21 Σεπτεμβρίου 1956: Οι “σύμμαχοί” μας Άγγλοι κρεμάνε τρία παλληκάρια της ΕΟΚΑ
Ποιος θα θυμηθεί σήμερα τον Στέλιο Μαυρομάτη, τον Ανδρέα Παναγίδη και τον Μιχάλη Κουτσόφτα, που κρεμάστηκαν από τους Άγγλους δυνάστες της Κύπρου μας στις κεντρικές φυλακές και τάφηκαν στα “Φυλακισμένα Μνήματα”, αφού οι “σύμμαχοί” μας δεν έδιναν στις οικογένειές τους ούτε το δικαίωμα να τους θάψουν στους οικογενειακούς τάφους.
Εάν ήταν μπολσεβίκοι που πέθαναν πολεμώντας εναντίον της Ελλάδος θα τους τιμούσε αυτό το σάπιο κράτος το ψευτορωμαίικο.
Ο Στέλιος Μαυρομάτης στην τελευταία του επιστολή έγραφε: “Να ξέρετε πως ο γιος και αδελφός σας πέθανε με το χαμόγελο στα χείλη γιατί κράτησε μέχρι τέλος τον όρκο του”.
Ο Ανδρέας Παναγίδης, πατέρας τριών παιδιών, άφησε την εντολή στην γυναίκα του να γίνουν τα παιδιά του καλοί Έλληνες και ο Μιχάλης Κουτσόφτας μόλις 20 ετών έγραψε: “Μη λυπάστε που θα με χάσετε. Με αφιερώνετε στην Πατρίδα. Τα κελιά μας δονούνται από τα πατριωτικά μας τραγούδια”.
Αυτοί ήταν οι “συμμάχοί” μας οι Άγγλοι που αιματοκυλιστήκαμε για χάρη τους και μας είχαν υποσχεθεί την Κύπρο. Λίγα χρόνια μετά κρεμούσαν ελληνόπουλα στην Κύπρο. Αξίζει τον κόπο να θυμηθούμε το παρακάτω τραγούδι της Σοφίας Βέμπο “Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου”:
Ποιος το περίμενε στ’ αλήθεια
Να βγουν ψευτιές και παραμύθια
Και να ξεχάσουν τώρα πια τα λόγια εκείνα τους
Που μας τα λέγαν κάθε βράδυ απ’ τα Λονδίνα τους
…
Κι αν μας τη σκάσανε με μπαμπεσιά
Οι σύμμαχοι στη μοιρασιά
Κάνε κουράγιο, Ελλάδα μου, να μη μας αρρωστήσεις
Γιατί το θέλει κι ο Θεός να ζήσεις και θα ζήσεις
Σε κάθε χιονισμένη ράχη
Σαν πολεμούσαμε μονάχοι
Όλοι λαγούς με πετραχήλια μας ετάζατε
Και μες στα μάτια με λατρεία μας κοιτάζατε
Μα ξεχαστήκαν όλα εκείνα
Η Πίνδος και η Τρεμπεσίνα
Ίσως μια μέρα εμάς που τόσο αίμα εχύσαμε
Να μας καθίσουν στο σκαμνί, γιατί νικήσαμε
…
Κι αν μας τη σκάσανε με μπαμπεσιά
Οι σύμμαχοι στη μοιρασιά
Κάνε κουράγιο, Ελλάδα μου, να μη μας αρρωστήσεις
Γιατί το θέλει ο Θεός να ζήσεις και θα ζήσεις
https://xrisiavgi.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου