Μνημείο “πεσόντων” λαθρομεταναστών στο Τυχερό Έβρου

Το Ελληνικό (;;) Κράτος ως γνωστόν έχει να επιδείξει στην Ιστορία του αναρίθμητους Ήρωες, τους οποίους συστηματικά απαξίωνε προς χάριν ψευδεπίγραψων ιδεολογημάτων. Γεγονότα χαρακτηριστικά αυτού μπορούμε να βρούμε πολλά, αλλά ας αναφέρουμε μόνο ένα, όταν στην περσινή επέτειο των Ιμίων κάποιοι στην Λέσχη Αξιωματικών είχαν καρναβάλια, κυριολεκτικά και χωρίς εισαγωγικά. Ζούμε στο κράτος που για τους Έλληνες πολίτες “δεν υπάρχει σάλιο”, αλλά για τους πάσης φύσεως εισβολείς και τους πράκτορες ξένων χωρών λεφτά όχι μόνο υπάρχουν, αλλά και περισσεύουν. Έτσι στο Τυχερό του Έβρου θα χτιστεί (ή μάλλον χτίστηκε χωρίς να μπορούμε να το επιβεβαιώσουμε καθώς η αναγγελία ήταν για χθες το απόγευμα) μνημείο “πεσόντων” λαθρομεταναστών, σύμφωνα με δημοσιεύματα του τοπικού τύπου. Αυτό στην χώρα που ακόμα και τώρα οι “προύχοντες” της συνδιαλέγονται με τους δολοφόνους και ξεχνούν το Αίμα των Νεκρών και των Αγνοουμένων της Κύπρου, προς χάριν των υλικών, προσωπικών συμφερόντων τους.
“Χορηγός επικοινωνίας” το Δίκτυο Welcome to Europe, το οποίο στην ανακοίνωση του μιλά για ανθρώπους που πέσαν νεκροί “στο όνομα της δήθεν προστασίας της ασφάλειας της Ευρώπης” και από τον τίτλο του προδιαθέτει για τους σκοπούς του, δηλαδή την μετοίκιση στην Ελλάδα όλων των “κατατρεγμένων” της Γης, ασχέτως αν αυτό θα έχει καταστρεπτικές συνέπειες για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Σύμπτωση άραγε που ντοκιμαντέρ του καθεστωτικού – τόσο καθεστωτικού που η επιθεώρηση εργασίας δεν τον ελέγχει ούτε όταν ομολογεί μόνος του παρατυπίες – Κούλογλου είχε τον τίτλο της εν λόγω κλίκας;

http://xryshaygh.wordpress.com/2011/08/31/%ce%bc%ce%bd%ce%b7%ce%bc%ce%b5%ce%af%ce%bf-%cf%80%ce%b5%cf%83%cf%8c%ce%bd%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%bb%ce%b1%ce%b8%cf%81%ce%bf%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%8e%ce%bd-%cf%83%cf%84/#more-76999

ME ΤΟ ΔΕΞΙ ΜΠΗΚΕ Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΣΤΟ ΕΥΡΩΜΠΑΣΚΕΤ ΤΗΣ ΛΙΘΟΥΑΝΙΑΣ.ΠΡΟΚΑΛΟΥΣΑΝ ΟΙ ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ.

Μπορεί η Εθνική να ίδρωσε, αλλά στο τέλος κατάφερε να κάμψει την αντίσταση της μαχητικής Βοσνίας, η οποία δεν παρέδωσε τα όπλα σε κανένα σημείο του αγώνα. Ακόμα και όταν η Εθνική βρέθηκε στο +14.

Ωστόσο, η τελική διαφορά δεν απεικονίζει πλήρως την εικόνα του αγώνα, καθώς το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα τα βρήκε σκούρα για περισσότερα από 25 λεπτά. Τέλος καλό όμως, όλα καλά για την Ελλάδα που ξεκίνησε με το δεξί τις υποχρεώσεις της στο Ευρωμπάσκετ.

Μεγάλο ματς για τον Κώστα Κουφό που τελείωσε το ματς με νταμπλ νταμπλ (10 πόντους και 10 ριμπάουντ), πρώτοι σκόρερ για την Εθνική ήταν οι Ζήσης και Καλάθης με 13 πόντους. Στους 12 πόντους ο Μπουρούσης, ενώ 10 είχε ο Μπράμος ο οποίος ήταν πολύ θετικός.

Η ομάδα του Ηλία Ζούρο μπήκε πολύ νευρική στο παρκέ και δεν κατάφερε να αποδώσει σύμφωνα με τις δυνατότητές της, δίνοντας την ευκαιρία στους Βόσνιους να πάρουν τον έλεγχο του αγώνα. Στο 24' πέρασε για πρώτη φορά μπροστά στο σκορ κι έκτοτε δεν το έχασε... Όπλο τα ριμπάουντ για την Ελλάδα που τελείωσε το ματς με 41 έναντι 31 της ομάδας του Χάτζιτς.

Πλέον, την Πέμπτη οι διεθνείς έχοντας ένα θετικό αποτέλεσμα στον απολογισμό τους, αναμένεται να μπουν λιγότερο αγχωμένοι στο παρκέ για το δεύτερο ματς του Γ' ομίλου με αντίπαλο την Φινλανδία (6μ.μ., ΕΤ1)

Ο αγώνας:

Με τους Καλάθη, Ζήση, Παπανικολάου, Φώτση και Μπουρούση ξεκίνησε η Εθνική ομάδα το παιχνίδι κόντρα στη Βοσνία. Οι δύο ομάδες ήταν νευρικές και για 1.30'' δεν είχαμε σκορ, μέχρι που ο Νικ Καλάθης ευστόχησε σε μία βολή. Ο Ντόμερκαντ με τρίποντο έκανε το νταμπλ σκορ (4-8) για τη Βοσνία που έδειχνε να έχει λύσεις στην επίθεση, την ίδια ώρα που η Εθνική είχε 1/4 δίποντα.

Δύο γρήγορα καλάθια από τους Μπουρούση και Ζήση μείωσαν σε 8-10, όμως η Βοσνία εκμεταλλεύτηκε την αστοχία στα σουτ τριών πόντων, ξέφυγε με 10-15 με αιχμή του δόρατος τον Κικάνοβιτς. Ο αρχηγός Αντώνης Φώτσης μείωσε σε 13-15 με τρίποντο, όμως ο Κικάνοβιτς το... βιολί του. Έφτασε τους 9 πόντους, πριν τελικά ο Ξανθόπουλος μειώσει σε 15-17 με τη λήξη του δεκαλέπτου. Ενός δεκαλέπτου που βρήκε την Εθνική να έχει κάνει ήδη τέσσερα λάθη και να έχει 1/5 τρίποντα.

Καλή άμυνα οι Βόσνιοι

Με τρίποντο του Γκόρντιτς η Βοσνία βρέθηκε και πάλι στο +5 (15-20) με την Εθνική να παίζει με τον Ξανθόπουλο στην οργάνωση. Ο τελευταίος είχε εντολή να τρέξει κι έτσι έκανε... Οι Καϊμακόγλου, Μπράμος μείωσαν σε 19-20, όμως οι Βόσνιοι δεν έχασαν το προβάδισμα καθώς έβρισκαν απάντηση, λόγω των αργών επιστροφών των διεθνών μας. Δύο συνεχόμενα καλάθια του Κουφού μείωσαν σε 23-24, όμως η Βοσνία πήρε λύσεις από τους Τελέτοβιτς, Ντέντοβιτς.

Στο 16' ο Καλάθης μείωσε στον πόντο (27-28), όμως στην επόμενη φάση έδειξε βιαστικός και δεν κατάφερε να σκοράρει... Με τέσσερις πόντους του Φώτση, το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα μείωσε σε 31-32, όμως ήταν εμφανές το άγχος των "πρωτάρηδων". Στο τελευταίο λεπτό η Εθνική χρεώθηκε με τρία δευτερόλεπτα και ο Μπαϊράμοβιτς βρήκε την ευκαιρία να σκοράρει για το 31-34 του ημιχρόνου.

Σερί 5-0 και προβάδισμα

Η Βοσνία ξεκίνησε το β' ημίχρονο όπως ακριβώς και το παιχνίδι. Τρίποντο από τον Βασίλιεβιτς και στο +6 η διαφορά. Η απάντηση ήταν άμεση από τους Μπουρούση, Καλάθη που χτύπησαν στον αιφνιδιασμό και μείωσαν. Στο 22ο λεπτό όμως του αγώνα ήταν η σειρά της Βοσνίας να τρέξει και να διατηρήσει το προβάδισμα (36-39, 38-41). Το μοναδικό ευχάριστο ήταν το τρίτο φάουλ του Βασίλιεβιτς.

Πάντως, στη συνέχεια, οι διεθνείς βρήκαν ρυθμό και με σερί 5-0 πέρασαν για πρώτη φορά μπροστά στο σκορ στο 24' με τον Καλάθη να γράφει το 43-41. Από εκεί κι έπειτα τα πράγματα απλοποιήθηκαν για την Εθνική. Προηγήθηκε με τον Ζήση 47-42 και στην επόμενη φάση ο Ντόμερκαντ έκανε αντιαθλητικό φάουλ που απέφερε άλλους δύο πόντους για την Εθνική (49-42). Πάντως, οι Βόσνιοι μείωσαν σε 51-47, αλλά τα άστοχα σουτ του Τελέτοβιτς δεν τους επέτρεψαν να πλησιάσουν περισσότερο και ο Μπουρούσης με λέι απ έκανε το 55-49 του 30ου λεπτού.

Τρίποντο ψυχολογίας από Ζήση

Με το ξεκίνημα της δ' περιόδου, η Ελλάδα βρέθηκε για πρώτη φορά στο +8 (57-49), με καλάθι του Μπουρούση, όμως οι Βόσνιοι επανήλθαν με σερί 7-0, μειώνοντας στον πόντο (57-56). Πάντως, η ελληνική ομάδα δεν είχε πει την τελευταία της λέξη... Με τρίποντο του Ζήση στην εκπνοή της επίθεσης της Εθνικής, έγραψε το 63-56 και έδωσε αέρα 7 πόντων στο 34΄(63-56). Όπως φάνηκε ήταν καθοριστικό εκείνο το σουτ καθώς έδωσε ψυχολογία στους διεθνείς.

Ακολούθησε ένα τρίποντο από τον Παπανικολάου, αυτή τη φορά και η διαφορά εκτοξεύτηκε στο +10 (66-56), που έδωσε ...φτερά στους διεθνείς. Μάλιστα η διαφορά άγγιξε και τους 14 πόντους περίπου στο τρίλεπτο πριν το τέλος, με τον Κουφό να κάνει το 72-58. Το τελικό σκορ έγραψε τελικά ο Γκόρντιτς με τρίποντο και έτσι η Εθνική έκανε το 1-0 πριν τον ματς της Πέμπτης κόντρα στη Φινλανδία.

Τα δεκάλεπτα: 15-17, 31-34, 55-49, 76-67

Ελλάδα (Ζούρος): Ξανθόπουλος 2, Μπουρούσης 12, Ζήσης 13(2), Βασιλειάδης, Καλάθης 13, Φώτσης 9(1), Παπανικολάου 5(1), Μαυροειδής, Μπράμος 10, Κουφός 10, Σλούκας, Καϊμακόγλου 2.

Βοσνία (Χάτζιτς): Γκόρντιτς 12(2), Ίκονιτς, Μπάβτσιτς 1, Βασίλιεβιτς 9(2), Κικάνοβιτς 15, Τελέτοβιτς 6, Ντόμερκαντ 7(1), Ντέντοβιτς 8, Μπαϊράμοβιτς 9(1).

Το Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας με την συμμετοχή της Ελληνικής Εθνικής ομάδας ξεκίνησε, αλλά μαζί του ξεκίνησαν και οι προκλήσεις. Γυφτοσκοπιανοί στις εξέδρες είχαν αναρτήσει στον πρώτο αγώνα με την Εθνική μας με την Βοσνία, το κόκκινο κουρελόπανο με το άστρο της Βεργίνας

http://www.stoxos.gr/2011/08/blog-post_1890.html

Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας

Ο Κωνσταντίνος Α΄ (21 Ιουλίου του 1868 - 11 Ιανουαρίου 1923), ήταν Βασιλιάς της Ελλάδας, πρωτότοκος γιός του βασιλιά Γεωργίου Α΄ και της Βασίλισσας Όλγας, γεννήθηκε στις 2 Αυγούστου του 1868 και έλαβε το όνομα του παππού του, του Μεγάλου Δούκα Κωνσταντίνου της Ρωσίας. Ήταν ένα όνομα με μεγάλη συγκινησιακή φόρτιση για τους Έλληνες που είχαν ενστερνιστεί τη Μεγάλη Ιδέα. Έλαβε τον τίτλο του "Δουκός της Σπάρτης", σπούδασε τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε με το βαθμό του ανθυπολοχαγού του Πεζικού. Το 1886 αναχώρησε για το Βερολίνο, όπου φοίτησε στη στρατιωτική σχολή της Ακαδημίας Πολέμου της Πρωσσίας.

Στις 15 Οκτωβρίου του 1889, ο Κωνσταντίνος παντρεύτηκε στην Αθήνα τη Σοφία της Πρωσίας, αδελφή του αυτοκράτορα της Γερμανίας, Γουλιέλμου Β΄, με την οποία απέκτησε έξι παιδιά, τους Γεώργιο, Αλέξανδρο, Ελένη, Παύλο, Ειρήνη και Αικατερίνη. Κατά τον καταστροφικό Πόλεμο του 1897, ο Κωνσταντίνος ήταν αρχιστράτηγος, και ήταν από τους κύριους υπεύθυνους για την ήττα. Το 1909 αντιφρονούντες Έλληνες αξιωματικοί του Στρατιωτικού Συνδέσμου οργάνωσαν κίνημα με σκοπό να αναδιοργανώσουν την χώρα. Ενα από τα στοιχεία της κριτικής τους αποτέλεσε η μεροληπτική κατα την γνώμη τους μεταχείριση στις προαγωγές του Διαδόχου και των αδελφών του, όπως και η αναδιοργάνωση του στρατεύματος. Για να μην αναγκαστεί ο Βασιλεύς Γεώργιος Α΄, να τους αποπέμψει από το στράτευμα, οι πρίγκιπες παραιτήθηκαν.

Το 1912 τα Χριστιανικά Βαλκανικά κράτη κήρυξαν τον πόλεμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία (βλέπε Βαλκανικοί πόλεμοι). Με ηγέτη τον τότε διάδοχο Κωνσταντίνο ο Ελληνικός Στρατός νίκησε τους Τούρκους στις μάχες του Σαρανταπόρου και των Γιαννιτσών, και απελευθέρωσε τη Θεσσαλονίκη. Μετά την κατάληψη της Θεσσαλονίκης, ο Κωνσταντίνος μετέβη στο μέτωπο της Ηπείρου, όπου έφερε εις επιτυχές πέρας την πολιορκία του Μπιζανίου, καταλαμβάνοντας τα Ιωάννινα και απελευθερώνοντας την Ήπειρο. Μετά το τραγικό γεγονός της δολοφονίας του Γεωργίου Α΄, στις 18 Μαρτίου 1913 στη Θεσσαλονίκη από τον Αλέξανδρο Σχινά, ο Κωνσταντίνος ανέβηκε στον θρόνο. Κατά τον Β' Βαλκανικό Πόλεμο υπήρξε πάλι αρχιστράτηγος του Ελληνικού Στρατού, οδηγώντας τον σε νέες νίκες κατά των Βουλγάρων, οι οποίες όμως κόστισαν πολύ σε ζωές. Οι νικηφόρος ηγεσία του τον έκανε εξαιρετικά δημοφιλή στον λαό, ο οποίος ήδη τον ονόμαζε "Κωνσταντίνο ΙΒ'", και περίμενε από αυτόν και τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο την πραγματοποίηση της "Μεγάλης Ιδέας".

Όταν ξέσπασε ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος τον Αύγουστο του 1914, η Ελλάδα βρέθηκε σε δύσκολη θέση. Είχε συνάψει συμφωνία με την Σερβία, που την υποχρέωνε σε παροχή βοήθειας σε περίπτωση βουλγαρικής επίθεσης, αλλά ενώ η Σερβία αντιστεκόταν επιτυχώς στην επίθεση της Αυστρο-Ουγγαρίας, η Βουλγαρία παρέμενε ουδέτερη, τηρώντας στάση αναμονής. Ταυτόχρονα εμφανίστηκε ρήγμα στις προσωπικές πεποιθήσεις των δύο ανώτατων πολιτειακών αρχόντων της χώρας: ο Κάιζερ απηύθηνε έκκληση στον Κωνσταντίνο να πάρει το πλευρό της Γερμανίας και της Αυστροουγγαρίας "σε μια ενωμένη σταυροφορία κατά της σλαβικής επικράτησης στα Βαλκάνια." Ο Κωνσταντίνος ήδη θεωρείτο ευρέως ως γερμανόφιλος. Είχε σπουδάσει στη Γερμανία, είχε σαφώς επηρεαστεί από τη γερμανική κουλτούρα, ενώ είχε παντρευτεί την αδελφή του Κάιζερ, ο οποίος του είχε απονείμει και τον βαθμό του στρατάρχη του γερμανικού στρατού. Το φθινόπωρο του 1913, λίγο μετά την άνοδό του στο θρόνο, ο Κωνσταντίνος είχε παρακολουθήσει ασκήσεις του Γερμανικού στρατού μαζί με τον Κάιζερ και είχε προσπαθήσει να διαπραγματευτεί τη λήψη δανείου από τη Γερμανία. Επίσης, ο Κωνσταντίνος είχε επηρεαστεί από το γεγονός ότι ο Κάιζερ είχε βοηθήσει την Ελλάδα να διατηρήσει τα απελευθερωμένα κατά τους δύο Βαλκανικούς Πολέμους εδάφη, και ιδιαίτερα την Καβάλα. Οι προσωπικές προτιμήσεις του Κωνσταντίνου μπορεί να ήταν υπέρ της Γερμανίας, δεν παρέβλεπε όμως ότι η Ελλάδα ήταν ευπρόσβλητη στον αγγλογαλλικό στόλο, ούτε μπορούσε να αποδεχτεί την σύμπραξη με την Τουρκία, ενώ και τα ανταλλάγματα που μπορούσε να προσφέρει η Γερμανία ήταν περιορισμένα. Έτσι ευνοούσε την ουδετερότητα. Ταυτόχρονα όμως, ο αγγλόφιλος Βενιζέλος διαπραγματευόταν την έξοδο της Ελλάδας στον πόλεμο υπέρ της Αντάντ, η οποία πρόσφερε την Κύπρο και άλλα ανταλλάγματα. Ιδιαίτερα μετά την είσοδο της Τουρκίας στον πόλεμο στο πλευρό των Κεντρικών Αυτοκρατοριών, η πίεση για την έξοδο της Ελλάδος στον πόλεμο υπέρ της Αντάντ αυξήθηκε. Ο Κωνσταντίνος έφτασε κοντά στο να εγκρίνει την εισήγηση του Βενιζέλου για ελληνική συμμετοχή στην Εκστρατεία των Δαρδανελλίων (Φεβρουάριος-Μάρτιος του 1915), αλλά ο εκτελών χρέη αρχηγού του γενικού επιτελείου Συνταγματάρχης Ιωάννης Μεταξάς, τον προειδοποίησε να μην μπεί στον πόλεμο, μεταπείθοντάς τον. Αντιδρώντας σε αυτή την παρέμβαση του θεωρούμενου ως γερμανόφιλου "επιτελικού περιβάλλοντος", ο Βενιζέλος παραιτήθηκε, επισημοποιώντας έτσι την ρήξη των δύο ανδρών. Η αντιβενιζελική παράταξη συσπειρώθηκε πια γύρω από τον - εξαιρετικά λαοφιλή - βασιλιά.

Εντούτοις, οι Φιλελεύθεροι του Βενιζέλου κέρδισαν τις εκλογές στις 31 Μαΐου του 1915 και το Σεπτέμβριο, σε αντίδραση προς την βουλγαρική επιστράτευση, που στρεφόταν εμφανώς κατά της Σερβίας, κάλεσε - χωρίς τη συναίνεση του Κωνσταντίνου - τους Βρετανούς και Γάλλους να στείλουν στρατεύματα στην Θεσσαλονίκη, σε βοήθεια των Σέρβων. Ο Κωνσταντίνος τελικά δέχτηκε να προχωρήσει σε επιστράτευση, εν όψει βουλγαρικής επίθεσης. Η αποβίβαση των Συμμάχων προκάλεσε πολιτική κρίση, αλλά ο Βενιζέλος κατόρθωσε να αποσπάσειψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Ο Κωνσταντίνος όμως, την ίδια μέρα, υπερβαίνοντας τα συνταγματικά του δικαίωματα, απέπεμψε τον πρωθυπουργό του, και έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Αλέξανδρο Ζαΐμη. Ο Ζαΐμης όμως απέτυχε να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, οπότε ο Κωνσταντίνος έδωσε την εντολή στον υπέργηρο Στέφανο Σκουλούδη, ο οποίος, με βασιλικό διάταγμα, διέλυσε τη Βουλή και προκήρυξε νέες εκλογές για τον Δεκέμβριο, όπου οι Βενιζελικοί απείχαν.

Ακολούθησε ένα εξάμηνο διακυβέρνησης από την "βασιλική" κυβέρνηση Σκουλούδη, κατά το οποίο η Ελλάδα βρισκόταν ταυτόχρονα σε ουδετερότητα και επιστράτευση, και κατά το οποίο οι δυνάμεις της Αντάντ, υπό τον Γάλλο στρατηγό Μωρίς Σαρράιγ (Maurice Sarrail), επέκτειναν σταδιακά την κυριαρχία τους στη Βόρεια Ελλάδα και το Αιγαίο, αγνοώντας σχεδόν την ελληνική κυβέρνηση. Στις 27 Μαΐου 1916 όμως, η - κατόπιν εγκρίσεως από την Αθήνα - παράδοση του σημαντικού οχυρού Ρούπελ σε μικτή γερμανο-βουλγαρική δύναμη, οδήγησε τα πράγματα σε κρίσιμο σημείο. Ο Σαρράιγ κήρυξε στρατιωτικό νόμο, καταργώντας ουσιαστικά την ελληνική κυριαρχία στις υπό συμμαχικό έλεγχο περιοχές, απαίτησε την αποστράτευση του ελληνικού στρατού. Όταν δε τον Αύγουστο ξεκίνησε η βουλγαρική προέλαση στην Μακεδονία, βενιζελικοί αξιωματικοί οργάνωσαν το κίνημα της Εθνικής Αμύνης στην Θεσσαλονίκη, το οποίο ο Βενιζέλος υποστήριξε.

Η δημιουργία του "Κράτους Εθνικής Αμύνης", σε συνδυασμό με τις αξιώσεις των Συμμάχων για παράδωση του Στόλου και λοιπού οπλισμού, οδήγησαν σε συγκρούσεις με Γάλλους και Βρετανούς ναύτες (που οδήγησαν και στο βομβαρδισμό των Ανακτόρων). Η έξαψη των οπαδών του Κωνσταντίνου οδήγησε στα λεγόμενα "Νοεμβριανά" επεισόδια κατά γνωστών Βενιζελικών, και κορυφώθηκε με το περίφημο "ανάθεμα" του Βενιζέλου. Τα γεγονότα αυτά επέφεραν την οριστική ρήξη ανάμεσα στο Βασιλέα Κωνσταντίνο και τις δυνάμεις της Αντάντ, οι οποίες επέβαλαν ναυτικό αποκλεισμό στην "βασιλική" Ελλάδα. Οι Γάλλοι, συνεπικουρούμενοι από το νέο Βρετανό Πρωθυπουργό Λόυντ Τζώρτζ, απαίτησαν από τον Κωνσταντίνο να εγκαταλείψει το θρόνο του προκειμένου να άρουν τον αποκλεισμό. Ο διάδοχος Γεώργιος, θεωρήθηκε ακατάλληλος για τη διαδοχή καθώς είχε υπηρετήσει στο γερμανικό στρατό. Έτσι ο Κωνσταντίνος έδωσε τη θέση του στο δευτερότοκο γιό του Αλέξανδρο, χωρίς να παραιτηθεί επισήμως, και αναχώρησε με την οικογένειά του για την Ιταλία. Οι περισσότερες εξουσίες παραδόθηκαν στο Βενιζέλο.

Τον Ιούλιο του 1917, η Ελλάδα κήρυξε τον πόλεμο στη Γερμανία, την Αυστρο-Ουγγαρία, την Τουρκία και τη Βουλγαρία. Στηριζόμενος στην είσοδο της Ελλάδας στον πόλεμο, ο Βενιζέλος προέβαλε τις Ελληνικές εδαφικές διεκδικήσεις - που περιλάμβαναν και τη Σμύρνη - στη Διάσκεψη των Παρισίων που έλαβε χώρα στις Βερσαλλίες. Οι συγκρούσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία συνεχίστηκαν και μετά το τέλος του "Μεγάλου Πολέμου". Τον Οκτώβριο του 1920, ο Βενιζέλος ζήτησε τη βρετανική υποστήριξη για μια ελληνική προέλαση προς την Άγκυρα, όπου είχε τη βάση του το τουρκικό αντιστασιακό κίνημα υπό το στρατηγό Μουσταφά Κεμάλ. Και ενώ βρίσκονταν σε εξέλιξη διεθνείς πολιτικοί ελιγμοί, ο Βασιλεύς Αλέξανδρος της Ελλάδας έπαθε ένα εντελώς αναπάντεχο ατύχημα και πέθανε στο βασιλικό κτήμα του Τατοΐου.

Ο Βενιζέλος ηττήθηκε στις Γενικές Εκλογές της 14 Νοεμβρίου 1920, και εγκατέλειψε τη χώρα. Με δημοψήφισμα στις 5 Δεκεμβρίου του 1920, ο Ελληνικός λαός επέλεξε την επάνοδο του Κωνσταντίνου Α΄ στο θρόνο, ο οποίος επέστρεψε δύο εβδομάδες αργότερα. Οι μοναδικοί σύμμαχοι της Ελλάδας, οι Άγγλοι, διαφωνώντας στην επιστροφή του Κωνσταντίνου, έπαψαν να την υποστηρίζουν τόσο στρατιωτικά όσο και διπλωματικά.

Ο Κωνσταντίνος αποφάσισε τη συνέχιση του πολέμου με την Τουρκία, παρά τις αντιρρήσεις του Ιωάννη Μεταξά και παρά το γεγονός ότι κυρίαρχο εκλογικό σύνθημα της φιλοβασιλικής παρατάξεως ήταν το "οίκαδε", η επιστροφή δηλαδή των στρατιωτών από το μέτωπο. Το Μάιο του 1921, ο βασιλιάς αναχώρησε για να αναλάβει την ονομαστική αρχιστρατηγία του στρατού στη Μικρά Ασία. Τον Αύγουστο του 1922 ο Ελληνικός στρατός ηττήθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι στις 9 Σεπτεμβρίου του 1922 μπήκαν στη Σμύρνη και τη λεηλάτησαν.

Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, ο στρατός, που είχε καταφύγει στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, εξεγέρθηκε υπό την ηγεσία των συνταγματαρχών Πλαστήρα και Γονατά, και απαίτησε την παραίτηση του Βασιλέως Κωνσταντίνου. Στις 27 Σεπτεμβρίου 1922, ο θρόνος πέρασε στο Διάδοχο Γεώργιο, ο οποίος ονομάστηκε Γεώργιος Β'.

Στις 11 Ιανουαρίου του 1923, ο Κωνσταντίνος Α΄ πέθανε στο Παλέρμο της Σικελίας. Ενταφίαστηκε στην κρύπτη της ρωσικής εκκλησίας της Φλωρεντίας, στην Ιταλία. Με την αποκατάσταση της μοναρχίας, το 1936, τέθηκε το θέμα της επιστροφής της σορού του στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση απέστειλε το θωρηκτό "Αβέρωφ" στο Μπρίντιζι για να παραλάβει τα οστά του Κωνσταντίνου, της μητέρας του, βασίλισσας Όλγας, και της συζύγου του Σοφίας, οι οποίες είχαν πεθάνει επίσης στην εξορία. Το πλοίο κατέπλευσε στον Πειραιά στις 17 Νοεμβρίου 1936, από όπου με επίσημη πομπή οι σοροί μεταφέρθηκαν στη Μητρόπολη Αθηνών για λαϊκό προσκύνημα έξι ημερών. Ακολούθως, ενταφιάστηκαν στο βασιλικό νεκροταφείο, στο Τατόι.

http://www.hellenica.de/Griechenland/NeuGes/Bio/GR/KonstantinosI.html

Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ.Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑΣ.

Οι σελίδες που ακολουθούν αποκαλύπτουν, με ολοκληρωτικό σεβασμό προς την αλήθεια, τα γεγονότα που έχουν σχέση με τη δανική βασιλική οικογένεια, με τον ιδρυτή της ελληνικής δυναστείας Γεώργιο Α' και με τις ρίζες τους.
  Ενώ ο απόηχος των - υποκινημένων από τα συμφέροντα των «Προστατριών Δυνάμεων» - κραυγών λύσσας, με τις oποίες απομακρύνθηκε από την πρόσφατα λευτερωμένη χώρα ο ανίατα και ισόβια ελληνολάτρης βασιλιάς Όθωνας δεν είχε ακόμα σβήσει, τριμελής επιτροπή της εθνικής Συνέλευσης, αποτελούμενη από τους Κων. Κανάρη, Θρασ. Ζαΐμη και Δημ. Γρίβα, ταξίδεψε στην Κοπεγχάγη (Απρίλιος 1863), για να προσφέρει το ελληνικό στέμμα στο δευτερότοκο γιο του διαδόχου του θρόνου της Δανίας Γεώργιο - Χριστιανό - Γουλιέλμο, μετά την άρνηση της βασίλισσας Βικτορίας της Μεγάλης Βρετανίας να αποδεχτεί την αρχική πρόταση, που αφορούσε στον - επίσης δευτερότοκο - γιο της Ερνέστο - Αλβέρτο - Αλφρέδο.
  Ένα βασιλόπουλο του βορρά, που δεν είχε ακόμα συμπληρώσει τα δεκαοχτώ του χρόνια, δόκιμος στη Σχολή Πολεμικού Ναυτικού της χώρας του, έμελλε να κληθεί να βασιλεύσει στη χώρα του Κόδρου, του Λεωνίδα, του Φίλιππου, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου - Δραγάση και να ξανά συνδέσει το εκτυφλωτικά λαμπρό παρελθόν της και το ανήσυχο, οδυνηρό και φορτωμένο αγωνιά παρόν με δεσμούς αίματος, αφού ήταν απόγονος των βυζαντινών αυτοκρατόρων.
  «Όπως πληροφόρησε τον Κανάρη ο υπουργός Εξωτερικών της Δανίας Χάλ, όταν ο πατέρας του ρώτησε τον Γεώργιο αν επιθυμούσε να βασιλεύσει στην Ελλάδα, εκείνος αποκρίθηκε: «Και πολύ μάλιστα. θα ήθελα να βρεθώ κοντά στους Έλληνες το συντομότερο. Και αν τυχόν εσείς με εμποδίζατε, θα περίμενα να ενηλικιωθώ και θα πήγαινα μόνος μου, για να φωνάξω σε όλους: "Με καλέσατε να έλθω και είμαι εδώ. Ο Θεός σας είναι και δικός μου και η πατρίδα σας πατρίδα μου!» .
  Η χώρα του περιούσιου λαού - του ελληνικού - αιώνες ολόκληρους είχε χύσει ποτάμι τα δάκρυα για την απώλεια της επτάλοφης Βασιλίδας, αλλά διατήρησε ατόφια στη μνήμη και στην ψυχή της την ελπίδα και το όραμα για την «ανάσταση» και την ανάκτηση της στο θρύλο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά. Και ίσως, παρά το θολωμένο από τα δάκρυα βλέμμα της, να ξεχώριζε μέσα στην αιμάτινη άχλη του παρελθόντος τα τρία καράβια, που απομακρύνονταν, προστατευμένα από τον πυκνούφαντο μαύρο μανδύα της νύχτας, από τον Κεράτιο κόλπο, για να μεταφέρουν στην - ουσιαστικά υπεύθυνη για την τραγωδία της Βασιλεύουσας - παπική Εσπερία τα άγια των αγίων της φυλής. Ένα απ'αυτά τα πλεούμενα θα μετέφερε μακριά από το σφαγιαστικό όργιο των πορθητών, από το θρήνο, τους κοπετούς και τις κατάρες της Βασιλεύουσας έναν έφηβο πορφυρογέννητο, που στις φλέβες του έρεε το αίμα των Μακεδόνων, των Κομνηνών, των Αγγέλων, των Δουκών και των Παλαιολόγων.
  Ένα πριγκιπόπουλο που έμελλε να «μεταγγίσει» στο βασιλικό δέντρο της Δανίας - αλλά και άλλων ευρωπαϊκών δυναστειών - το γνήσια ελληνικό αίμα των τελευταίων βυζαντινών αυτοκρατόρων.
  Τέσσερις αιώνες αργότερα ένας γόνος εκείνου του πριγκιπόπουλου, εκτελώντας πειθήνια εντολή του πεπρωμένου, θα έπαιρνε το δρόμο του γυρισμού, όχι στην Κωνσταντινούπολη, αλλά στο διάδοχο «σχήμα» της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας: στο Βασίλειο της Ελλάδας και στην πόλη της Αθηνάς.
  Όταν ο λευκόμαλλος Ψαριανός πυρπολητής προσφωνούσε τον Δανό πρίγκιπα («Μεγαλειότατε, ευλογώ τον Θεόν, διότι κατά το γήρας μου ηξίωσε να μου επιφυλάξη την ευτυχίαν να χαιρετήσω την Μεγαλειότητά σου ως Βασιλέα των Ελλήνων Γεώργιον Α'»), ο σεμνός εκείνος, άτρομος και χαλκέντερος θαλασσόλυκος δεν ήταν δυνατό να φανταστεί ότι απευθυνόταν σε απόγονο των βασιλιάδων του τρισένδοξου ελληνικού παρελθόντος.
  Δεν πρόκειται για έωλο ισχυρισμό η για αποκύημα της φαντασίας. Οι μακροχρόνιες, σχολαστικές, επιμελημένες μελέτες αξιολογότατων ιστορικών ερευνητών και της αλλοδαπής και της ημεδαπής οδήγησαν στο ανεπίδεκτο αμφισβήτησης συμπέρασμα, ότι τόσο η δανική βασιλική οικογένεια, όσο και η ελληνική δυναστεία του Γεωργίου Α' όχι μόνο δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τις μικρόψυχες «γκλυξμπουργκικές» κακοήθειες, αλλά αντίθετα, έχουν βυζαντινές - και συνεπώς - ελληνικές ρίζες, καταγωγή και προέλευση.
  Το 1863, την ίδια χρονιά που η χώρα πρόσφερε το στέμμα της στον Γεώργιο, ο Δανός ερευνητής Κ. Laghorn κατάστρωσε, ύστερα από πολύπλευρη μελέτη, γενεαλογικό πίνακα, τον οποίο μετέφρασε στην ελληνική γλώσσα ο καθηγητής της Λατινικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Στέφανος Α. Κουμανούδης, που δίδαξε τη γλώσσα μας στο νεαρό βασιλιά. Πίνακας, μετάφραση, στοιχεία και σημειώσεις περιήλθαν αργότερα στην Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία, που δημοσίευσε εκλογή τους στο φερώνυμο Δελτίο της. Σύμφωνα με τον πίνακα του Laghorn μακρινός γενάρχης του Γεωργίου ήταν ο αυτοκράτορας Μιχαήλ (1263-83), της δυναστείας των Παλαιολόγων.
  Εξήντα χρόνια αργότερα ο Βιεννέζος ιστοριοδίφης βαρόνος Α. Dungern συνέχισε τις σχετικές έρευνες και συμφώνησε ως προς το πρόσωπο του γενάρχη, ενώ ο Κωνσταντίνος. Αθ. Βερναρδάκης - φιλολογικό ψευδώνυμο «Ιχνηλάτης» - υποστήριξε ότι οι ρίζες της ελληνικής δυναστείας ανάγονται στον αυτοκράτορα Βασίλειο Α' το Μακεδόνα.
  Ωστόσο, είχαν προηγηθεί σε χρόνο ανύποπτο έρευνες στη βιβλιοθήκη της Ιεράς Μονής Ίμβρου του Βαρθολομαίου Κουτλουμουσιανού του Ιμβρίου, ο όποιος, στηριζόμενος σε βιβλία και χειρόγραφα, περιέλαβε στα απομνημονεύματά του το συμπέρασμα του, ότι η δανική βασιλική οικογένεια είχε το ίδιο αίμα με εκείνο που είχε χυθεί στην Πύλη του Αγίου Ρωμανού την αποφράδα εκείνη νύχτα της 29ης Μαΐου του 1453.
  Με επιμονή και με πολύμηνη αναδρομή σε σωρεία πηγών ο βαρόνος Dungern κατόρθωσε να ανασυνθέσει το οικογενειακό δέντρο του Γεωργίου, που διακλαδιζόμενο έφτανε ίσαμε τους απώτερους χρόνους της ρωμαλέας ακμής του ελληνισμού, ενώ οι ρίζες του βυθίζονταν στους αυτοκρατορικούς οίκους των Μακεδόνων, των Κομνηνών, των Αγγέλων, των Δουκών και των Παλαιολόγων, μην αφήνοντας - χάρη στη σχολαστικότητα και συστηματικότητα της εργασίας του - περιθώρια για αμφιβολίες και αμφισβητήσεις. Ο ίδιος τονίζει στο κείμενο που συνόδευε το «δέντρο»:
  «Ο σημερινός ελληνισμός είναι κατά βάθος ίδιος και απαράλλαχτος με τον πριν από δύο χιλιετίες εαυτό του. Και είναι καταγέλαστη η προσπάθεια να υποστηριχτεί πως η ελληνική φυλή έχει δήθεν υποστεί στη διαδρομή των αιώνων τέτοια νόθευση, εξαιτίας εισβολών και κατακτήσεων, που να έχει αλλοιωθεί σχεδόν ολοκληρωτικά στα βασικά της χαρακτηριστικά. Είναι καταφανέστατος και αδιαμφισβήτητος ο δεσμός αίματος των σύγχρονων Ελλήνων με τους μακρινούς προγόνους τους. Εξυπακούεται ότι δεν είναι εφικτό να ιχνηλατηθεί η πορεία μιας συγκεκριμένης οικογένειας σε χρονικό μήκος χιλιετιών, αλλά η εργασία αυτή είναι δυνατή, όταν πρόκειται για βασιλικούς οίκους και για διάστημα μερικών εκατονταετιών. Πολύ περισσότερο, όταν επιδιώκεται η ανασύνθεση του οικογενειακού δέντρου βυζαντινής δυναστείας, αφού όλες συνδέονταν με τις προηγούμενες με οικογενειακούς δεσμούς: κάθε δυναστεία που ανέβαινε στον αυτοκρατορικό θρόνο της Βασιλίδας επιδίωκε να συνδέσει και το αίμα και την ιστορική πορεία της με παλιότερη η παλιότερες, ώστε να στηρίζεται και σε κληρονομικό δικαίωμα η αναρρίχηση των μελών της στο ανώτατο αξίωμα του κράτους. Οι Μακεδόνες, λόγου χάρη, είχαν συγγενικούς «εξ αίματος» δεσμούς με τους Κομνηνούς, με τους Αγγέλους, με τους Δούκες και με τους Παλαιολόγους. Οι δεσμοί αυτοί δημιουργούνταν με γάμους και με τους κατιόντες, με συνέπεια και οι πέντε αυτοκρατορικοί οίκοι του Βυζαντίου που προαναφέρθηκαν να βρίσκονται - πέρα από κάθε αμφισβήτηση - στις αρχικές ρίζες της δανικής και, κατά επέκταση, της ελληνικής δυναστείας του Γεωργίου Α'.
  Παλιότερος απ'αυτούς τους οίκους είναι των Μακεδόνων, που πρωτοανήλθαν στο θρόνο το 867 μ.Χ. και που αργότερα συγγένεψαν με τη μεταγενέστερη δυναστεία των Κομνηνών, οι οποίοι συνδέθηκαν με τους Αγγέλους και αυτοί με τους εκπροσώπους της τελευταίας δυναστείας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, με τους Παλαιολόγους.
  Όταν η Βασιλεύουσα έπεσε (1204 μ.Χ.) στα φράγκικα χέρια και η άσκηση της ανώτατης εξουσίας περιήλθε σε Άγγλους, Γάλλους και Ενετούς ηγεμόνες, φυσικό ήταν να υπάρξουν επιμειξίες μεταξύ των κατακτητών και των βυζαντινών βασιλικών οικογενειών. Στη συνέχεια αρκετοί από τους γόνους εκείνων των γάμων κατέληξαν στην Εσπερία, από όπου, άλλωστε, είχαν εξαπολυθεί, με παπικά όντινα και με τις βατικανέζικες ευλογίες, οι ληστρικές και πλιατσικολογικές «σταυροφορίες» .
  Επακόλουθο των επιμειξιών που προαναφέρθηκαν ήταν να απλώσει πολλά κλωνάρια του το δέντρο των βυζαντινών αυτοκρατορικών οίκων στη Δυτική, Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη - ένας απ'αυτούς τους κλάδους έφτασε και στη γραφική Κοπεγχάγη, όπως απέδειξε το γενεαλογικό σχεδίασμα του ιστοριοδίφη βαρόνου Dungern, που στηρίχτηκε σε αδιαμφισβήτητα ιστορικά στοιχεία και γεγονότα.
  Στο σημείο αυτό υπεισέρχεται, ενισχυτικά, και η μακροχρόνια έρευνα του μοναχού, ιστορικού ερευνητή και συγγραφέα Βαρθολομαίου του Ιμβρίου (Κουτλουμουσιανού). Σύμφωνα με την οποία:
  «ο Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος - Δραγάσης, είχε αποκτήσει, από τη νόμιμη σύζυγο του Σοφία, το μοναχογιό και διάδοχό του στο βυζαντινό στέμμα Ιωάννη Παλαιολόγο. Λίγες ώρες πριν από την πτώση της Βασιλεύουσας και τον ηρωικό, ύστερα από επική πάλη, θάνατο του αυτοκράτορα, η Σοφία παρέδωσε το - δεκατετράχρονο - μοναχοπαίδι της στην πιστή θαλαμηπόλο της Ειρήνη, για να το μεταφέρει με ιστιοφόρο στην Ιταλία, ώστε να μην πέσει στα χέρια των βαρβάρων της Ανατολίας.
  Φυσικά, υπήρχε, πιθανότατος, ο κίνδυνος το ιστιοφόρο να μην κατορθώσει να ξεφύγει από τον τουρκικό κλοιό, οπότε ήταν περισσότερο από βέβαιο ότι το μικρό πριγκιπόπουλο δε θα γλίτωνε το μαρτυρικό θάνατο. Κλαίγοντας με αναφιλητά η Σοφία ζήτησε από τον Ιωάννη να της υποσχεθεί πως δε θα αποκάλυπτε σε κανέναν πριν συμπληρώσει το τριακοστό έτος της ηλικίας του την αληθινή του ταυτότητα, ενώ παράλληλα έβαλε στον κόρφο του έναν παραπλανητικό πάπυρο, στον όποιο είχε γράψει η ίδια το υποτιθέμενο όνομα του: Ιωάννης Χριστιανός.
  Ωστόσο, στο εγκόλπιο - φυλαχτό - του η αυτοκράτειρα έβαλε ένα δεύτερο πάπυρο, στον οποίο είχε γράψει τα στοιχεία για την αληθινή καταγωγή του εφήβου.
  Ο μικρός έδωσε με σοβαρότητα την υπόσχεση που του ζητήθηκε, αποχαιρέτησε - για πάντα - με σπαραγμό τη μητέρα του και μέσα στο πηχτό σκοτάδι της νύχτας ο καπετάνιος του ιστιοφόρου κατόρθωσε να διασχίσει τον Κεράτιο κόλπο, κάτω κυριολεκτικά από τις «μύτες» των πολιορκητών, και να οδηγήσει, ύστερα από παραλίγο μοιραίες περιπέτειες, το σκάφος του στο λιμάνι τής Βενετίας.
Ο Ιωάννης «Χριστιανός» εργάζεται και σπουδάζει, με τη βοήθεια και της Ειρήνης, ενώ λίγο αργότερα, εκτιμώντας τα σπάνια πνευματικά προσόντα και την ευφυΐα του, θα τον θέσει υπό την προστασία του ?ένας ελληνολάτρης Γερμανός αξιωματικός, που τον πήρε μαζί του στην αυστριακή πρωτεύουσα.         Μερικά χρόνια αργότερα η Ειρήνη φεύγει για το χωρίς γυρισμό ταξίδι, ο Ιωάννης φιλοξενείται στο μέγαρο του φίλου και προστάτη του, σχετίζεται με την τοπική αριστοκρατία και διαπρέπει στις σπουδές του στην Πολεμική Ακαδημία. Διαθέτει στρατιωτική ιδιοφυΐα, είναι άριστος χειριστής του λόγου αλλά και του σπαθιού, επιβλητικός στο παράστημα, σοβαρός, αξιοπρεπής, με ισχυρό χαρακτήρα και με αληθινά ηγεμονικούς τρόπους, ενώ ο ατίθασος χαρακτήρας και η φιλοπεριπετειώδης φύση του τον ωθούν σε αναζήτηση νέων οριζόντων.   Την εποχή εκείνη ο βασιλιάς της Γερμανίας Φρειδερίκος Γ' είχε υιοθετήσει φιλειρηνική πολιτική και ο γιος του Μαρμαρωμένου Βασιλιά μετακινήθηκε - σε ηλικία είκοσι ετών - στη Γαλλία, όπου ο βασιλιάς Κάρολος Ζ' βρισκόταν σε σύγκρουση με την Αγγλία, για να καταταγεί, ως απλός στρατιώτης, στις τάξεις του γαλλικού στρατού. Οι αξιωματικοί τον ξεχώρισαν αμέσως, εντυπωσιασμένοι από το γιγαντόσωμο ανάστημά του και από τις ξιφομαχικές του ικανότητες, και τον παρουσίασαν στο βασιλιά Κάρολο Ζ', που τον ρώτησε αν επιθυμούσε να καταταγεί στην προσωπική του φρουρά. Ο Ιωάννης εξέφρασε τον ενθουσιασμό του και έγινε δεκτός με βαθμό αξιωματικού, για να διακριθεί στην αμέσως επόμενη κρίσιμη μάχη όχι μόνο για τη γενναιότητα, αλλά και για τον υψηλό δείκτη της ευφυΐας του: εισηγήθηκε μια αιφνίδια και μη προβλέψιμη κυκλωτική κίνηση, που οι προϊστάμενοι του υιοθέτησαν ανενδοίαστα και του ανέθεσαν την υλοποίηση της. Επικεφαλής της ίλης του, ο νεαρός αξιωματικός βρέθηκε με αστραπιαία κίνηση στα αγγλικά νώτα και, στη συνέχεια, με ορμητική έφοδο διέσπασε τις εχθρικές γραμμές, οι Βρετανοί διασκορπίστηκαν και η νίκη έστεψε τα γαλλικά όπλα.
  Ο Κάρολος τον παρασημοφόρησε, του απένειμε το βαθμό του επιλάρχου (ταγματάρχη) και τον προσέλαβε υπασπιστή του, με συνέπεια ο άτυχος διάδοχος του βυζαντινού θρόνου να βρεθεί στη γαλλική αυλή, κατακτώντας αμέσως την εκτίμηση, τη φιλία και το σεβασμό όλων, μολονότι - τιμώντας την υπόσχεση του προς τη μητέρα του - δεν είχε αποκαλύψει την πραγματική του ταυτότητα.
  Μετά τη λήξη του γαλλοαγγλικού πολέμου, ο Κάρολος Ζ' συνάπτει συμμαχία με το ηνωμένο βασίλειο Δανίας και Νορβηγίας και ανταλλάζει συχνά επισκέψεις με τον ομόλογο του αυτού του βασιλείου. Λίγους μήνες αργότερα θα τον γνωρίσει σε μια ανακτορική δεξίωση ο Σκανδιναβός βασιλιάς, που εντυπωσιάζεται από το παράστημα το ήθος, τα προσόντα και τις γνώσεις του, αλλά και από το ότι κατείχε το βαθμό του επιλάρχου σε ηλικία μόλις είκοσι ενός ετών. Του προτείνει να παραιτηθεί από το γαλλικό και να ενταχτεί στο δικό του στρατό, αλλά ο Ιωάννης Παλαιολόγος «Χριστιανός» αποκρίνεται πως θα το έπραττε, μόνο αν υπήρχε η συγκατάθεση του βασιλιά Καρόλου, στον οποίο χρωστούσε ευγνωμοσύνη.
  Παρά την αντίθετη επιθυμία του, ο Γάλλος βασιλιάς συμφωνεί, για να μη δυσαρεστήσει τον ισχυρό σύμμαχό του. Ο Ιωάννης συνοδεύει το Δανό βασιλιά στην πρωτεύουσα του, για να γίνει σύντομα προσφιλέστατος υπασπιστής του βασιλικού ζεύγους και ίνδαλμα των ενόπλων δυνάμεων.
  Ήταν είκοσι εννέα ετών, όταν στάλθηκε επικεφαλής εκστρατευτικού σώματος στη Σουηδία. Χωρίς αιματοχυσία, με την πειθώ και τη διπλωματική ευστροφία του κατορθώνει να πείσει τους επαναστατημένους σουηδούς να καταθέσουν τα όπλα και να αποδεχτούν ανώτατο άρχοντα του ενωμένου βασιλείου Δανίας, Νορβηγίας, Γοτθίας και Σουηδίας το βασιλιά της πρώτης. Ο Ιωάννης γίνεται δεκτός με πρωτοφανείς τιμές κατά την επάνοδο του στην Κοπεγχάγη. Η χαρά του βασιλέως για το κατόρθωμα αυτό του Ιωάννη υπήρξε τόσο μεγάλη, ώστε έβγαλε την βασιλική του σπάθη, την περίζωσε γύρω από την μέση του Ιωάννη και τον ονόμασε στρατηγό του Ηνωμένου Βασιλείου.
  Είναι πια αντικείμενο καθολικής εκτίμησης και θαυμασμού, ενώ η μοναχοκόρη του βασιλιά, Μαρία, τον ερωτεύεται παράφορα, χωρίς ωστόσο να τολμήσει να το αποκαλύψει στους γονείς της. Η πριγκίπισσα Μαρία ήταν ωραία, σωστή ξανθή καλλονή του βορρά. Ο Ιωάννης δεν άργησε να την ερωτευτεί και το αμοιβαίο αίσθημα ακολούθησε γρήγορα το ειδύλλιο. Κάποιος μικρόψυχος αυλικός σπεύδει να καταγγείλει το ειδύλλιο στον πατέρα της πριγκίπισσας κι αυτός αποφασίζει να απομακρύνει για λίγο τον προσφιλή του στρατηγό από τα ανάκτορα, αφού προηγουμένως ενημερωθεί για την καταγωγή του.
  Μολονότι ελάχιστοι μήνες είχαν απομείνει για τη συμπλήρωση του τριακοστού έτους της ηλικίας του, ο Ιωάννης δε θέλησε να αθετήσει το λόγο του και δήλωσε στον πατέρα της αγαπημένης του ότι δεσμευόταν από όρκο ιερό και αδυνατούσε να του αποκαλύψει ποίου ήταν γιος.
  Ο βασιλιάς απόρησε και, παρερμηνεύοντας όσα άκουσε, ζήτησε να μάθει αν η σιωπή σήμαινε ότι ο στρατηγός του είχε λόγους να ντρέπεται για την καταγωγή του. Στενοχωρημένος ο Ιωάννης απάντησε πως, αντίθετα, μπορούσε και όφειλε να αισθάνεται περηφάνια για τους προγόνους του.
  Με οξυμένη στο έπακρο την περιέργειά του ο Δανός ηγεμόνας ορκίστηκε στο ξίφος του ότι δε θα αποκάλυπτε σε κανένα το μυστικό του στρατηγού, που έβγαλε, συγκινημένος, από το λαιμό το εγκόλπιο του κι έδωσε στο βασιλιά να διαβάσει τον πάπυρο που βρισκόταν μέσα σ'αυτό.
  Ο παλιός χρονογράφος γράφει σχετικά:
  «Ο βασιλεύς, κατεχόμενος υπό περιεργείας αλλά και υπό αορίστου συγκινήσεως, ήρξατο της αναγνώσεως και όταν επληροφορήθη, από το ιδιόχειρον σημείωμα της αυτοκράτειρας Σοφίας, ότι ο Ιωάννης Κωνσταντίνου Παλαιολόγος μετωνομάσθη εις Ιωάννην Χριστιανόν, έμεινεν έκπληκτος και έρωτα εν αρχή τον Ιωάννην:
  «Συ, λοιπόν, είσαι ο υιός του ενδόξου εκείνου αυτοκράτορος; Συ είσαι ο Πρίγκηψ διάδοχος του πεπτωκότος βυζαντινού κράτους; Δια τίνα λόγον ηρνείσο την ομολογίαν και απέκρυψες επί τόσον μακρόν χρονικόν διάστημα την ένδοξον βασιλικήν καταγωγήν σου;
  Τότε ο Ιωάννης ηναγκάσθη να διηγηθή πάντα και δια το τραγικόν τέλος της δηλητηριασθείσης μητρός του, δια να μη γίνη σύζυγος του κατακτητού Μωάμεθ Β'.
  Η συγκίνησις και η ταραχή του βασιλέως ήσαν τόσο έντονοι, ώστε, εναγκαλισθείς τον Ιωάννην, έκλαιε και κατεφίλει αυτόν. Εν τέλει εδέησε να παρέλθη αρκετή ώρα, όπως συνέλθη.
  Ακολούθως, υπείκων εις την επιμονήν της συζύγου αυτού, κατέστησε γνωστήν την καταγωγήν του Ιωάννου, λέγων προς αυτήν:
  "Εις αυτόν, φίλτατη, ανήκει το στέμμα τούτο και το Βασίλειον της Δανίας και της Νορβηγίας ολόκληρον. Εις αυτόν ανήκει η απέραντος αγάπη ημών και του λαού μας".
  Και ούτω πριν παρέλθη πολύς χρόνος ο βασιλεύς περιχαρής ανήγγειλεν εις τον λαόν του τους γάμους Ιωάννου του Χριστιανού - Παλαιολόγου μετά της θυγατρός αυτού Μαρίας και την εις τον δανικόν θρόνον ανάρρησιν αυτού.. . »
Από εκείνον τον Ιωάννη Χριστιανό το μοναχογιό και διάδοχο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά - καταγόταν ο Δανός πρίγκιπας, που ανήλθε το 1863 στον ελληνικό θρόνο ως Γεώργιος Α'. Και που, φυσικά, δεν είχε οποιαδήποτε σχέση με το αγγλικής εφεύρεσης επίθετο «Γκλύξμπουργκ», το όποιο έσπευσαν να υιοθετήσουν τα κομμουνιστικά έντυπα, αλλά και ανιστόρητοι πολιτικάντηδες που επιδιώκουν να φανούν αρεστοί στην αριστερή εκλογική πελατεία. Το σχετικό ιστορικό θα ήταν γελοίο, αν δε συνέβαινε να είναι προκλητικά εξοργιστικό.
  Η Δανία δεν είχε ποτέ σχεδόν σταθερά σύνορα και στη διάρκεια της δεκαετίας του 1860 τέσσερις γερμανικές επαρχίες - το Χόλσταϊν, το Σλέσβιγκ, το Σόντεμπουργκ και το Γκλύξμπουργκ - περιήλθαν προσωρινά στη δανική κατοχή, για να αλλάξουν αργότερα και πάλι χέρια. Κανένα μέλος της βασιλικής οικογενείας της Δανίας δεν καταγόταν από κάποια απ'αυτές τις τέσσερις περιοχές, που συνέπεσε επί ένα διάστημα να ανήκουν στο δανικό στέμμα.       Ακόμα: όταν εκλέχτηκε -1863- βασιλιάς των ελλήνων ο δευτερότοκος γιος του διαδόχου, οι περιοχές που προαναφέρθηκαν είχαν ξαναγυρίσει στους Γερμανούς.
  Όταν -1915- η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία δρομολόγησαν τη βδελυρά συκοφαντική εκστρατεία τους κατά του βασιλιά Κωνσταντίνου ΙΒ', για να πετύχουν την εκθρόνισή του, επειδή δε δεχόταν να σύρει τη χώρα του, στο σφαγείο χωρίς «αντίδωρα», τα αγγλικά μέσα μαζικής ενημέρωσης μεταχειρίστηκαν κάθε μέσο, για να «αποδείξουν» τα δήθεν γερμανόφιλα αισθήματα του Έλληνα ανώτατου άρχοντα (μεγαλύτερο, κακοηθέστερο, αισχρότερο ψέμα δε θα μπορούσε να υπάρξει), κι ένα απ'αυτά ήταν η χρήση της προσφώνησης «Κύριος Γκλύξμπουργκ», επειδή δεν ήταν πρακτικά δυνατό να χρησιμοποιήσουν και τα τέσσερα ονόματα των προσωρινά προσαρτημένων στη Δανία τεσσάρων επαρχιών, διάλεξαν εκείνο που προφορά του θύμιζε περισσότερο τη γερμανική γλώσσα. Μικρότητα απόλυτα αντάξια της αγγλικής νοοτροπίας και του ελάχιστα φανατικού «ανδρισμού» πολυάριθμων εκπροσώπων της.
  «Σημειωτέον ότι και στις φλέβες των Χοεντσόλερν, εις τους οποίους άνηκε η βασίλισσα της Ελλάδος, σύζυγος του Κωνσταντίνου ΙΒ', Σοφία, και των Χοενστάουφεν, στους οποίους άνηκε η βασίλισσα Φρειδερίκη, έρεε το αίμα της πριγκίπισσας του Βυζαντίου Θεοφανίας η Θεοφανούς, η οποία, ως γνωστόν, την Ι4ην Απριλίου 972 μ.Χ., τη συνεργία του Τσιμισκή, συνεζεύχθη τον Γερμανό Βασιλέα Όθωνα Βον, εξ ου κατάγονται οι εν Γερμανία ηγεμονεύσαντες οίκοι.
  Δια του γάμου της η Θεοφανώ συνετέλεσε να σημειωθεί σταθμός στην ιστορία του ευρωπαϊκού πολιτισμού, διότι πρώτη εκείνη εισήγαγε στην τότε απολίτιστον Ευρώπη την λεπτεπίλεπτον εθιμοτυπία και πολυτέλεια του Βυζαντίου, ενώ δια των περιστοιχιζόντων αυτήν Ελλήνων σοφών μετέδωσαν στην αγροίκον Γηραιά Ήπειρο τα σπέρματα του πολιτισμού» .
  Οι τελευταίοι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες κληροδότησαν στην σημερινή Ελληνική Δυναστεία όχι μόνο το αίμα τους, αλλά κάτι επί πλέον:
  Τις ελπίδες και τα όνειρα του γένους, που επελέχθησαν με το οικογενειακό τους όνομα... Παλαιολόγος! Όνομα γινωμένο από την φλόγα της Εθνικής Πίστεως, η οποία θέρμαινε την Ελληνική ψυχή επί τέσσερις αιώνες δουλείας.
  Τον Διάδοχο του Στέμματος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου ωραματίζετο το Έθνος από την στιγμή, κατά την οποία σήκωσε το καριοφίλι της ανεξαρτησίας.     Ωραματίζετο τον Διάδοχο του και τον βρήκε το 1863, και κάτι επί πλέον! τον φυσικό διάδοχο και κληρονόμο του Παλαιολόγου, εκεί επάνω στην Δανία .
  Ένα Βασιλόπουλο του Βορρά εκαλείτο ν' ανέλθει στον αναγεννώμενο Θρόνο του Ελληνικού Γένους. Έτσι ήταν «γραφτό» να γίνει, έτσι ήταν αποφασισμένο από τον μεγάλο Δημιουργό, για να μην εξαλειφθεί η φυλή, η οποία δημιούργησε τον τελειότερο πολιτισμό. Το λαμπρό παρελθόν επανασυνδέεται με τη νέα Ελλάδα, υπό το σκήπτρο Βασιλέων, στις φλέβας των οποίων ρέει το αίμα των Ελλήνων Βυζαντινών Αυτοκρατόρων.

http://diaelefsis.pblogs.gr/2008/05/isws-na-mhn-to-breite-alloy-poythena.html

Να ποιοι ήταν οι “αντιστασιακοί” της αριστεράς

Τέτοιες μέρες πριν 62 χρόνια οι κομμουνιστοσυμμορίτες έχαναν τον πόλεμο με τον Εθνικό Στρατό κι έτσι τελείωσε μια περίοδος προδοσιών και σφαγών. Ήταν μια περίοδος που ξεκίνησε από την άρνηση της αριστεράς να πολεμήσει τους Ιταλούς και τελείωσε με τον συμμοριτοπόλεμο. Στο ενδιάμεσο, η περίοδος της κατοχής δηλαδή, η δράση της αριστεράς είναι άγνωστη και αυτό για να υπάρχει η ψευδαίσθηση στον κόσμο ότι αυτή αντιστάθηκε στους εισβολείς. Σ’ αυτό το κείμενο θα ασχοληθούμε με την «αντιστασιακή δράση» επιφανών αριστερών κατά τη διάρκεια της κατοχής, οι οποίοι μετέπειτα έγιναν και βουλευτές!

1. Κων/νος Κωνσταντάρας. Κατά την κατοχή προσχώρησε στις τάξεις του ΕΛΑΣ και διετέλεσε διοικητής της 8ης Μεραρχίας, η οποία έδρασε στην περιοχή του Παγγαίου. Ως μέραρχος του ΕΛΑΣ υπέγραψε σύμφωνο μετά των Βουλγαρικών αρχών κατοχής προς αμοιβαία συνδρομή ΕΛΑΣ και Βουλγάρων εις τον κοινό αγώνα των εναντίον των εθνικοφρόνων Ελλήνων. Εφαρμόζοντας την συμφωνία μετά των Βουλγάρων ο μετέπειτα βουλευτής της ΕΔΑ, εξέδωσε την 6ην Σεπτεμβρίου 1944 διαταγή προς τις υπ’ αυτόν μονάδες του ΕΛΑΣ να μη κτυπηθούν οι Βούλγαροι, αλλά οι εθνικόφρονες Έλληνες. Πράγματι, ο Κωνσταντάρας εξόντωσε τον συνταγματάρχη Αβδέλλα και άλλους 360 Έλληνες πατριώτες, οι οποίοι αγωνιζόντουσαν εναντίον των Βουλγάρων κατακτητών. Επίσης ο ίδιος ενέκρινε την υπό του καπετάν Πέτρου εκτέλεση 110 Ελλήνων πατριωτών υπηρετούντων στις εθνικές αντάρτικες ομάδας του Φωστερίδη (Τσαούς Αντών) και αιχμαλωτισθέντων από τον ΕΛΑΣ.
Το Σεπτέμβριο του 1944 μετά την είσοδο των Ρώσων στην Βουλγαρία και την αλλαγή του βουλγάρικου καθεστώτος, ο Κωνσταντάρας εισελθών επικεφαλής των δυνάμεων του ΕΛΑΣ στην Καβάλα δεν κτύπησε τους Βουλγάρους, αλλά συναδελφώθηκε με αυτούς με αποτέλεσμα να επιβληθεί στη πόλη κοινή Εαμο-βουλγαρική κατοχή. Ο Κωνσταντάρας φωτογραφήθηκε τότε με τους εκπροσώπους των βουλγαρικών αρχών κατοχής. Την φωτογραφία αυτή δημοσίευσε ή αθηναϊκή εφημερίδα «Εθνικός Κήρυξ». Ό Κωνσταντάρας υπέβαλε μήνυση εναντίον της, αλλά το Κακουργιοδικείου Αθηνών αθώωσε την εφημερίδα διότι παραδέχθηκε ότι πράγματι ο βουλευτής της ΕΔΑ συνεργάστηκε με τους Βουλγάρους εισβολείς.
 2. Σταύρος Ηλιόπουλος. Βουλευτής και μέλος της Διοικούσης Επιτροπής της ΕΔΑ. Στις 16 Αύγουστου 1945 εδιώχθη με ένταλμα συλλήψεως του ειδικού επιτρόπου Αθηνών ως δοσίλογος, κατηγορούμενος για συνεργασία μετά των γερμανικών αρχών κατοχής.
 3. Βασίλειος Μαργαράς. Συντάκτης της εφημερίδας «Αυγή» και σημαίνων στέλεχος της ΕΔΑ και κατόπιν αποφάσεως του Ειδικού Δικαστηρίου Δοσίλογων Καρδίτσας καταδικάστηκε σε δώδεκα χρόνια κάθειρξη για δωσιλογισμό και για συνεργασία μετά των Ιταλικών αρχών κατοχής. Στις 19 Νοεμβρίου 1940 συνελήφθη για απόπειρα αποπλανήσεως και ασέλγεια.
 4. Παναγιώτης Μαντζάρας. Βουλγαρικής καταγωγής με όλους του τους συγγενείς προπολεμικά να έχουν εγγραφεί ως βουλγαρόφρονες. Κατά την κατοχή εκδηλώθηκε ως Βούλγαρος και προπαγάνδιζε υπέρ της Βουλγαρίας, κατέδιδε στις βουλγαρικές αρχές Έλληνες και καταπίεζε το ελληνικό στοιχείο. Το 1946 παραπέμφθει στο Δικαστήριο Δοσίλογων Αλεξανδρουπόλεως, όπου απηλλάγη λόγω αμφιβολιών. Μετέπειτα έγινε στέλεχος της ΕΔΑ Έβρου.
 5. Μιχαήλ Παπαμαύρος. Επί κατοχής συνεργάσθηκε οικονομικά μετά των Γερμανών γι’ αυτό και καταδικάσθηκε επί δωσιλογισμό σε 6,1/2 χρόνια κάθειρξη για να αποφυλακισθεί στις 15 Ιουλίου 1951. Λίγους μήνες αργότερα τον Νοέμβριο του 1952 ήταν υποψήφιος βουλευτής στην Αθήνα. Τον Μάιο του 1958 ήταν υποψήφιος βουλευτής στη Χίο.
 6. Αρσένιος Τσίκας. Κατά την κατοχή εκδηλώθηκε υπέρ της Βουλγαρίας στη περιοχή της Εορδαίας. Έγινε μέλος της βουλγαρικής λέσχης, εφοδιάσθηκε με βουλγάρικο δελτίο ταυτότητας και διένειμε βουλγαρικά προπαγανδιστικά έντυπα. Το Ειδικό Δικαστήριο Δωσίλογων Κοζάνης τον καταδίκασε το 1948 σε τριετή φυλάκιση για συνεργασία μετά των Γερμανών και Βουλγάρων.
Αυτά ήταν μερικά απ’ τα στελέχη της «τιμημένης αριστεράς». Αυτό το κείμενο έχει σκοπό να δείξει την υποκρισία και την προδοσία της αριστεράς, η οποία θεωρούσε προδότες όσους δεν ήταν μαζί της, δηλαδή τους Πατριώτες και τους Εθνικιστές, ενώ στην πραγματικότητα η μόνη που πρόδωσε ήταν η ίδια. Σήμερα μάλιστα έχουν το θράσος να αποκαλούν τους Έλληνες εθνικιστές ως προδότες και συνεργάτες των κατακτητών, αλλά δεν έχουν καταλάβει ένα πράγμα, ότι ο Λαϊκός Εθνικισμός είναι ιδεολογία εθνική και όχι διεθνιστική. Γιατί για εμάς, όποιος εισβάλει στην Ελλάδα, ανεξαρτήτου ιδεολογίας, είναι εχθρός!

http://xryshaygh.wordpress.com/2011/08/31/%ce%bd%ce%b1-%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bf%ce%b9-%ce%ae%cf%84%ce%b1%ce%bd-%ce%bf%ce%b9-%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%bf%ce%af-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%81/#more-76967

ΝΕΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΥΦΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΕΜΑΛ.....

Ένα ενδιαφέρον βιβλίο κυκλοφόρησε πρόσφατα στην Τουρκία με συγγραφέα τον ανηψιό της συζύγου του Κεμάλ. Στο βιβλίο αυτό με τίτλο «Η θεία μου η Λατιφέ» περιέχονται ενδιαφέρουσες αποκαλύψεις για τη ζωή του Ατατούρκ. Τα περισσότερα σκανδαλιστικά στοιχεία που έρχονται στο φως αφορούν τη ζωή του ως πρόεδρος της τουρκικής δημοκρατίας (δεν περιλαμβάνονται δηλαδή σε αυτό τα νεανικά του χρόνια). Την περίοδο εκείνη λοιπόν – της χλιδής και του τρυφηλού βίου – ο Ατατούρκ συγκατοίκησε για καιρό με διάφορους καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες, ως επί το πλείστον χορεύτριες και χορευτές οριεντάλ.

Υπάρχουν αρκετές λεπτομέρειες, ενδεικτικές του… λεπτού του γούστου, όπως ότι ένας σερβιτόρος της προεδρίας ονόματι Σαΐπ ντυνόταν γυναίκα και χόρευε το χορό της κοιλιάς για να τον διασκεδάζει. Φυσικά τα παραπάνω στοιχεία συνδέονται άμεσα με την έντονη φήμη που χαρακτήριζε τους ντονμέδες άτομα σεξουαλικώς ανήθικα και χωρίς αναστολές. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που ο Ατατούρκ έκρυβε μετά μανίας την ιουδαϊκή του καταγωγή.

Ένα εξίσου ενδιαφέρον στοιχείο έχει να κάνει με την ώρα θανάτου του. Κανονικά ο Ατατούρκ πέθανε στις 7 το πρωί και όχι στις 9.05. Είναι γνωστό ότι ακόμα και σήμερα ολόκληρη η Τουρκία νεκρώνει κάθε χρόνο στις 10 Νοεμβρίου στις 9.05 το πρωί. Οι συγκοινωνίες σταματούν, ο κόσμος βγαίνει από τα αυτοκίνητα του και ακινητοποιούνται τα πάντα. Οι τούρκοι προπαγανδιστές έκριναν ορθώς ότι αυτή την ώρα, οι τούρκοι που θα βρίσκονται στο δρόμο ή στους χώρους εργασίας τους θα μπορούν να τηρούν καλύτερα ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του Κεμάλ, απ’ ότι στις 7 που οι περισσότεροι κοιμούνται…

Φυσικά τα παραπάνω στοιχεία είναι ασήμαντα σε σχέση με άλλους «μύθους» που συνδέονται με τον Ατατούρκ. Κυριότεροι εξ αυτών, το δήθεν πατρικό του σπίτι στην Θεσσαλονίκη, που ανακαλύφθηκε δεκαετίες μετά την εκδήλωση του κινήματος των νεότουρκων. Κυρίως όμως οποιαδήποτε πληροφορία σχετίζεται με τη γενεαλογία του. Το πιθανότερο είναι οι παππούδες του Κεμάλ Ατατούρκ από την πλευρά της μητέρας του, να ήταν χριστιανοί που εξισλαμίστηκαν το 1834, με καταγωγή από τα βουνά δυτικά των Ιωαννίνων, κοντά στα σημερινά αλβανικά σύνορα. Ο πατέρας του Αλί Ριζά, για τον οποίο ελάχιστα είναι γνωστά, ήταν αποδεδειγμένα εξισλαμισθείς εβραίος σεφαρντίμ της Θεσσαλονίκης.

http://www.elamcy.com/

ΠΟΡΙΣΜΑ ΚΟΛΑΦΟΣ ΚΑΤΑ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΡΗΞΗ ΣΤΟ ΜΑΡΙ!!

Κόλαφος για την κυβέρνηση Χριστόφια αποτελεί το πόρισμα της Επιτροπής Άμυνας της κυπριακής Βουλής αναφορικά με τις συγκλονιστικές ευθύνες για την τραγωδία στη Ναυτική Βάση της Εθνοφρρουράς στο Μαρί, η οποία παραδόθηκε σήμερα στο Γενικό Εισαγγελέα, Πέτρο Κληρίδη, και στον Πρόεδρο της Μονομελούς ερευνητικής Επιτροπής, Πόλυ Πολυβίου.

Πόρισμα που καταδεικνύει μεταξύ άλλων την περιφρόνηση της κυβέρνησης Χριστόφια για την ασφάλεια της Εθνοφρουράς και εξηγεί γιατί η μοναδική ασπίδα του Έθνους στην Κύπρο, έχει αφεθεί στην τύχη της από τότε που ανέλαβε την εξουσία ο Δ.Χριστόφιας.Πρόκειται για 40σέλιδο έγγραφο το οποίο περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και πεντασέλιδη τοποθέτηση του ΑΚΕΛ, του κόμματος του Δ. Χριστόφια, στην οποία διατυπώνεται η αντίθεση του με το περιεχόμενο, αφού θεωρεί "λανθασμένη την απόδοση πολιτικών ευθυνών πριν την ολοκλήρωση των ερευνών". Στο πόρισμα η Επιτροπή ζητεί εμμέσως πλην σαφώς να ασκηθούν ποινικές διώξεις κατά του Δ.Χριστόφια και αξιωματούχων της κυβέρνησής του.Στο τρίτο συμπέρασμα της η επιτροπή κάνει λόγο για "συμπεριφορά ολιγωρίας, αναβλητικότητας, αμέλειας, ανακολουθίας, έλλειψης συντονισμού". 
"Παρά το γεγονός, ότι η επικινδυνότητα του φορτίου ήταν γνωστή εξ αρχής και καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας κατάσχεσης, εκφόρτωσης, μεταφοράς και φύλαξης του φορτίου στη Ναυτική Βάση, από όλους ανεξαίρετα τους εμπλεκομένους, πολιτικούς και τεχνοκράτες, ιδιαίτερα λόγω της σήμανσης του, όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές επέδειξαν μια συμπεριφορά ολιγορίας, αναβλητικότητας, αμέλειας, ανακολουθίας, έλλειψης συντονισμού μεταξύ τους και αποσπασματικότητας στο χειρισμό του θέματος, που υποδηλοί, σύμφωνα με την επιτροπή, ότι η επικινδυνότητα αυτή τουλάχιστον υποτιμήθηκε ή και αγνοήθηκε"Η επιτροπή με λύπη της διαπιστώνει από τις απόψεις που εκφράστηκαν από τον κύκλο των προσώπων που κλήθηκαν ενώπιόν της και που είχαν ή θα έπρεπε να είχαν άμεση εμπλοκή στο όλο ζήτημα και στο χειρισμό του μια γενική άρνηση όχι μόνο να αναλάβουν το μέρος της όποιας ευθύνης ενδεχομένως τους αναλογεί για το συμβάν, αλλά να αναγνωρίσουν ότι οι ίδιοι είχαν συγκεκριμένη αρμοδιότητα για να προβούν σε ενέργειες ή να λάβουν μέτρα ή να αναλάβουν πρωτοβουλίες στο χειρισμό διάφορων πτυχών του όλου ζητήματος.

"Η κοινοβουλευτική επιτροπή Άμυνας, αφού μελέτησε όλα τα γραπτά και προφορικά στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον της και αφού τα αξιολόγησε και εκτίμησε τη βαρύτητα τους, προχώρησε στις πιο κάτω διαπιστώσεις:
Η απόφαση για κατάσχεση του φορτίου έγινε με καθαρά πολιτικά κριτήρια.
 Σε σχέση με το στάδιο που αφορά το χρόνο πριν τη λήψη της απόφασης για την κατάσχεση του πλοίου από τις κυπριακές αρχές, η επιτροπή σημειώνει ότι δεν είναι σε θέση να γνωρίζει πλήρως και με ακρίβεια όλες τις ενέργειες στις οποίες προέβη η Κυπριακή Δημοκρατία και προς ποια κατεύθυνση, ούτε και αν εξαντλήθηκαν από τη Δημοκρατία όλες οι δυνατότητες να απαλλαγεί με διεθνώς αποδεκτό τρόπο από το φορτίο αυτό.
Η επιτροπή έχει σχηματίσει την άποψη, αναφέρεται στα συμπεράσματα, ότι η απόφαση για κατάσχεση του φορτίου έγινε με καθαρά πολιτικά κριτήρια, σημειώνοντας παράλληλα ότι κατά τη λήψη μιας τέτοιας απόφασης, θα έπρεπε να είχε συνεκτιμηθεί η δυνατότητα της Κύπρου και όλων των αρμοδίων υπηρεσιών που διαθέτει να χειριστούν το φορτίο, χωρίς να κινδυνεύει η δημόσια ασφάλεια και υγεία και χωρίς να εκτίθεται σε κίνδυνο η ζωή και η σωματική ακαιρεότητα οποιωνδήποτε προσώπων ή ομάδων πολιτών.
Θα έπρεπε επίσης, σύμφωνα με την επιτροπή, να είχαν ενεργοποιηθεί στο έπακρο όλοι οι μηχανισμοί και οι διαδικασίες να διασφαλιστούν αυτά τα αγαθά των πολιτών. Αυτό θα έπρεπε να αποτελεί το βασικό και καθοριστικό κριτήριο της κυβέρνησης έναντι οποιωνδήποτε άλλων πολιτικών της επιλογών και το σημαντικότερο μέλημα της".
Στο δεύτερο συμπέρασμα της η επιτροπή διαπιστώνει ότι η απόφαση για την εκφόρτωση και τοποθέτηση στη συνέχεια του φορτίου στο συγκεκριμένο χώρο, λήφθηκε χωρίς να προηγηθεί η δέουσα τεχνοκρατική προεργασία, με επιπολαιότητα και προχειρότητα δυσανάλογη με τη σοβαρότητα του επικίνδυνου φορτίου.
"Η επιτροπή καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η απόφαση για την τοποθέτηση του φορτίου στη Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» λήφθηκε μέσα σε πολύ σύντομο χρόνο, χωρίς να έχει προηγηθεί εμπεριστατωμένη μελέτη εμπειρογνωμόνων και χωρίς να έχουν συνεκτιμηθεί όλοι οι παράγοντες που θα διασφάλιζαν τη δημόσια ασφάλεια και υγεία, αλλά και τις ζωτικές πηγές ενέργειας της χώρας και κατ επέκταση τα οικονομικά συμφέροντα της.
Δεν προηγήθηκε, η ενδεδειγμένη δειγματοληψία και η εξειδικευμένη χημική ανάλυση του περιεχομένου του φορτίου, η οποία θα καταδείκνυε τη φύση του περιεχομένου του και τις ενδεχόμενες αντιδράσεις του υπό τις καιρικές συνθήκες φύλαξης του. Το πόσο λανθασμένη υπήρξε η επιλογή αυτή αποδείχτηκε εκ των υστέρων, με τη φονική έκρηξη και όλα τα συνεπακόλουθα της".

"Ο βαθμός της επικινδυνότητας αυτής ίσως να μην ήταν σε όλους γνωστός, όφειλαν όμως οι αρμόδιοι είτε να ζητήσουν την εκπόνηση είτε να προβούν οι ίδιοι στις αναγκαίες τεχνοκρατικές μελέτες, ώστε να τον διαπιστώσουν καθώς επίσης να διαπιστώσουν και τις ενδεχόμενες διαστάσεις που θα μπορούσε να λάβει κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες φύλαξης.
Οι οποιοιδήποτε πολιτικοί λόγοι και σκοπιμότητες θα έπρεπε να παραμερίζονταν ή και να αγνοούνταν ενόψει των ενδεχόμενων κινδύνων σε ανθρώπινες ζωές. Οι ενδεχόμενοι κίνδυνοι αυτοανάφλεξης, έκρηξης και η απρόβλεπτη αντίδραση του περιεχομένου του φορτίου κάτω από τις επικρατούσες καιρικές συνθήκες και συνεπώς η ανάγκη να διαφοροποιηθεί η κατάσταση σε σχέση με τη φύλαξη του φορτίου στο δεδομένο χώρο διαβιβάστηκαν προς το Υπουργείο Εξωτερικών.
Ωστόσο για δύο και πλέον έτη η επίκληση των πολιτικών λόγων φαίνεται να υπερτερούσε των ενδεχόμενων κινδύνων, ώστε να μην κριθεί σκόπιμη η εκποίηση διάθεση ή με άλλο τρόπο απαλλαγή από το φορτίο.
Από την άλλη και αφού η επικινδυνότητα ήταν δεδομένη δεν λήφθηκαν τα ενδεδειγμένα προσωρινά ή μόνιμα μέτρα ούτε και τα στοιχειώδη για τη σωστή φύλαξη του φορτίου αυτού με τρόπο που να μην απειλούνταν κίνδυνοι αλλοίωσης, έκρηξης, ή αυτοανάφλεξής του, μέχρι την παραπέρα διάθεσή του.
Η προσωρινή του φύλαξη από την Εθνική Φρουρά στη συγκεκριμένη Βάση, η οποία φαίνεται να συνίστατο σε φύλαξη από εξωτερικούς κινδύνους, εκ των πραγμάτων κατέστη μόνιμη και εφόσον οι πολιτικοί λόγοι που κατά την άποψη της εκτελεστικής εξουσίας επέβαλλαν τη διατήρηση του φορτίου εξακολουθούσαν να υφίστανται, τα ενδεικνυόμενα μέτρα θα έπρεπε να είχαν ληφθεί προ πολλού ανεξαρτήτως οποιουδήποτε συνεπαγόμενου κόστους.
Ακόμα και στις 10 Φεβρουαρίου του 2011, όταν σε σύσκεψη στο Υπουργείο Άμυνας αποφασίστηκε να ληφθούν δείγματα για χημικό έλεγχο του φορτίου με εισήγηση του Υπουργού Εξωτερικών σε χημείο της Κύπρου ή του εξωτερικού, η διαδικασία αυτή δεν προχωρησε ποτέ, με αποτέλεσμα η σχετική ανάλυση να διενεργηθεί από το Γενικό Χημείο του Κράτους, δυστυχώς μετά το τραγικό συμβάν, όταν προσήχθησαν σε αυτό από την Αστυνομία δείγματα του φορτίου που είχαν ληφθεί από το Φεβρουάριο του 2011.
Μια έγκαιρη εξειδικευμένη χημική ανάλυση του περιεχομένου του φορτίου σε συνδυασμό με την ανάθεση στη συνέχεια σε ομάδα έμπειρων πυροτεχνουργών και άλλων ειδικών να αξιολογήσουν τα αποτελέσματά της, σίγουρα θα έδιδε σωστές απαντήσεις για ενδεχόμενη συμπεριφορά του φορτίου αυτού στις καιρικές συνθήκες της Κύπρου και θα οδηγούσε με ασφάλεια στην αντίστοιχη λήψη των αναγκαίων μέτρων για αποφυγή του τραγικού συμβάντος.
Πέραν όμως τούτου και μετά τη διαπίστωση στην ίδια σύσκεψη της 10ης Φεβρουαρίου του 2011 της μεταβολής που φαίνεται να υπήρξε στους πολιτικούς λόγους που μέχρι κάποιο χρόνο σύμφωνα με την άποψη του Υπουργείου Εξωτερικών και του Διπλωματικού Γραφείου του Προέδρου της Δημοκρατίας επέβαλλαν τη διατήρηση του φορτίου στην Κύπρο, δεν ενεργοποιήθηκαν και δεν προχώρησαν οποιεσδήποτε διαδικασίες για τη διάθεση του φορτίου ή την απαλλαγή από αυτό μέχρι την ημέρα της τραγικής έκρηξης.
Άρνηση να αναγνωρίσουν ότι οι ίδιοι είχαν συγκεκριμένη αρμοδιότητα για να προβούν σε ενέργειες.
Η διαπίστωση μάλιστα αυτή καλύπτει από τα χαμηλότερα στη διοικητική ιεραρχία πρόσωπα μέχρι του πολιτικούς προϊστάμενους τους, περιλαμβανομένου του Διπλωματικού Γραφείου του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Έχει προκύψει αβίαστα από την εικόνα που παρουσίασε η πλειονότητα των εμπλεκόμενων ενώπιον της επιτροπής ότι όχι απλά αρνούνται να αναγνωρίσουν την αρμοδιότητα και το ρόλο τους επί του όλου ζητήματος, αλλά ενδεχομένων να μην γνώριζαν στην πραγματικότητα ή να τελούσαν σε σύγχυση για το ποιος ήταν αρμόδιος για τις διάφορες πτυχές του θέματος, γεγονός που μπορεί να αποδοθεί σε κακή διοίκηση αλλά και κακή διαχείριση σε πολιτικό επίπεδο της όλης κατάστασης.
Η επιτροπή δεν επιθυμεί να επισέλθει σε σχόλια σε σχέση με το τελευταίο στάδιο των γεγονότων που οδήγησαν στο τραγικό συμβάν που ξεκινά από τον εντοπισμό του διογκωμένου φορτίου και τους περαιτέρω χειρισμούς που ακολούθησαν μέχρι την έκρηξη.
Η επιτροπή αναμένει ωστόσο ότι οι αρμόδιες αρχές της Δημοκρατίας, ασκώντας τις αρμοδιότητές τους για την απόδοση ποινικών ή άλλων ευθυνών σε σχέση με το συμβάν, δεν θα επικεντρωθούν στην αναζήτηση ευθυνών αναφορικά με αυτό και μόνο το στάδιο, διότι η κατάληξη του τραγικού περιστατικού είναι το αποτέλεσμα μιας αλυσιδωτής σειράς πράξεων και παραλείψεων επί δύο και πλέον έτη.
Υπήρξαν αντιφατικά στοιχεία ή αντιφατικές θέσεις και πληροφορίες
. Η επιτροπή έχει επίσης διαπιστώσει στα πλαίσια της ακρόασης των προσώπων που προσήλθαν ενώπιόν της, αλλά και από τη μελέτη στοιχείων που κατατέθηκαν σ’ αυτήν, ότι σε κάποιες περιπτώσεις υπήρξαν αντιφατικά στοιχεία ή αντιφατικές θέσεις και πληροφορίες σε σχέση με τα ίδια γεγονότα, διαπίστωση που μπορεί να αποδοθεί ίσως στη σύγχυση αρμοδιοτήτων που παρατηρήθηκε ή και σε ενδεχόμενη προχειρότητα με την οποία τύγχανναν χειρισμού ορισμένα ζητήματα".
Κανονικά, ο μόνος δρόμος που μένει στην κυβέρνηση Χριστόφια, μετά από αυτό το πόρισμα είναι ο δρόμος της παραίτησης και της ποινικής διερεύνησης των ευθυνών κάθε ενός εμπλεκόμενου μέλους της ξεχωριστά...

http://www.elamcy.com/

Νέο κόλπο του ΠΑΣΟΚ: νομιμοποιούν τους λαθρομετανάστες μέσω του ΙΚΑ!

Προχωρούν οι της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, στην έμμεση νομιμοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών μέσω του ΙΚΑ! Αυτό βγαίνει και από τις δηλώσεις του διοικητή του Ιδρύματος Ροβέρδου Σπυρόπουλου (φωτογραφία) στην εκπομπή του MEGA «Κοινωνία ώρα MEGA». Ο τύπος αυτός λοιπόν μας είπε ότι με την αρχή της ισχύος του εργόσημου θα μπορούν ακόμα και οι λαθρομετανάστες, άσχετα από το χρόνο εισόδου τους στη χώρα, να προσέρχονται στα ΚΕΠ και να προμηθεύονται Αριθμό Κοινωνικής Ασφάλισης (ΑΜΚΑ)!
Και τι άλλο είπε αυτός; Ότι η χορήγηση ΑΜΚΑ στους λαθρομετανάστες, είναι "προσοδοφόρα" για το ΙΚΑ, όπως και "κοινωνικά δίκαιη"! Πάλι τα ίδια έωλα επιχειρήματα! Και εδώ, πέταξε και την ουσία: οι λαθρομετανάστες μετά από πέντε χρόνια ως κάτοχοι ΑΜΚΑ, θα δύνανται να διεκδικούν... τη νομιμοποίησή τους! Και προφανώς και αργότερα και άλλα πράγματα, λέμε εμείς... Και όλα αυτά, την ώρα που οι ‘Έλληνες νέοι μεταναστεύουν κατά χιλιάδες στο εξωτερικό σε αναζήτηση εργασίας, καθώς δεν υπάρχουν πλέον μεροκάματα πουθενά στην επικράτεια...
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, προσπαθεί να βρει πλάγιους τρόπους για τη νομιμοποίηση των λαθρομεταναστών και τη χορήγηση μακροπρόθεσμα και «ιθαγενειών», ώστε να διαλύσει τον εθνικό κορμό και να δημιουργήσει μια νέα γενιά «πράσινων» ψηφοφόρων...

http://www.elkosmos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=8757:Νέο-κόλπο-του-ΠΑΣΟΚ-νομιμοποιούν-τους-λαθρομετανάστες-μέσω-του-ΙΚΑ&catid=87:epikairotita&Itemid=277

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΜΕ ΑΝΑΣΤΟΛΗ Ο ΕΜΠΡΗΣΤΗΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ ΠΟΥ ΕΒΓΑΖΕ ΣΠΙΘΕΣ ΤΟ ΤΡΑΚΤΕΡ ΤΟΥ ΓΙΑ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ!

Μεταφέρουμε την είδηση από το radioevros.gr
Ελεύθερος με αναστολή αφέθηκε ο 50χρονος αγρότης ο οποίος σύμφωνα με το κατηγορητήριο αλλά και με δική του κατάθεση είναι υπεύθυνος για την μεγάλη φωτιά που κατακαίει τις τελευταίες μέρες τον Έβρο. Ο κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος για εμπρησμό από αμέλεια ύστερα από την πυρκαγιά που προκάλεσε η εξάτμιση του γεωργικού του ελκυστήρα (τρακτερ) στην περιοχή της Λευκίμης και του επιβλήθηκε πρόστιμο ύψους 20000 ευρώ αλλά και πενταετής αναστολή.Ο 50χρόνος αφού κατέβαλε το ποσό την εγγύησης που επέβαλε το δικαστήριο αφέθηκε ελεύθερος.

http://www.stoxos.gr/2011/08/blog-post_6192.html

Η ΑΝΑΙΜΑΚΤΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ

Οι ισλαμιστές εξτρεμιστές αναπτύσσουν με ταχείς ρυθμούς τη δημιουργία «απαγορευμένων», για μη Μουσουλμάνους, περιοχών στις ευρωπαϊκές πόλεις.

Πολλές από αυτές τις «no-go» ζώνες λειτουργούν ως κράτος εν κράτει, υπαγόμενες στον ισλαμικό νόμο της Σαρίας. Οι επίσημες κρατικές αρχές έχουν χάσει τον έλεγχο τους, και σε πολλές περιπτώσεις αδυνατούν ακόμη και να παράσχουν τα βασικά δημόσια αγαθά, όπως είναι η αστυνόμευση, η πυρόσβεση, και η διακομιδή ασθενών.

Οι απαγορευμένες αυτές περιοχές αποτελούν προϊόν δεκαετιών φιλελεύθερης πολυπολιτισμικής πολιτικής, η οποία έχει ενθαρρύνει τους Μουσουλμάνους στο να δημιουργήσουν δικές τους παράλληλες κοινωνίες, και να παραμείνουν απομονωμένοι, παρά να ενσωματωθούν στις κοινωνίες των χωρών που τους φιλοξενούν.

Για παράδειγμα, στη Βρετανία υπάρχει μια ομάδα με την ονομασία Μουσουλμάνοι Εναντίον των Σταυροφοριών, που ξεκίνησε εκστρατεία με σκοπό τη μετατροπή δώδεκα βρετανικών πόλεων σε ανεξάρτητα μουσουλμανικά κράτη. Η ομάδα μάλιστα αποκαλεί το Λονδίνο ως Λονδονιστάν! Τα «εμιράτα» αυτά, θα λειτουργούν, λένε, ως ανεξάρτητοι μουσουλμανικοί θύλακες, υπό τον νόμο της Σαρίας, και εκτός της αρμοδιότητας των βρετανικών αρχών

Στα σχέδια της ομάδας είναι να «ισλαμοποιηθούν» πλήρως οι εξής βρετανικές πόλεις και περιοχές: Birmingham, Bradford, Derby, Dewsbury, Leeds, Leicester, Liverpool, Luton, Manchester, Sheffield, και Waltham Forest στο Β.Α. Λονδίνο, και τα Towerr Hamlets στο ανατολικό Λονδίνο.

Στη συνοικία Tower Hamlets (γνωστή ως Ισλαμική Δημοκρατία Tower Hamlets), οι εξτρεμιστές Μουσουλμάνοι κληρικοί (γνωστοί ως Ταλιμπάν), εκδίδουν πολύ συχνά απειλές θανάτωσης εναντίον γυναικών που αρνούνται να φορέσουν το ισλαμικό πέπλο. Οι δρόμοι της συνοικίας είναι γεμάτοι από αφίσες που προειδοποιούν ότι αυτή ελέγχεται από τον ισλαμικό νόμο. Οι όποιες διαφημίσεις ή πινακίδες θεωρούνται ότι προσβάλλουν το μουσουλμανικό αίσθημα, πέφτουν θύματα βανδαλισμού, ή απλά σβήνονται με μπογιά.

Στη περιοχή Bury Park του Luton, οι Μουσουλμάνοι κατηγορούνται για «εθνοκάθαρση» εξαιτίας της συνεχούς παρενόχλησης των μη Μουσουλμάνων, πολλοί εκ των οποίων αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη περιοχή.

Στο West Midlands, δυο Χριστιανοί ιερείς έχουν κατηγορηθεί για «εγκλήματα μίσους» επειδή μοίρασαν ευαγγελικά φυλλάδια σε μια μουσουλμανική γειτονιά του Birmingham.

Στο Leytonstone του ανατολικού Λονδίνου, ο Μουσουλμάνος εξτρεμιστής Abu Izzadeen παρενόχλησε πρόσφατα τον πρώην υπουργό Εσωτερικών John Reid, ρωτώντας τον πως «τόλμησε να εισέλθει σε μουσουλμανική περιοχή».

Στη Γαλλία, ολόκληρες περιοχές πόλεων θεωρούνται ήδη ως μη προσβάσιμες από την αστυνομία. Σύμφωνα μες τελευταίες εκτιμήσεις, υπάρχουν 75 τέτοιες ευαίσθητες αστικές ζώνες»( Zones Urbaines Sensibles, ZUS), όπως τις αποκαλούν. Σε αυτές τις ζώνες ζουν περίπου 5 εκατομμύρια Μουσουλμάνοι, χωρίς στην ουσία να υπάγονται σε κανέναν γαλλικό κρατικό έλεγχο.

Παράλληλα, οι Μουσουλμάνοι πήραν τον έλεγχο και άλλων περιοχών της χώρας. Στο Παρίσι, αλλά και σε πόλεις όπως η Λυών, η Μασσαλία, και η Τουλούζη, χιλιάδες Μουσουλμάνοι αποκλείουν δρόμους και πεζοδρόμια, παγώνοντας στην ουσία τη φυσιολογική εμπορική και οικονομική ζωή, και αναγκάζοντας τους μη Μουσουλμάνους να παραμένουν κυριολεκτικά φυλακισμένοι μέσα στους ιδιωτικούς χώρους τους. Μάλιστα, κάποια τεμένη έχουν αρχίσει να μεταδίδουν μέσω μεγαφώνων συνθήματα τύπου «Αλαχού Ακμπάρ»!

Όλα αυτά θεωρούνται ως κατάληψη και κατοχή «χωρίς τανκς», και έχουν προκαλέσει την οργή και την αγανάκτηση των γηγενών πληθυσμών. Παρά τα πολλά όμως παράπονα από πλευράς πολιτών, οι αρχές αρνούνται να επέμβουν φοβούμενες γενικευμένες αντιδράσεις, και τυχόν ταραχές.

Στις Βρυξέλλες, που είναι κατά 20% μουσουλμανικές, υπάρχουν αρκετές γειτονιές που θεωρούνται «no-go zones» για τους αστυνομικούς, οι οποίοι συχνά δέχονται λιθοβολισμούς από τους νεαρούς Μουσουλμάνους. Στη περιοχή Kuregem της πόλης, που θυμίζει ζώνη πολέμου, οι περιπολίες της αστυνομίας γίνονται πάντα με δυο περιπολικά οχήματα. Στη περιοχή Molenbeek, έχει απαγορευτεί στους αστυνομικούς να πίνουν καφέ ή να τρώνε δημοσίως, στη διάρκεια του Ραμαζάν.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στη Γερμανία, με τον αρχηγό της αστυνομίας Bernhard Witthaut να δηλώνει σε πρόσφατη συνέντευξη του, ότι και στη χώρα του έχουν πλέον επιβληθεί απαγορευμένες ζώνες. Ερωτηθείς αν υπάρχουν περιοχές που η αστυνομία δεν μπορεί πια να προστατέψει, ο Witthaut απάντησε: «Οι πολιτικοί προϊστάμενοι θα το αρνηθούν, όμως όλοι γνωρίζουμε που μπορούμε να πάμε με αυτοκίνητο, και που θα χρειαστεί να πάμε, αν πάμε, με τεθωρακισμένα. Ο λόγος είναι ότι οι αστυνομικοί φοβόμαστε για την ασφάλειά μας. Υπάρχουν πράγματι τέτοιες περιοχές. Και το χειρότερο είναι ότι σε αυτές τις περιοχές δεν διώκεται το έγκλημα. Λειτουργούν αυτόνομα. Μόνο σε πολύ εξαιρετικές περιπτώσεις λαμβάνουν γνώση οι αρχές. Η εξουσία του κράτους απουσιάζει εντελώς».

Στην Ιταλία, οι Μουσουλμάνοι έχουν καταλάβει τη Piazza Venezia της Ρώμης, και κάνουν δημόσιες προσευχές. Στη Bologna, οι Μουσουλμάνοι εκτοξεύουν συνεχείς απειλές ότι θα ανατινάξουν τον καθεδρικό Ναό του Α. Πετρόνιου, επειδή περιέχει μια φρεσκογραφία 600 ετών, που εμπνευσμένη από τη Κόλαση Του Δάντη, απεικονίζει τον Μωάμεθ να βασανίζεται στη κόλαση.

Στην Ολλανδία, ένα δικαστήριο διέταξε το δημόσιο να δημοσιεύσει μια πολιτικά μη ορθή λίστα 40 περιοχών no-go zones στη χώρα. Οι μεγαλύτερες προβληματικές μουσουλμανικές περιοχές βρίσκονται στο Άμστερνταμ, στο Ρότερνταμ, και στην Ουτρέχτη. Η περιοχή Kolenkit του Άμστερνταμ θεωρείται η πλέον επικίνδυνη και προβληματική σε ολόκληρη τη χώρα.

Στη Σουηδία, που έχει ίσως τους πλέον φιλελεύθερους μεταναστευτικούς νόμους της Ευρώπης, μεγάλα κομμάτια της νότιας πόλης του Μάλμο, που είναι κατά 25% μουσουλμανική, θεωρούνται απαγορευμένες περιοχές για τους μη Μουσουλμάνους. Οι διασώστες της πυροσβεστικής, όπως και τα ασθενοφόρα, αρνούνται να εισέλθουν σε αυτά τα «ανεξάρτητα εδάφη» χωρίς αστυνομική προστασία. Στη συνοικία Rosengaard, η ανεργία μεταξύ των ανδρών είναι στο 80%. Σε μια περίπτωση που οι πυροσβέστες αποπειράθηκαν να σβήσουν φωτιά που ξέσπασε σε τζαμί, δέχτηκαν σφοδρή επίθεση με πέτρες.

Στη πόλη του Gothenburg, οι νεαροί Μουσουλμάνοι καθημερινά πετάνε βόμβες μολότοφ στα περιπολικά της αστυνομίας. Ήδη έχουν καεί 15 περιπολικά, ενώ οι αστυνομικοί υφίστανται συνεχή παρενόχληση από ακτίνες λέιζερ, με αποτέλεσμα κάποιοι απ αυτούς να χάσουν προσωρινά την όρασή τους.

Σύμφωνα με τον ιμάμη Adly Abu Hajar, «η Σουηδία αποτελεί το καλύτερο ισλαμικό κράτος»!

http://www.elamcy.com/

132 κιλά χασίς για την αποχαύνωση της Ελληνικής νεολαίας!

ΤΟ ΑΜΑΞΙ ΤΟΥ ΑΛΒΑΝΟΥ ΗΤΑΝ ΦΟΡΤΩΜΕΝΟ… 

Μεγάλη ποσότητα ναρκωτικών (χασίς) πιάστηκε να μεταφέρει από την Αλβανία στην Ελλάδα 31χρονος Αλβανός. Πιο συγκεκριμένα, την Παρασκευή, στο 94ο χιλιόμετρο της Εγνατίας Οδού Ηγουμενίτσας-Θεσσαλονίκης, συνελήφθη από αστυνομικούς ένας «κακόμοιρος οικονομικός μετανάστης» -τι σημασία έχει αν ήταν «νόμιμος» ή «παράνομος»- να μεταφέρει 4 μεγάλους ταξιδιωτικούς σάκους με 84 ανισοβαρή δέματα με χασίς, αλβανικής προελεύσεως, συνολικού βάρους 132 (!!!) κιλών.

Την ποσότητα την προμηθεύθηκε σε περιοχή κοντά στα ελληνο-αλβανικά σύνορα (προφανώς από συνεργούς του στην Αλβανία), με προφανή σκοπό την αποχαύνωση της ελληνικής νεολαίας. Βλέπετε τίποτα περίεργο στην παραπάνω είδηση; Εμείς όχι! Κάθε μέρα, το αστυνομικό δελτίο είναι γεμάτο από τα πολυποίκιλα εγκληματικά… καμώματα των αλλοδαπών στη χώρα μας, αλλά κανενός «υπευθύνου» δεν ιδρώνει τ’ αυτί, να τους στείλει μια για πάντα από κει που ήρθαν. Έρχεται, όμως, η ώρα να πάρει ο ελληνικός λαός την κατάσταση στα χέρια του και να κάνει αυτό που πρέπει:

http://xryshaygh.wordpress.com/2011/08/29/132-%ce%ba%ce%b9%ce%bb%ce%ac-%cf%87%ce%b1%cf%83%ce%af%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%87%ce%b1%cf%8d%ce%bd%cf%89%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%ce%bb%ce%bb/

Να απελαθούν άμεσα οι πράκτορες της Άγκυρας από την Ελληνική Θράκη

Οργή και μένος προκαλεί το πρωτοφανές θράσος του ψευδομουφτή Ξάνθης Αχμέτ Μέτε, σε συνδυασμό με την εξωφρενική απουσία αντίδρασης από τον Παπανδρέου, που του επιτρέπει να καταφέρεται δημοσίως με απειλές σε όποιον μιλάει ελληνικά, αλλά και να ονειρεύεται ύπαρξη Τούρκων στην Ρόδο! Στο ρεπορτάζ της έγκριτης Θρακιώτικης εφημερίδας ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗΣ, που αναδημοσιεύουμε, διαβάζουμε τί ειπώθηκε ανάμεσα σε Μάντατζη και Μέτε : “Ὁ πρῶτος θυμίζω πώς συνεχίζει νά παριστάνει τόν …κυβερνητικό βουλευτή, δουλεύοντας πλέον ἀνοιχτά γιά τό αὐτονομιστικό κόμμα DEB χωρίς κανένα πράσινο αὐτί νά ἱδρώνει (τό ἀντίθετο θά ἦταν ἔκπληξη, ὁμολογῶ). Μέσα λοιπόν στίς παρόλες πού ἀμόλησε, εἶπε καί τά κάτωθι: «Πρίν λίγο γύρισα ἀπό τήν Ἄγκυρα καί σᾶς μεταφέρω μιά ἀγκαλιά χαιρετίσματα ἀπό τόν ΥΠΕΞ Ἀχμέτ Νταβούτογλου (…) Αὔριο τό ἀπόγευμα πετάω γιά τή Ρόδο, γιατί ἐκεῖ ἔχουμε ἀνθρώπους μας πού μοιράζονται τήν ἴδια γλῶσσα, τήν ἴδια θρησκεία, τόν ἴδιο πολιτισμό. Ὑπάρχουν οἱ Τοῦρκοι τῆς Ρόδου. Πρῶτα ὁ Θεός θά κάνουμε μαζί τό πρῶτο μας ναμάζι…» Δέν εἶπε βέβαια ὅτι πάει στή Ρόδο γιά νά ὑπονομεύσει τήν κοινωνική γαλήνη καί τήν ἐθνική μας κυριαρχία, κατ’ ἐντολήν τοῦ Νταβούτογλου, ἀλλοίμονο! Κι ἐξάλλου εἶναι βουλευτής τοῦ ἑλληνικοῦ κοινοβουλίου καί τοῦ σοσιαλιστικοῦ κινήματος, μήν ξεχνιόμαστε…
Ἐκεῖνος πάντως πού δέν μάσησε καθόλου τά λόγια του καί δέν ἔκρυψε τήν ἀποστολή του, ἦταν ὁ τουρκομουφτής Ξάνθης, Ἀχμέτ Μετέ. Μαθημένος ἐνδεχομένως κι ἀπό τό ἦθος τῶν φασιστικῶν συλλόγων πού τόν καλοῦν στήν Τουρκία, μέσα στά λίγα λόγια πού εἶπε βρῆκε νά …ἀπειλήσει τόν πρόεδρο τοῦ φεστιβάλ! Γιά ποιό πρᾶγμα; Ἐπειδή προλογίζοντας μίλησε …ἑλληνικά! Τί ἀκριβῶς εἶπε; «Ὁ πρόεδρος τοῦ συλλόγου μίλησε ἑλληνικά. Ἐγώ δέν κατάλαβα. Καί προειδοποιῶ γι’ αὐτό!!!»

Δεν ξεχνάμε ωστόσο το τι εξελίχθηκε όταν ο βουλευτής Γ. Ντόλιος, πριν λίγο καιρό, αντέδρασε για την απουσία της ελληνικής γλώσσας στο πανηγύρι του Χίλια και η εξωφρενική απάντηση, που έλαβε από τον Χαμπίμπογλου, ήταν «Μάθε τούρκικα!».
Ως πότε θα κωφεύει ηθελημένα η κυβένηση για ψηφοθηρικούς –και όχι μόνο- λόγους, επιτρέποντας από βαρβάρους να εκτοξεύουν απειλές, όποτε τίθεται το παραμικρό ζήτημα, που αφορά την εθνική μας ταυτότητα, και κυρίως ως πότε θα μένουμε αδρανείς παρακολουθώντας το ξεπούλημα του Έθνους μας από προδότες πολιτικούς;

http://xryshaygh.wordpress.com/2011/08/29/%ce%bd%ce%b1-%ce%b1%cf%80%ce%b5%ce%bb%ce%b1%ce%b8%ce%bf%cf%8d%ce%bd-%ce%ac%ce%bc%ce%b5%cf%83%ce%b1-%ce%bf%ce%b9-%cf%80%cf%81%ce%ac%ce%ba%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%b5%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%ac%ce%b3/#more-76848

89 χρόνια από τη φρικτή δολοφονία του μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομου

Σαν σήμερα, πριν 89 χρόνια, βρήκε μαρτυρικό τέλος στα χέρια των Τούρκων και στη διάρκεια του (κατά τη Μαρία Ρεπούση και όσων τη στήριξαν) «συνωστισμού», ο εθνομάρτυρας μητροπολίτης Σμύρνης, Χρυσόστομος (Καλαφάτης). Ο ιεράρχης αρνήθηκε να εγκαταλείψει το ποίμνιό του και έμεινε στην πόλη, αν και γνώριζε ότι αυτό θα ήταν το τέλος του. Τον ιεράρχη παρέδωσε στον τουρκικό όχλο και σε έναν δήμιο εν ονόματι Αλί, ο ίδιος ο Νουρεντίν Πασάς... Οι Ευρωπαίοι ιστορικοί που ασχολήθηκαν με την αποτρόπαιη δολοφονία του Έλληνα ιεράρχη, αναδεικνύουν την τουρκική θηριωδία, αλλά και τη βιασύνη των Τούρκων να τον «ξεφορτωθούν», πριν προλάβουν οι διπλωμάτες από χώρες της Γηραιάς Ηπείρου να παρέμβουν...
«Ήμουν μ' εκείνους που τον τύφλωσαν, που του ‘βγάζαν τα μάτια και αιμόφυρτο, τον έσυραν από τα γένια και τα μαλλιά στα σοκάκια του τουρκομαχαλά, τον ξυλοκοπούσαν, τον έβριζαν και τον πετσόκοβαν... Έλεγε: Πάτερ Άγιε, άφες αυτοίς, ου γάρ οίδασι τί ποιούσι... Από καιρού σε καιρό, όταν μπορούσε, ύψωνε κάπως το δεξί του χέρι και ευλογούσε τους διώκτες του. Κάποιος πατριώτης μου αναγνωρίζει την χειρονομία της ευλογίας, μανιάζει, μανιάζει και με το τρομερό μαχαίρι του κόβει και τα δυό χέρια του Δεσπότη. Εκείνος σωριάστηκε στη ματωμένη γη με στεναγμό που φαινόταν ότι ήταν μάλλον στεναγμός ανακουφίσεως παρά πόνου... Τόσο τον λυπήθηκα τότε που με δύο σφαίρες στο κεφάλι τον αποτελείωσα... Κανείς δεν ξέρει πού έριξαν το κομματιασμένο του κορμί», ομολόγησε Τουρκοκρητικός δεσμοφύλακας σε Έλληνα κρατούμενο επανέλαβε τα ίδια και αργότερα σε Έλληνα κληρικό (Γ. Μυλωνάς)...
Ο εθνομάρτυρας ιεράρχης, αποτέλεσε βασικό εθνικό μοχλό στη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα. Τοποθετήθηκε στη Δράμα τον Ιούλιο του 1902 και κατήγγειλε αμέσως τις βουλγαρικές αγριότητες στη Μακεδονία, δίνοντας το πράσινο φως για την οργάνωση της άμυνας των Ελλήνων της περιοχής: «Απεφασίσαμεν και ημείς μετά της δημογεροντίας να μετέλθωμεν εν ανάγκη και το έσχατον μέσον της αυτοδικίας, αμυνόμενοι των δικαίων μας, άλλως κινδυνεύομεν να ίδωμεν απογυμνουμένην την μητρόπολιν εκκλησιών και τας κοινότητας σχολείων και τα χωρία κατοίκων υπό την θύελλαν του πυρός και του σιδήρου, την οποίαν εξαπέλυσε το μακεδονικόν κομιτάτον τη ανοχή των τουρκικών αρχών», έγραψε σε επιστολή του στο Πατριαρχείο. Τον Αύγουστο του 1907, ο Μεγάλος Βεζύρης τον απομακρύνει από τη μακεδονική πόλη...
Τα παραπάνω, είναι «ψιλά γράμματα» για τους πάσης φύσεως διεθνιστές και εθνομηδενιστές. Όμως, όσον αφορά στους πατριώτες και στους έχοντες εθνικές ευαισθησίες: είναι αμέτρητα τα ντοκουμέντα για την εθνικοπατριωτική δράση του Χρυσόστομου. Σωστά λοιπόν το 1992, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος (τότε δεν είχαμε Ιερώνυμους επικεφαλής εδώ...), προχώρησε στην αγιοκατάταξη του Χρυσοστόμου Σμύρνης, αλλά και των άλλων ιεραρχών που έχασαν τη ζωή τους στα χέρια των Τούρκων: του Αμβροσίου Μοσχονησίων, του Γρηγορίου Κυδωνιών, του Προκοπίου Ικονίου, του Ευθυμίου Ζήλων αλλά και γενικότερα, όσων κληρικών μαρτύρησαν. Μάλλον δεν θα ακούσετε από τη νυν ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος, τίποτε για τους προαναφερόμενους μάρτυρες του γένους...
Όχι στη λήθη και στις μεθοδεύσεις των εθνομηδενιστών
Η επέτειος από τη δολοφονία του Έλληνα ιεράρχη, εμπίπτει στην κατηγορία εκείνων που οι διάφοροι φορείς του εθνομηδενισμού (νεοφιλελεύθεροι, αριστεριστές, κομμουνιστές), δεν θέλουν οι Έλληνες να θυμούνται, ώστε να προωθηθούν η «ελληνοτουρκική φιλία» και οι επιδιώξεις της Νέας Τάξης Πραγμάτων στην ΝΑ Μεσόγειο. Φυσικά, δεν θέλουν να ξέρει ο κόσμος ότι στις 30 Αυγούστου του 1922, εμφανίστηκε η πρώτη εστία φωτιάς στην αρμενική συνοικία της Σμύρνης και μεταδόθηκε σε όλη την πόλη, με αποτέλεσμα την ολοσχερή καταστροφή της μέχρι τις 3 Σεπτεμβρίου... Όπως δεν θα θέλουν σε λίγες μέρες να θυμηθείτε τα Σεπτεμβριανά του 1955... Η υπόμνηση ανάλογων επετείων, χαλάει τη σούπα με τα τουρκοσίριαλ των «φτηνιάριδων» των ελληνικών media, ενώ ματαιώνει και τα σχέδια των αριστεριστών, διεθνιστών, νεοφιλελεύθερων και κοσμοπολιτών, οι οποίοι διαφεντεύουν τις τύχες του τόπου.

Τα παραπάνω λοιπόν, δεν θα δείτε στις διάφορες «σειρές» του ΣΚΑΙ, όπου οι Τατσόπουλοι δίνουν τα ρέστα τους. Εκεί, θα ακούσετε για «συνωστισμούς», ενώ κάποιοι θα βγουν πάλι να χρεώσουν την καταστροφή της Σμύρνης στους χριστιανούς της πόλης (όπως και έκανε «Έλληνας» καθηγητής), μιλώντας για... προβοκάτσια! Τα ίδια διαρρέουν εδώ και καιρό, όλως τυχαίως, οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, χρεώνοντας την πυρκαγιά της Σμύρνης, σε... Αρμένιους, που φορούσαν στολές Τούρκων στρατιωτών! Παραμύθια της Χαλιμάς, κατασκευασμένα στα καταγώγια της ΜΙΤ...

http://www.elkosmos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=8753:89-χρόνια-από-τη-φρικτή-δολοφονία-του-μητροπολίτη-Σμύρνης-Χρυσόστομου&catid=95:2008-10-17-07-29-22&Itemid=282

Κλείνουν στρατόπεδα και αεροδρόμια για εξοικονόμηση χρημάτων.

Οι δραστικές περικοπές και μειώσεις στις Ένοπλες Δυνάμεις συνεχίζονται ακατάπαυστα καθώς τα έξοδα του κρατικού προϋπολογισμού προορίζονται, ως γνωστόν, για την καλοπέραση των πολιτικάντηδων και την οικονομική αβάντα των λαθροεποίκων της χώρας μας. Οι σχέσεις άλλωστε των τουρκόφιλων νταβατζήδων της Ελληνικής Βουλής με το προαιώνιο, μογγόλο εχθρό μας επιβάλλουν στάση δουλική, υποτακτική και τελειωτικής παράδοσης της εθνικής μας ασφάλειας και της εδαφικής μας ακεραιότητας.
Απόρρητο σχέδιο, λοιπόν, των Γενικών Επιτελείων προβλέπει κλείσιμο σχηματισμών, κατάργηση κέντρων νεοσυλλέκτων (Ορεστιάδος, Ξάνθης, Καβάλας, Κω κλπ), μεραρχιών, μονάδων, καθώς και στρατιωτικών αεροδρομίων. Το εν λόγω σχέδιο προβλέπει τη μείωση της δομής κατά ένα Σώμα Στρατού, πέντε Μεραρχίες, 11 Ταξιαρχίες, 40 Συντάγματα και 80 Μονάδες. Από την κατάργηση των σχηματισμών αυτών προβλέπεται να εξοικονομηθούν 62 εκατ. ευρώ ετησίως. Το αυτό προβλέπεται και για τα Κέντρα Νεοσυλλέκτων, μιας και προτείνεται να μείνουν 12 από τα 35. Από την μείωσή τους αναμένεται να εξοικονομηθούν 34.200.000 ετησίως, ενώ προωθείται σύμπτυξη μονάδων στην Πολεμική Αεροπορία και μειώνεται ο προϋπολογισμός του Πολεμικού Ναυτικού.
Ο εν γένει αφοπλισμός, λοιπόν, των Ελληνικών Ένοπλων Δυνάμεων λαμβάνει χώρα με ταχείς ρυθμούς από τα ΔΝΤικα-Πασοκικα-Λα(γ)οϊκα πιόνια της Διεθνοσιωνιστικής Διακυβέρνησης, ώστε η Ελλάδα να παραμείνει στο έλεος των τουρκικών παραβιάσεων και απειλών και να συνεχίσει να άγεται και να φέρεται από τους κατευθυνόμενους εγχώριους ηγετίσκους και τους αλλότριους, καταστροφείς τοκογλύφους.

Βέβαια, τα έξοδα συντήρησης των γραφείων των θωρηκτών μας κ.κ. Βενιζέλου και Πάγκαλου μπορεί να μας στοιχίζουν μερικά εκατομμύρια ευρώ το χρόνο (συνολικά 4,5εκατ. ευρώ) αλλά ας μην το κάνουμε και θέμα.

http://xryshaygh.wordpress.com/2011/08/29/%ce%ba%ce%bb%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%bd-%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b1%cf%84%cf%8c%cf%80%ce%b5%ce%b4%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%b4%cf%81%cf%8c%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%b3/#more-76649

ΕΒΡΑΙΟΙ:ΕΒΡΑΙΟ-ΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Πολύς κόσμος στο Βίτσι, εκδήλωση με παλμό στη μνήμη των πεσόντων

Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκε χθες το πρωί στο Βίτσι, η επετειακή εκδήλωση στη μνήμη των πεσόντων, που οργάνωσε η Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ). Η τελετή έγινε στο νεότευκτο Ιερό Ναό των Αγίων Ιωάννου του Προδρόμου και Γεωργίου Ελευθερωτού, όπου και τελέστηκε η επιμνημόσυνος δέηση. Ακολούθησε έπαρση σημαιών, και προσκλητήριο πεσόντων στο Μνημείο. Αμέσως μετά, ο Πρόεδρος της ΕΑΑΣ αντιστράτηγος ΕΑ Παντελής Μαυροδόπουλος απηύθυνε χαιρετισμό, για να τον ακολουθήσει ο επισμηναγός εα Γ. Κασσαβέτης, διευθύνων σύμβουλος της Ενώσεως Αποστράτων Αξιωματικών Αεροπορίας.
Πολύτιμες μαρτυρίες
Όμως, την παράσταση έκλεψε ο 90χρονος αντιστράτηγος εα Κωνσταντίνος Κόρκας, κατά κοινή ομολογία η ζωντανή ιστορία του αντισυμμοριακού αγώνα (τον ονόμασε έτσι ο ίδιος ο ΟΗΕ, σύμφωνα με τον ομιλητή), ο οποίος σε μια μεστή ομιλία, αναφέρθηκε σε αλήθειες και άγνωστες πτυχές των συγκρούσεων. Σημειωτέον ότι οι διακρίσεις του κ. Κόρκα είναι αναρίθμητες και περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων πολλά μετάλλια ανδρείας, μεγαλόσταυρους και τιμές από τη βρετανική & γαλλική κυβέρνηση. Μάλιστα, αφού επισήμανε ότι η κομμουνιστική επιβουλή αποκάλυψε τις προθέσεις της από το 1941, υπογράμμισε ότι οι συγκρούσεις δεν ολοκληρώθηκαν τον Αύγουστο του 1949 στο Γράμμο-Βίτσι, όπου βέβαια κρίθηκε ο πόλεμος, αλλά το 1950, καθώς κάποιοι μικροί πυρήνες των κατσαπλιάδων, συνέχισαν να ταλανίζουν την ελληνική ύπαιθρο, κυρίως στη Μακεδονία και στη Θράκη. Ο ίδιος ο ομιλητής, τραυματίστηκε, όπως είπε, στη Χαλκιδική, το Νοέμβριο του 1949, σε μάχη κατά κομμουνιστών.

Τα παρελκόμενα
Στο μνημείο που βρίσκεται στην περιοχή, κατέθεσαν στέφανα δεκάδες πατριωτικές, βασιλικές, ομογενειακές οργανώσεις, φορείς, μεταξύ των οποίων και η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και ο αντιδήμαρχος Φλώρινας. Η κόντρα ΧΑ και ΛΑΟΣ συνεχίστηκε, καθώς στελέχη της πρώτης γιούχαραν στη διάρκεια της κατάθεσης στεφάνων άτομο του προαναφερόμενου κοινοβουλευτικού κόμματος. Το παρών στην εκδήλωση έδωσαν «διακριτικά» και δύο βουλευτές της ΝΔ, οι Ζήσης Τζηκαλάγιας (Καστοριά) και Στάθης Κωνσταντινίδης (Φλώρινα), αποφεύγοντας όμως να τραβήξουν την προσοχή...

Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκε χθες το πρωί στο Βίτσι, η επετειακή εκδήλωση στη μνήμη των πεσόντων, που οργάνωσε η Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ). Η τελετή έγινε στο νεότευκτο Ιερό Ναό των Αγίων Ιωάννου του Προδρόμου και Γεωργίου Ελευθερωτού, όπου και τελέστηκε η επιμνημόσυνος δέηση. Ακολούθησε έπαρση σημαιών, και προσκλητήριο πεσόντων στο Μνημείο. Αμέσως μετά, ο Πρόεδρος της ΕΑΑΣ αντιστράτηγος ΕΑ Παντελής Μαυροδόπουλος απηύθυνε χαιρετισμό, για να τον ακολουθήσει ο επισμηναγός εα Γ. Κασσαβέτης, διευθύνων σύμβουλος της Ενώσεως Αποστράτων Αξιωματικών Αεροπορίας.
Πολύτιμες μαρτυρίες
Όμως, την παράσταση έκλεψε ο 90χρονος αντιστράτηγος εα Κωνσταντίνος Κόρκας, κατά κοινή ομολογία η ζωντανή ιστορία του αντισυμμοριακού αγώνα (τον ονόμασε έτσι ο ίδιος ο ΟΗΕ, σύμφωνα με τον ομιλητή), ο οποίος σε μια μεστή ομιλία, αναφέρθηκε σε αλήθειες και άγνωστες πτυχές των συγκρούσεων. Σημειωτέον ότι οι διακρίσεις του κ. Κόρκα είναι αναρίθμητες και περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων πολλά μετάλλια ανδρείας, μεγαλόσταυρους και τιμές από τη βρετανική & γαλλική κυβέρνηση. Μάλιστα, αφού επισήμανε ότι η κομμουνιστική επιβουλή αποκάλυψε τις προθέσεις της από το 1941, υπογράμμισε ότι οι συγκρούσεις δεν ολοκληρώθηκαν τον Αύγουστο του 1949 στο Γράμμο-Βίτσι, όπου βέβαια κρίθηκε ο πόλεμος, αλλά το 1950, καθώς κάποιοι μικροί πυρήνες των κατσαπλιάδων, συνέχισαν να ταλανίζουν την ελληνική ύπαιθρο, κυρίως στη Μακεδονία και στη Θράκη. Ο ίδιος ο ομιλητής, τραυματίστηκε, όπως είπε, στη Χαλκιδική, το Νοέμβριο του 1949, σε μάχη κατά κομμουνιστών.

Τα παρελκόμενα
Στο μνημείο που βρίσκεται στην περιοχή, κατέθεσαν στέφανα δεκάδες πατριωτικές, βασιλικές, ομογενειακές οργανώσεις, φορείς, μεταξύ των οποίων και η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και ο αντιδήμαρχος Φλώρινας. Η κόντρα ΧΑ και ΛΑΟΣ συνεχίστηκε, καθώς στελέχη της πρώτης γιούχαραν στη διάρκεια της κατάθεσης στεφάνων άτομο του προαναφερόμενου κοινοβουλευτικού κόμματος. Το παρών στην εκδήλωση έδωσαν «διακριτικά» και δύο βουλευτές της ΝΔ, οι Ζήσης Τζηκαλάγιας (Καστοριά) και Στάθης Κωνσταντινίδης (Φλώρινα), αποφεύγοντας όμως να τραβήξουν την προσοχή...

Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκε χθες το πρωί στο Βίτσι, η επετειακή εκδήλωση στη μνήμη των πεσόντων, που οργάνωσε η Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ). Η τελετή έγινε στο νεότευκτο Ιερό Ναό των Αγίων Ιωάννου του Προδρόμου και Γεωργίου Ελευθερωτού, όπου και τελέστηκε η επιμνημόσυνος δέηση. Ακολούθησε έπαρση σημαιών, και προσκλητήριο πεσόντων στο Μνημείο. Αμέσως μετά, ο Πρόεδρος της ΕΑΑΣ αντιστράτηγος ΕΑ Παντελής Μαυροδόπουλος απηύθυνε χαιρετισμό, για να τον ακολουθήσει ο επισμηναγός εα Γ. Κασσαβέτης, διευθύνων σύμβουλος της Ενώσεως Αποστράτων Αξιωματικών Αεροπορίας.
Πολύτιμες μαρτυρίες
Όμως, την παράσταση έκλεψε ο 90χρονος αντιστράτηγος εα Κωνσταντίνος Κόρκας, κατά κοινή ομολογία η ζωντανή ιστορία του αντισυμμοριακού αγώνα (τον ονόμασε έτσι ο ίδιος ο ΟΗΕ, σύμφωνα με τον ομιλητή), ο οποίος σε μια μεστή ομιλία, αναφέρθηκε σε αλήθειες και άγνωστες πτυχές των συγκρούσεων. Σημειωτέον ότι οι διακρίσεις του κ. Κόρκα είναι αναρίθμητες και περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων πολλά μετάλλια ανδρείας, μεγαλόσταυρους και τιμές από τη βρετανική & γαλλική κυβέρνηση. Μάλιστα, αφού επισήμανε ότι η κομμουνιστική επιβουλή αποκάλυψε τις προθέσεις της από το 1941, υπογράμμισε ότι οι συγκρούσεις δεν ολοκληρώθηκαν τον Αύγουστο του 1949 στο Γράμμο-Βίτσι, όπου βέβαια κρίθηκε ο πόλεμος, αλλά το 1950, καθώς κάποιοι μικροί πυρήνες των κατσαπλιάδων, συνέχισαν να ταλανίζουν την ελληνική ύπαιθρο, κυρίως στη Μακεδονία και στη Θράκη. Ο ίδιος ο ομιλητής, τραυματίστηκε, όπως είπε, στη Χαλκιδική, το Νοέμβριο του 1949, σε μάχη κατά κομμουνιστών.

Τα παρελκόμενα
Στο μνημείο που βρίσκεται στην περιοχή, κατέθεσαν στέφανα δεκάδες πατριωτικές, βασιλικές, ομογενειακές οργανώσεις, φορείς, μεταξύ των οποίων και η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και ο αντιδήμαρχος Φλώρινας. Η κόντρα ΧΑ και ΛΑΟΣ συνεχίστηκε, καθώς στελέχη της πρώτης γιούχαραν στη διάρκεια της κατάθεσης στεφάνων άτομο του προαναφερόμενου κοινοβουλευτικού κόμματος. Το παρών στην εκδήλωση έδωσαν «διακριτικά» και δύο βουλευτές της ΝΔ, οι Ζήσης Τζηκαλάγιας (Καστοριά) και Στάθης Κωνσταντινίδης (Φλώρινα), αποφεύγοντας όμως να τραβήξουν την προσοχή...Φυσικά, οι δύο "γαλάζιοι" δεν κατέθεσαν στεφάνια.

http://www.elkosmos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=8743:Πολύς-κόσμος-στο-Βίτσι,-εκδήλωση-με-παλμό-στη-μνήμη-των-πεσόντων&catid=89:2008-10-10-10-48-18&Itemid=281