Πλαστήρας ο Πατριώτης!! Μεγάλος άνδρας, μεγάλος Έλληνας, πολεμιστής και κυβερνήτης...

Ο τρόμος των μογγόλων κατσαπλιάδων του χασάπη Κεμάλ, ο διώκτης των ερυθρών δολοφόνων των Δεκεμβριανών, ο περιφρονητής του πλούτου και των πλουτοκρατών, Στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας αποτελεί υπόδειγμα αρετής και φιλοπατρίας.

Ο νικητής της Μικρασίας που μισήθηκε από τους ξενόδουλους αστούς και τον άθλιο μπολσεβίκικο όχλο επειδή το 1943 κατήγγειλε αυτούς που επεδίωκαν τη νίκη του Στάλιν και τον συνέδραμαν, υπήρξε πρότυπο δωρικής λιτότητας και γίγας εντιμότητας.

Η παροιμιώδης εντιμότητά του στεφανωμένη από την αξιοπρεπή φτώχεια του, ενώ χρημάτισε πρωθυπουργός, δεν αποτελεί βεβαίως παράδειγμα για τους σημερινούς πολιτικάντηδες και φαταούλες κηφήνες της πολιτικής στην … Γ’ «ελληνική» «δημοκρατία»! Είχε πει «Η Ελλάδα πεινάει κι εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο», ενώ ο ίδιος ο αδελφός του ήταν άνεργος….. Καταγράφονται απανθισματικά μερικά από τα πάμπολλα αξιόλογα συμβάντα της μη πολεμικής του ζωής, τα οποία χαρακτηρίζουν τον άνδρα όπως και η θρυλική του ανδρεία στην μάχη και τον καθιστούν εξαίσιο πρότυπο, λαμπρό παράδειγμα προς μίμηση, δεδομένου ότι, τόσον ο ίδιος όσο και άλλοι άξιοι Έλληνες πατριώτες εισέρχονταν πλούσιοι στην πολιτική κι έβγαιναν πάμφτωχοι.

Ο πιστός φίλος του Στρατηγού Ανδρέας Ιωσήφ αναφέρει χαρακτηριστικά :

«Ο στρατηγός είχε απαγορεύσει στους δικούς του να χρησιμοποιούν το όνομα Πλαστήρας όπου κι αν πήγαιναν. Ο αδελφός του ήταν άνεργος. Το εργοστάσιο ζυθοποιίας ΦΙΞ ζητούσε οδηγό κι εκείνος έκανε αίτηση. Ο αρμόδιος υπάλληλος τον ρώτησε πώς λέγεται: Κι επειδή αυτός δίσταζε να πει το όνομά του, ενθυμούμενος την εντολή του στρατηγού, τον ξαναρώτησε και δυο και τρεις φορές, ώσπου αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι τον λένε Πλαστήρα. Παραξενεμένος ο υπεύθυνος ζητάει να μάθει αν συγγενεύει με το στρατηγό και πρωθυπουργό. Μετά από πολύ δισταγμό του αποκαλύπτει ότι είναι αδελφός του. Αφού η αίτηση, ικανοποιήθηκε, παρακάλεσε να μη το μάθει ο αδελφός του. Ο στρατηγός το έμαθε κι αφού τον κάλεσε αμέσως στο σπίτι του τον επέπληξε και του απαγόρευσε να αναλάβει αυτή την εργασία λέγοντάς του: «Αν έχεις ανάγκη, κάτσε εδώ να μοιραζόμαστε το φαγητό μου». Και δεν πήγε.»

Ο αξέχαστος Στρατηγός έμενε σ' ένα μικρό σπιτάκι στο Μετς, κοντά στο Παναθηναϊκό Στάδιο, έπασχε δε από φυματίωση, νόσο που υπήρξε το τίμημα των τρομακτικών κακουχιών μιας ζωής. Κάποτε του πρότειναν να τοποθετήσουν ένα τηλέφωνο δίπλα στο κρεβάτι του αλλ' αυτός αρνήθηκε αμέσως, λέγοντας: «Μα τι λέτε; Η Ελλάδα πένεται κι εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο;».

Πολλές φορές έστελνε με τρόπο να του αγοράσουν ψωμί, ελιές και λίγη φέτα. Τότε οι γύρω του, του υπενθύμιζαν πως είχε ανάγκη καλύτερου φαγητού λόγω της επίμονης αρρώστιας, οπότε εκείνος με ανεπιτήδευτη απλότητα απαντούσε: «Τι κάνω; Μήπως σκάβω για να καλοτρώγω;».

Ο δημοσιογράφος της εφημερίδος «Ακρόπολη», Βάσος Τσιμπιδάρος, κατέγραψε το εξής περιστατικό: « Κάποτε, ο στενός φίλος του Στρατηγού Γιάννης Μοάτσος, πήρε την πρωτοβουλία να του εξασφαλίσει μόνιμη στέγη, για να μην περιφέρεται εδώ και εκεί σε ενοικιαζόμενα δωμάτια. Πήγε λοιπόν σε μια Τράπεζα και μίλησε με τον διοικητή. «Τι;», απόρησε εκείνος. «Δεν έχει σπίτι ο κύριος πρωθυπουργός Πλαστήρας; Βεβαίως και θα του δώσουμε ό,τι δάνειο θέλει και μάλιστα με τους καλύτερους όρους!». Αμέσως ο Μοάτσος έτρεξε περιχαρής στον Πλαστήρα, του το ανήγγειλε και εισέπραξε την αντίδρασή του : «Άντε ρε Γιάννη, με τι μούτρα ρε θα βγω στο δρόμο, αν μαθευτεί πως εγώ πήρα δάνειο για σπίτι;». Έσχισε το έντυπο στα τέσσερα και το πέταξε.»

Όταν ο διαβόητος Δημήτρης Λαμπράκης «δώρισε» κάποτε στον Στρατηγό ένα πανάκριβο και ωραίο χρυσό στυλό, ο πολύς Πλαστήρας κάλεσε τον φίλο του Ανδρέα Ιωσήφ και του είπε: « Εγώ δεν βάζω χρυσές υπογραφές. Μου φτάνει το στυλουδάκι μου. Να το στείλεις πίσω». Εκείνος αποκρίθηκε: «Μα θα προσβληθεί». Τότε ο Στρατηγός σταμάτησε τον διάλογο λέγοντας: «Δεν πειράζει. Ας μου κόψει το νερό από το κτήμα. Δεν θέλω δώρα Ανδρέα. Γιατί τα δώρα φέρνουν και αντίδωρα!»

Το 1952, ως πρωθυπουργός, ο αδέκαστος Στρατηγός, ήταν κατάκοιτος από την βασανιστική του νόσο, όταν ένα πρωινό δέχθηκε την αιφνίδια επίσκεψη της Βασίλισσας Φρειδερίκης. Εισερχόμενη στο λιτό του διαμέρισμά του η βασίλισσα πράγματι εξεπλάγη όταν διαπίστωσε πως ο πρωθυπουργός χρησιμοποιούσε ένα ράντζο για τον ύπνο του, οπότε τον ρώτησε με οικειότητα: «Νίκο, γιατί το κάνεις αυτό;». Η απάντηση του πολεμάρχου ήρθε αφοπλιστική. «Συνήθισα, Μεγαλειοτάτη, το ράντζο από το στρατό και δεν μπορώ να το αποχωριστώ.».

Ο Στρατηγός Νικόλαος Σαμψών, φίλος του μεγάλου Πλαστήρα, περιγράφει, το εξής: «Όταν πέθανε ο Πλαστήρας, δεν άφησε πίσω του σπίτι, ακίνητα ή καταθέσεις σε τράπεζες. Η κληρονομιά που άφησε στην ορφανή προσφυγοπούλα ψυχοκόρη του, ήταν 216 δρχ., ένα δεκαδόλλαρο και μια λακωνική προφορική διαθήκη: «Όλα για την Ελλάδα!». Βρέθηκε επίσης στα ατομικά του είδη ένα χρεωστικό του Στρατού (ΣΥΠ 108) για ένα κρεβάτι που ….. είχε χάσει κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων στη Μικρά Ασία και 8 δρχ. με σημείωση να δοθούν στο Δημόσιο για την αξία του κρεβατιού, ώστε να μην χρωστά στην πολυαγαπημένη Πατρίδα».

Όταν ο Στρατηγός εξέπνευσε στις 26 Ιουλίου του 1953 περνώντας στα Ηλύσια μαζί με τους λοιπούς τρισμάκαρες του Έθνους, το κοστούμι με το οποίο τον νεκροστόλισαν το αγόρασε ο φίλος του Διονύσης Καρρέρ - γιατί ο ίδιος ο μεγάλος νεκρός δεν είχε καθόλου χρήματα: τον μισθό του τον πρόσφερε διακριτικά σε άπορους και ορφανά παιδιά. O ιατρός που υπέγραψε το πιστοποιητικό του θανάτου του, είχε μετρήσει στο ξερακιανό και ταλαιπωρημένο κορμί του 27 ουλές από σπαθιές και 9 από βλήματα. Αυτές ήταν τα ναύλα του Μαύρου Καβαλάρη για το ταξίδι στην Αθανασία !

Απόστολος Καραΐσκος

xryshaygh