλαια;
Και είναι δυνατόν να μην σκέφθηκαν να εκμεταλλευθούν τα κοιτάσματα πετρελαίου και υδρογονανθράκων τα οποία αποδεδειγμένα υπάρχουν στην Ελλάδα, επί 40 χρόνια; Τέσσερις δεκαετίες μετά τα τελευταία συμβόλαια που υπεγράφησαν και ξεχάστηκαν βολικά στο συρτάρι από τις κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης, το θέμα των ελληνικών υδρογονανθράκων και του πετρελαίου, έρχεται ξανά στο προσκήνιο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τα τρωκτικά των χρηματοπιστωτικών οίκων ετοιμάζονται να κερδοσκοπήσουν και πάλι, πριν προλάβει η Ελλάδα να γευθεί οποιοδήποτε όφελος. Οι ξένοι παράγοντες πιέζουν για την παραχώρησή τους έναντι πενιχρών ανταλλαγμάτων και το ταυτόχρονο κλείσιμο των εθνικών μας θεμάτων προς όφελος της Τουρκίας και των κεφαλαιοκρατών, ενώ το καθεστώς της Μεταπολίτευσης ασχολείται μόνον με την πολιτική του επιβίωση και την λασπολογία εναντίον του μοναδικού του πολιτικού αντιπάλου, της Χρυσής Αυγής.
http://koinonikosethnikismos.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου