«Ήμουν μ' εκείνους που τον τύφλωσαν, που του ‘βγάζαν τα μάτια και αιμόφυρτο, τον έσυραν από τα γένια και τα μαλλιά στα σοκάκια του τουρκομαχαλά, τον ξυλοκοπούσαν, τον έβριζαν και τον πετσόκοβαν... Έλεγε: Πάτερ Άγιε, άφες αυτοίς, ου γάρ οίδασι τί ποιούσι... Από καιρού σε καιρό, όταν μπορούσε, ύψωνε κάπως το δεξί του χέρι και ευλογούσε τους διώκτες του. Κάποιος πατριώτης μου αναγνωρίζει την χειρονομία της ευλογίας, μανιάζει, μανιάζει και με το τρομερό μαχαίρι του κόβει και τα δυό χέρια του Δεσπότη. Εκείνος σωριάστηκε στη ματωμένη γη με στεναγμό που φαινόταν ότι ήταν μάλλον στεναγμός ανακουφίσεως παρά πόνου... Τόσο τον λυπήθηκα τότε που με δύο σφαίρες στο κεφάλι τον αποτελείωσα... Κανείς δεν ξέρει πού έριξαν το κομματιασμένο του κορμί», ομολόγησε Τουρκοκρητικός δεσμοφύλακας σε Έλληνα κρατούμενο επανέλαβε τα ίδια και αργότερα σε Έλληνα κληρικό (Γ. Μυλωνάς)...
Ο εθνομάρτυρας ιεράρχης, αποτέλεσε βασικό εθνικό μοχλό στη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα. Τοποθετήθηκε στη Δράμα τον Ιούλιο του 1902 και κατήγγειλε αμέσως τις βουλγαρικές αγριότητες στη Μακεδονία, δίνοντας το πράσινο φως για την οργάνωση της άμυνας των Ελλήνων της περιοχής: «Απεφασίσαμεν και ημείς μετά της δημογεροντίας να μετέλθωμεν εν ανάγκη και το έσχατον μέσον της αυτοδικίας, αμυνόμενοι των δικαίων μας, άλλως κινδυνεύομεν να ίδωμεν απογυμνουμένην την μητρόπολιν εκκλησιών και τας κοινότητας σχολείων και τα χωρία κατοίκων υπό την θύελλαν του πυρός και του σιδήρου, την οποίαν εξαπέλυσε το μακεδονικόν κομιτάτον τη ανοχή των τουρκικών αρχών», έγραψε σε επιστολή του στο Πατριαρχείο. Τον Αύγουστο του 1907, ο Μεγάλος Βεζύρης τον απομακρύνει από τη μακεδονική πόλη...
Τα παραπάνω, είναι «ψιλά γράμματα» για τους πάσης φύσεως διεθνιστές και εθνομηδενιστές. Όμως, όσον αφορά στους πατριώτες και στους έχοντες εθνικές ευαισθησίες: είναι αμέτρητα τα ντοκουμέντα για την εθνικοπατριωτική δράση του Χρυσόστομου. Σωστά λοιπόν το 1992, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος (τότε δεν είχαμε Ιερώνυμους επικεφαλής εδώ...), προχώρησε στην αγιοκατάταξη του Χρυσοστόμου Σμύρνης, αλλά και των άλλων ιεραρχών που έχασαν τη ζωή τους στα χέρια των Τούρκων: του Αμβροσίου Μοσχονησίων, του Γρηγορίου Κυδωνιών, του Προκοπίου Ικονίου, του Ευθυμίου Ζήλων αλλά και γενικότερα, όσων κληρικών μαρτύρησαν. Μάλλον δεν θα ακούσετε από τη νυν ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος, τίποτε για τους προαναφερόμενους μάρτυρες του γένους...
Όχι στη λήθη και στις μεθοδεύσεις των εθνομηδενιστών
Η επέτειος από τη δολοφονία του Έλληνα ιεράρχη, εμπίπτει στην κατηγορία εκείνων που οι διάφοροι φορείς του εθνομηδενισμού (νεοφιλελεύθεροι, αριστεριστές, κομμουνιστές), δεν θέλουν οι Έλληνες να θυμούνται, ώστε να προωθηθούν η «ελληνοτουρκική φιλία» και οι επιδιώξεις της Νέας Τάξης Πραγμάτων στην ΝΑ Μεσόγειο. Φυσικά, δεν θέλουν να ξέρει ο κόσμος ότι στις 30 Αυγούστου του 1922, εμφανίστηκε η πρώτη εστία φωτιάς στην αρμενική συνοικία της Σμύρνης και μεταδόθηκε σε όλη την πόλη, με αποτέλεσμα την ολοσχερή καταστροφή της μέχρι τις 3 Σεπτεμβρίου... Όπως δεν θα θέλουν σε λίγες μέρες να θυμηθείτε τα Σεπτεμβριανά του 1955... Η υπόμνηση ανάλογων επετείων, χαλάει τη σούπα με τα τουρκοσίριαλ των «φτηνιάριδων» των ελληνικών media, ενώ ματαιώνει και τα σχέδια των αριστεριστών, διεθνιστών, νεοφιλελεύθερων και κοσμοπολιτών, οι οποίοι διαφεντεύουν τις τύχες του τόπου.
Τα παραπάνω λοιπόν, δεν θα δείτε στις διάφορες «σειρές» του ΣΚΑΙ, όπου οι Τατσόπουλοι δίνουν τα ρέστα τους. Εκεί, θα ακούσετε για «συνωστισμούς», ενώ κάποιοι θα βγουν πάλι να χρεώσουν την καταστροφή της Σμύρνης στους χριστιανούς της πόλης (όπως και έκανε «Έλληνας» καθηγητής), μιλώντας για... προβοκάτσια! Τα ίδια διαρρέουν εδώ και καιρό, όλως τυχαίως, οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, χρεώνοντας την πυρκαγιά της Σμύρνης, σε... Αρμένιους, που φορούσαν στολές Τούρκων στρατιωτών! Παραμύθια της Χαλιμάς, κατασκευασμένα στα καταγώγια της ΜΙΤ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου