Το Νεοελληνικό κράτος κατά τη διάρκεια της ιστορικής του πορείας γνώρισε πολλούς κινηματίες. Ουδείς είχε το τραγικό τέλος του Γεωργίου Παπαδοπούλου. Στις 25 Νοεμβρίου 1973 ο ταξίαρχος Δημήτριος Ιωαννίδης ανέτρεψε με κίνημα τον τότε Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Γεώργιο Παπαδόπουλο και την κυβέρνηση του υπό τον Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος προσπάθησε να πολιτικοποιήσει την Επανάσταση, το στρατιωτικό καθεστώς της 21ης Απριλίου 1967 και να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές τον Φεβρουάριο του επομένου έτους. Η επιβολή του στρατιωτικού καθεστώτος Ιωαννίδη δυστυχώς δεν ήταν σε θέση να διαχειρισθεί την τύχη της χώρας, ενώ είχε πλήρη άγνοια των τεράστιων διπλωματικών προβλημάτων που εν τω μεταξύ είχαν προκύψει. Η άγνοια, οι υποσχέσεις, η έλλειψη πολιτικής διορατικότητας, οδήγησαν τον Ιωαννίδη να επέμβει στην Κύπρο και με κίνημα να ανατρέψει τον Μακάριο.
Αποτέλεσμα της αψυχολόγητης αυτής ενέργειας εκείνη την εποχή, ήταν η απόβαση τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων στην Κύπρο και η κατοχή του βορείου τμήματος του νησιού της Αφροδίτης. Οι αξιωματικοί που είχαν διορισθεί από τον Ιωαννίδη στις ανώτατες βαθμίδες της πολιτικής και των Ενόπλων Δυνάμεων, ήταν ανήμποροι να διαχειριστούν την σοβαρή πολιτική κατάσταση που δημιουργήθηκε και η χώρα οδηγείτο σε εθνική συμφορά, την οποία τελικά δεν απέφυγε. Τότε μέρος των ανωτάτων αξιωματικών απευθύνθηκε στους παλαιοπολιτικούς που πριν μία επταετία είχαν καταργήσει προκειμένου να διασώσουν ότι μπορούσε να διασωθεί. Οι πλέον όμως σκληροπυρηνικοί χαμηλόβαθμοι αξιωματικοί θυμήθηκαν τον Γεώργιο Παπαδόπουλο τον οποίο πριν από ένα χρόνο είχαν ανατρέψει.
Αντιπροσωπεία τους μετέβη στο Λαγονήσι όπου κρατείτο υπό αυστηρά φρούρηση. Εκεί τον ικετεύουν να αναλάβει εκ νέου την εξουσία.
Προφανώς ήθελαν τις δικές τους ευθύνες να τις μεταφέρουν στον αρχηγός του Εθνικού Καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967 και πρώην Πρόεδρου της Ελληνική Δημοκρατίας. Ο ίδιος αρνείται κατηγορηματικά λέγοντας «Είναι παγίδα. Εγώ δεν θα γίνω Χατζηανέστης…». Προφανώς εννοούσε ότι, δεν ήταν διατεθειμένος να αναλάβει εκείνη την ώρα τις ευθύνες που άλλοι είχαν προκαλέσει με την άφρονα πολιτική τους και να έχει την τύχη του αρχιστράτηγου της Μικρασιατικής καταστροφής. Με τη μεταπολίτευση συνελήφθη μαζί με τους πρώην συνεπαναστάτες του από το δημοκρατικό καθεστώς και οδηγήθηκε στις φυλακές. Η δικαιολογία των κατηγόρων τους ήταν ότι, ήθελαν να ανατρέψουν και να απαγάγουν τον Καραμανλή. Το δικαστήριο που ακολούθησε τους καταδίκασε στην ποινή του θανάτου, την οποία μετέτρεψε ο Καραμανλής σε ισόβια κράτηση. Προφανώς εκείνη την εποχή δεν ήθελε να δημιουργήσει με την εκτέλεση τους, νέους έξι και φυσικά νέο διχασμό στο λαό.
Η ισόβια φυλάκιση της ηγεσίας των επαναστατών σίγουρα είχε εκδικητικό χαρακτήρα από τον Καραμανλή και συγχρόνως μικροκομματική πολιτική σκοπιμότητα. Ειδικά ο Καραμανλής θεώρησε ότι, η αποφυλάκιση του αρχηγού της 21ης Απριλίου, θα μπορούσε να διασπάσει τη Δεξιά, αφού σίγουρα ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων της θα ακολουθούσε την πολιτική κίνηση στην οποία θα ηγείτο ο Γεώργιος Παπαδόπουλος. Επομένως η ΝΔ θα περιοριζόταν σε ένα μειοψηφούν κόμμα στην ελληνική πολιτική σκηνή. Αυτό ήθελε να αποφύγει ο Καραμανλή ο οποίος έλεγε « όταν λέμε ισόβια εννοούμε ισόβια…».
Από το καλοκαίρι του 1995 η υγεία του Γεωργίου Παπαδόπουλου, ενώ βρίσκεται έγκλειστος στις φυλακές Κορυδαλλού, κλονίζεται σοβαρά. Τον Αύγουστο του ιδίου έτους παρουσιάζει απότομη αναπνευστική ανεπάρκεια. Μεταφέρεται εσπευσμένα στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Λαϊκού Νοσοκομείου Αθηνών. Εκεί οι γιατροί διέγνωσαν ότι έπασχε από την νευρολογική ασθένεια ALS η οποία αποκαλείτο και «Σαρκό». Μοναδική σωτηρία για τον ασθενή ήταν η μεταφορά του σε μονόκλινο δωμάτιο του νοσοκομείου εξοπλισμένο με μηχανική υποστήριξη. Φυσικά έπρεπε να μεταφερθεί αμέσως μετά την έξοδο του από την Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Τον μετέφεραν για θεραπεία στο συγκεκριμένο δωμάτιο με τον κατάλληλο εξοπλισμό μόνο για λίγες ημέρες. Μεταφέρεται στη συνέχεια στην Εντατική Μονάδα με την δικαιολογία ότι δεν υπήρχε περισσευούμενος χώρος.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι η οικτρή οικονομική κατάσταση του ιδίου και της οικογενείας του, δυστυχώς, δεν τους επέτρεπε να νοσηλευθεί σε ιδιωτική κλινική. Εν τω μεταξύ ο ασθενής ευρίσκεται για νοσηλεία σε ένα θάλαμο με πολλά άτομα δίχως παράθυρο. Στις εκκλήσεις των συγγενών του αλλά και του δικηγόρου του Σπύρου Ζουρνατζή να μεταφερθεί σε μονόκλινο δωμάτιο, οι κρατούντες απαντούσαν « Ας κάνει δήλωση μετανοίας, και θα τον πάμε όπου θέλει». Ουσιαστικά είχαν προδιαγράψει το τραγικό τέλος του. Ο Παπαδόπουλος μέχρι την τελευταία ώρα υπερήφανος όπως ήτο αρνήθηκε να εξευτελιστεί κατ’ αυτό τον τρόπο. Δεν ήταν σε θέση να ομιλήσει και με χέρι που έτρεμε λόγω της ασθενείας του έγραψε στον δικηγόρο του: « Ευχαριστώ για ότι κάνατε. Μην κάνετε τίποτε άλλο. Ως φίλοι, αν με αγαπάτε, προσευχηθείτε να πεθάνω το συντομότερο, πριν αυτοκτονήσω και ατιμασθώ εις τον λαό». Ιδού το μεγαλείο ενός πραγματικά μεγάλου ηγέτη.
Παρέμεινε ακλόνητος μέχρι τέλους.
Ο Γ. Παπαδόπουλος απεβίωσε στις 27 Ιουνίου 1999 μετά από 22 χρόνια φυλακίσεως και τρία στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Λαϊκού Νοσοκομείου Αθηνών. Σε όλο αυτό το διάστημα που βρίσκετε στην εντατική είναι αυστηρά φρουρούμενος, διότι το καθεστώς της Μεταπολιτεύσεως, ενώ δεν μπορούσε να αναπνεύσει και χρειαζόταν μηχανική υποστήριξη, φοβόταν μήπως δραπετεύσει. Να πως εκδικείται ο κοινοβουλευτισμός όσους ωφέλησαν τον λαό και την πατρίδα. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος απεβίωσε στις φυλακές που έστησε η Μεταπολίτευση υπερήφανος και πιστός αρχές και τις αξίες του Έθνους. Ουδέποτε αποκήρυξε τις πατριωτικές του θέσεις. Επανειλημμένα η καθεστηκυία τάξης της Μεταπολίτευσης του ζήτησε να μετανοήσει, να ζητήσει χάρη, για να εξέλθει από τις φυλακές ταπεινωμένος. Γεγονός είναι ότι έφυγε πικραμένος διότι κάποιοι δικοί του άνθρωποι όχι μόνο τον πρόδωσαν, αλλά συνεργάστηκαν και με τους διώκτες του Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ήταν ο ηγέτης που αναλαμβάνοντας την ευθύνη της διακυβερνήσεως ανέστησε την Ελλάδα. Η χώρα επί των ημερών του διέθετε αυτάρκη οικονομία, δυνατές Ένοπλες Δυνάμεις, συμπαγές εθνικό φρόνημα. Η χώρα είχε μόνο εργαζόμενους και όχι ανέργους, ενώ η εγκληματικότητα ήταν μηδενική. Ο Γ. Παπαδόπουλος είναι πλέον στο πάνθεο των μεγάλων ανδρών και ηγετών του Εθνικισμού και του Ελληνισμού.
Νίκος Παπαγεωργίου
https://www.elkosmos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου