Πράξη 1η
Η αλήθεια είναι πως έχουμε να συναντηθούμε καιρό από δω. Λίγο εγώ, λίγο οι συνθήκες συνετέλεσαν σε αυτό το αποτέλεσμα. Είναι λυπηρό καθώς οι παλαιότεροι θα θυμούνται τη συνέπεια αλλά και το πάθος μου για να γράφω τόσο εδώ όσο και στην Αντεπίθεση. Την πρώτη πράξη λοιπόν του έργου θα την αφιερώσω σε αυτό το κομμάτι. Ταυτίστηκα τόσες πολλές φορές και τόσο έντονα με το ρητό του Ρίτσου “Και οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους αίμα τρέχει …”, γιατί πραγματικά πολλές από τις λέξεις που έγραψα μετουσιώθηκαν και σε αίμα και σε πολλά άλλα μη απτά πράγματα. Μιλώ παρελθοντικά γιατί ο πρώτος χρόνος στην πρώτη πράξη του έργου αυτού είναι το παρελθόν. Ένα παρελθόν γεμάτο με αμέτρητα σημεία. Ξεκινώντας αναφέρθηκα στο συγγραφικό μου παρελθόν και στην επικοινωνία που είχα μαζί σας από εδώ, αλλά δε γίνεται να μην αναφέρω τα βασικά στοιχεία, τα χρώματα αν θέλετε που διαμόρφωσαν αυτό που σήμερα ονομάζουμε παρελθόν.
Το παρελθόν λοιπόν είναι γεμάτο όμορφους αγώνες, φρικτές προδοσίες, πόνο, πίστη, αφοσίωση, δυσκολίες, στιγμές ασύγκριτες. Να πετυχαίνεις το απίθανο, το αδύνατο και να βλέπεις να προσπαθούν να ρίξουν το κάστρο εκ των έσω. Να σφίγγεις τα δόντια μπροστά σε κάθε δυσκολία γιατί είσαι σφυρηλατημένος με το “η πίστη είναι πιο δυνατή από τη φωτιά” και τελικά να καίγονται τα χέρια σου που έβαζες στη φωτιά για κάποιους. Να κάνεις χιλιόμετρα, να μηδενίζεις προσωπικούς εγωισμούς, να διατηρείς τον ρομαντισμό σου για μια Ιδέα που βγαίνει μέσα από την ίδια σου την ψυχή και να επιμένεις σε Αυτή καθώς έχεις Αρχηγό έναν άνθρωπο που όσα πιστεύει τα τιμά παρά τα φίδια που πέρασαν από δίπλα του. Το παρελθόν είναι γεμάτο εντάσεις, και λάθη ναι, και μεγαλοψυχία σε τιποτένιους ανθρώπους. Είναι γεμάτο αδικία, και πόνο. Δε λυγίσαμε, δε σπάσαμε, τουλάχιστον όχι όλοι. Δεχθήκαμε πόλεμο άνισο, άτιμο και ανέντιμο τόσο από τους καθωσπρέπει νοικοκυραίους όσο και από τους πλέον περιθωριακούς κουβάδες. Είδαμε μια ολόκληρη κοινωνία να παρουσιάζει το άσπρο μαύρο και να ευαισθητοποιείται επιλεκτικά. Μετρηθήκαμε, στα καλά και στα άσχημα, κοιτάξαμε στα μάτια ο ένας τον άλλον και είδαμε σε ποιον γεννήθηκε η οργή πραγματικά και ποιος είναι εδώ για να ανάψει τη δάδα.
Το παρελθόν λοιπόν, τουλάχιστον το δικό μου, είναι γεμάτο. Γεμάτο απώλειες αλλά και γεμάτο κέρδη που δε μπορεί ο μέσος άνθρωπος να αντιληφθεί. Κορυδαλλός, Μαλανδρίνο, Δομοκό, Εφετείο κάποιες από τις στάσεις του παρελθόντος μου. Με τους δικούς μου ανθρώπους μέσα από το φράχτη και με χειροπέδες όχι για ποινικά αδικήματα, αλλά γιατί οι Ιδέες τους δεν άρεσαν στο σύστημα. Εγκληματική οργάνωση χωρίς οικονομικό όφελος, απλά ίσα ίσα για να γίνει ένα ωραίο πλαίσιο εικόνας στο Facebook και να το βάλει στη φωτογραφία προφίλ κάθε αποτυχημένη ανθυπο-ηθοποιός και κάθε άρρωστος “καλλιτέχνης” (παιδόφιλος συνήθως ή βιαστής). Αυτή η άρρωστη κοινωνία κουνάει το δάχτυλο σε εμάς. Άλλες στάσεις του παρελθόντος μου είναι στο Νέο Ηράκλειο που ακόμα το αίμα των αδελφών μας δεν έχει στεγνώσει και κανένας δε κάνει τίποτα γι’ αυτό, ούτε φυσικά το έχει καταδικάσει κάποιο από αυτά τα ανθρωπάκια. Μια ακόμα στάση ήταν όταν μπήκε η αντιτρομοκρατική στο σπίτι μου ελπίζοντας πως θα βρουν κάποιο κρυμμένο οπλοστάσιο το οποίο δε βρήκαν, λυπάμαι που σας απογοήτευσα παιδιά. Ενδιαφέρον έχει επίσης το πως έχασα τη δουλειά μου επειδή οι γνωστοί ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ του “αντιεξουσιαστικού” (εδώ γελάμε) χώρου έκαναν τα μαγικά τους!
Τις παραπάνω απώλειες δε τις αναφέρω με ύφος δακρύβρεχτο και πονεμένο, τουναντίον θα έλεγα. Τις αναφέρω για να καταλάβει η κάθε τυχάρπαστη Σούλα, Μούλα, Μπούλα πως αυτό θα πει να κάνεις θυσίες για τις Ιδέες σου, αυτό θα πει να προσπαθείς να πηγαίνεις κόντρα στο σύστημα, αυτό θα πει να είσαι κατά της εξουσίας και όχι να βάψεις το μαλλί σου και να δηλώνεις αντιφα. Δεν είσαι επαναστάτης εάν κατεβαίνεις σε μια πορεία και βρίσεις μια διμοιρία που έχει εντολή να μη σε ακουμπήσει καν, δεν είσαι επαναστάτης με την ανοχή ενός ολόκληρου κράτους, κάτι για το οποίο κατηγορείτε εμάς αλλά εάν έχετε λίγη τσίπα επάνω σας θα δείτε πως μόνο έτσι δεν είναι τα πράγματα.
Ναι είναι μαγκιά να είσαι Χρυσαυγίτης και Χρυσαυγίτισσα το 2022 και παρά τις απώλειες που ανέφερα και άλλες τόσες που δεν ανέφερα παραμένω πιο ΠΙΣΤΗ, πιο ΦΑΝΑΤΙΚΗ, πιο ΑΦΟΣΙΩΜΕΝΗ και πιο ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΛΩΝ από ποτέ! Γιατί τα κέρδη που έχω από αυτόν τον Αγώνα είναι τόσο μοναδικά που σίγουρα δε μπορεί να τα αντιληφθεί κάποιος εάν δεν είναι ένας από εμάς. Μην μπερδεύεστε δεν είναι σαν την ντόπα από τις σκόνες σας, είναι κάτι καθαρό, που σε γεμίζει υπερηφάνεια, τιμή και συγκίνηση. Η ταύτιση με την Πατρίδα, με το Έθνος, με όλα τα όμορφα, υγιή στοιχεία και η πάλη για αυτά μπορεί να τα συναισθανθεί μόνο ένας άνθρωπος που δεν είναι υλιστής και αρνείται πεισματικά να γίνει ένα με τη σάπια εποχή που ζούμε.
Επειδή δε θέλω να γίνομαι άδικη, προηγουμένως αναφέρθηκα στον “αντιεξουσιαστικό” χώρο για το πόσο άτοπο είναι να δηλώνουν είτε επαναστάτες είτε κάτι παρεμφερές καθώς εμείς οι Χρυσαυγίτες όντως έχουμε πληρώσει το τίμημα της ιδεολογίας μας, θα ήταν άδικο να μη συμπεριλάβω και άλλα γκρουπακια στη δική μας την όχθη που φυσικά έκριναν τη Χρυσή Αυγή ως “λίγη” και με το πρώτο πρεσάρισμα άλλαξαν εμφάνιση σα να παίζουν στο Your Face Sounds Familiar. Καλή καρδιά πάνω από όλα.
Κλείνοντας λοιπόν με το παρελθόν και την πρώτη πράξη του έργου, μου έκανε παρέα η Άτροπος. Η μοίρα αυτή που μου θυμίζει διαρκώς πως ότι συνέβη είναι αμετάκλητο. Σαν μοίρα η Άτροπος ήταν η μικρότερη αδελφή από τις τρεις και η πιο αδίστακτη. Την απεικόνιζαν σαν γριά και αυτό ταιριάζει πολύ σε αυτό που προβάλλω εγώ στο παρελθόν καθώς το βλέπω ως μάθημα που δίνει αν μη τι άλλο εμπειρία. Η Άτροπος έκοβε τη ζωή των ανθρώπων με τα τρομερά της ψαλίδια χωρίς κανέναν δισταγμό, αλλά για να μη γίνω τόσο μακάβρια από τώρα, για σήμερα η Άτροπος θα κόψει με τα τρομερά της ψαλίδια τους ανθρώπους που πρέπει από τη ζωή μας στο παρελθόν για να περάσουμε στην επόμενη πράξη. Έτσι κι αλλιώς το ίδιο το όνομα της μοίρας αυτής σημαίνει “το αναπόφευκτο”. Τα λέμε στη δεύτερη πράξη …
Ουρανία Μιχαλολιάκου
https://xrisiavgi.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου