30 Μαρτίου 1946… Tο Λιτόχωρο, ένα χωριό στους πρόποδες του Ολύμπου, είχε επιλεγεί σαν στόχος από τους συμμορίτες για την έναρξη του «τρίτου γύρου» της προσπάθειάς τους για την βίαιη κατάληψη της εξουσία, οι οποίοι είχαν τα δικά τους σχέδια, πολύ διαφορετικά από αυτά της κυβέρνησης η οποία προγραμμάτιζε εκλογές.
Το βράδυ της 30ης Μαρτίου οι κάτοικοι του χωριού μετά την δύση του ηλίου σταμάτησαν τις εργασίες τους και άλλοι αποσύρθηκαν στα σπίτια, άλλοι μαζεύτηκαν στα λιγοστά καφενεία του χωριού για να συζητήσουν για την πολιτική κατάσταση και για τις εκλογές της επομένης ημέρας. Οι συζητήσεις έδιναν και έπαιρναν ενώ οι μεγαλύτεροι σε ηλικία διηγούνταν στους νεότερους την πολιτική κατάσταση πριν από τον πόλεμο, για τους Βενιζελικούς και τους Βασιλικούς, τα δημοψηφίσματα, τις εκλογές των παλαιότερων χρόνων.
Στον εκεί Σταθμό Χωροφυλακής είχε φτάσει μία μικρή δύναμη ανδρών ως ενίσχυση λόγω των επικείμενων, μετά από περίπου μία δεκαετία, εκλογών Ανάμεσα τους και ο Νικόλαος Παπακωνσταντίνου, ο μοναδικός επιζώντας της. Η μαρτυρία για την ηρωική άμυνα του Σταθμού Χωροφυλακής, αλλά και τα όσα ακολούθησαν είναι πολύτιμη όχι μόνο για εμάς αλλά για κάθε ιστορικό και ερευνητή και για την ιστορία και την αλήθεια, η οποία βιάζεται συστηματικά από το 1974 μέχρι σήμερα με μεθοδικότητα. Η μαρτυρία του που κυκλοφόρησε σε βιβλίο από τις εκδόσεις «Λόγχη» με τίτλο «ΛΙΤΟΧΩΡΟ 1946 Η ΠΡΩΤΗ ΚΟΚΚΙΝΗ ΣΦΑΙΡΑ» θα μας γυρίσει πίσω στον χρόνο στην ταραγμένη και μαρτυρική για την Ελλάδα περίοδο 1946-1949 τότε που λίγοι ψυχωμένοι Έλληνες κράτησαν αυτήν την γη ελεύθερη. Είναι αψευδής μάρτυρας της εγκληματικής δράσης των συμμοριτών του Ε. Α. Μ.-Ε.ΛΑ. Σ. μίας κατά φαντασίαν αντιστασιακής οργάνωσης ή οποία κατά την διάρκεια της παρουσίας των γερμανικών στρατευμάτων και των συμμάχων τους Ιταλών και Βουλγάρων στην χώρα μας δεν προέβη σε καμία ουσιώδη πράξη αντίστασης αλλά το μοναδικό της μέλημα ήταν η εξόντωση των Εθνικών Οργανώσεων.
Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου αποκαλύπτεται το οργανωμένο σχέδιο της επίθεσης στο σταθμό Χωροφυλακής του Λιτοχώρου από τον Ζαχαριάδη και τον Στάλιν μέσω των πρακτόρων τους οι οποίοι έρχονταν οι περισσότεροι από την Θεσσαλονίκη. Θεώρησαν οι συμμορίτες ότι με την δύναμη που ήρθε ως ενίσχυσή τους από το απόσπασμα Κισσάβου θα μπορούσαν εύκολα να εξοντώσουν την δύναμη των 30 περίπου ανδρών της Χωροφυλακής, ήθελαν να ξεκινήσουν τον Τρίτο Γύρο της ανταρσίας τους με μία νίκη. Χαρακτηριστικό της βαρβαρότητας και του μίσους των κομμουνιστών είναι το περιστατικό της σύλληψης του τραυματία Λοχία του Στρατού Νίκου Γκονιού τον οποίον τον δολοφόνησε ο συμμορίτης εξάδελφός του πετώντας τον μέσα στο οίκημα που φλέγονταν. Παρά την βία και την τρομοκρατία οι Ένοπλες Δυνάμεις κατάφεραν το 1949 να συντρίψουν τους Σλαβοκίνητους συμμορίτες και Καθήκον όλων εμάς οι οποίοι σεβόμαστε την ιστορική αλήθεια αλλά και τις θυσίες των Πραγματικών Ελλήνων είναι να μην τους ξεχάσουμε ποτέ και να παραδειγματιστούμε από την θυσία τους.
https://www.elkosmos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου