H Κωνσταντινούπολη ήταν, είναι και θα είναι η ψυχή του έθνους μας. Έτσι προκύπτει ότι από το 988 ως το Βυζάντιο, επί έτη ύστερα 1.123 ως Κωνσταντινούπολις και πρωτεύουσα της Ελληνικής Αυτοκρατορίας, τέλος επί έτη 564 από της Αλώσεως μέχρι σήμερα όπου επί έτη στο σύνολο 2.675 η Κωνσταντινούπολις η κατ΄ εξοχήν πόλις, η Πόλις της ψυχής του Ελληνορθόδοξου Έθνους υπήρξε και υπάρχει Ελληνορθόδοξη Χριστιανική.
Καθώς συνεχίζω την ιστορική περιήγηση της Πόλης των Πόλεων Κωνσταντινούπολις, δια της Εθνικής Πατριωτικής, υπεράνω κομμάτων (παρά μόνον όργανο Θεού και Πατρίδος εφημερίδος «Ελεύθερος Κόσμος», να υπενθυμίσω το τετράστιχο που Θεού Θέλοντος πραγματοποιηθεί: Λίαν Συντόμως:
«Της Αγιά-Σοφιάς οι πόρτες δεν ανοίγουν με κλειδιά μον΄ ανοίγουν με λεβέντες με ρωμαϊκά σπαθιά». Ο παμμέγιστος και θειότατος ναός της του Θεού Σοφίας, ο ουρανός ο επίγειος, ο θρόνος της δόξης του Θεού, το Χερουβικόν όχημα και στερέωμα δεύτερον, η του Θεού χειρών ποίησις, το πάσης της γης αγαλλίαμα, ο ωραίων ωραιότερος. (Γεώργιος Φραντζής).
Η μεταστροφή των Ρώσων στην Ελληνορθοδοξία
Άγιος, Άγιος, Άγιος, Κύριος Σαββαώθ! Αυτό μας εξέπληξε και κάθε παραβρισκόμενο, τα λόγια των Ρώσων παρεβρισκομένων, επανερχόμενοι στην Μόσχα, προς τον ηγεμόνα Βλαδίμηρο. Καλεσμένοι του Αυτοκράτορα μας Βασιλείου Β΄ του Βουλγαροκτόνου, όπου παρουσία του Πατριάρχου τελέστηκε στην Αγία Σοφία Θεία Λειτουργία μετά του κλήρου και πλήθος κόσμου. Η περίλαμπρη λειτουργία ο πλούτος του ναού, τα πολύτιμα σκεύη και άμφια με την μεγαλοπρεπή ψαλμωδία έκαναν βαθυτάτη καταπληκτική εντύπωση. Αγνοούσαμε εκείνη την στιγμή εάν βρισκόμασταν στην γη ή στον ουρανό. Υπερέβαιναν την δύναμη του ανθρώπινου νου.
Αυτά τα λόγια έλεγαν εις τον ειδωλολάτρη μέχρις εκείνης της στιγμής ηγεμόνα Βλαδίμηρο της Ρωσίας.
Είδαμε και μελετήσαμε τους ναούς των Ελλήνων Χριστιανών, τις εκκλησιαστικές ακολουθίες, τις ψαλμωδίες και μείναμε κατάπληκτοι. Ίσως είναι οι μόνοι στον κόσμο που μπορούν να καταστήσουν τον άνθρωπο συνομιλητή του Θεού. (Θεού θέλημα, να επικοινωνούν πνευματικώς, προφορικώς πιστοί έως και σήμερα) Δόξα σοι, Χριστέ, ο Θεός ημών Δόξα σοι! Μέγας είσαι Κύριε και θαυμαστά τα έργα Σου!
(Θεού θέλημα, να επικοινωνούν πνευματικώς, προφορικώς πιστοί έως και σήμερα) Δόξα σοι, Χριστέ, ο Θεός ημών Δόξα σοι!
Μέγας είσαι Κύριε και θαυμαστά τα έργα Σου!
Όσα είδαμε στην Αγία Σοφία ήταν τόσο καλά, υψηλά και ευάρεστα, όπως το γευστικό μέλι που δεν ανέχεται το πικρό, ούτε κι’ εμείς, μελετήσαμε την Θρησκεία των Ελλήνων και θαυμάσαμε τον ναό εκείνο και δεν είναι πλέον δυνατό να μείνουμε ειδωλολάτρες. Με όλα αυτά και άλλα πολλά πείσθηκε ο Βλαδίμηρος και ο ηγεμόνας της Ρωσίας, προτίμησε απ’ όλες τις Θρησκείες την Ελληνική Ορθοδοξία.
Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί, Λαέ του Θεού, κοντοζυγώνει η ευλογημένη ώρα από τον Παντοδύναμο Θεό της Ελλάδος και την χάρη της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας που θα διωχθούν οι Τούρκοι (όπως άλλωστε το γνωρίζουν και οι ίδιοι μέσα από ξεκάθαρη προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, τρεις ημέρες νωρίτερα θα το γνωρίζουν οι Τούρκοι) και θα εισέλθουν πάλι οι Έλληνες εις την Μεγάλη Εκκλησία – Αγία Σοφία, τότε η πόρτα του Ιερού θα ανοιχθεί με πρόσταγμα Θεού, θα εξέλθει ο ιερεύς με το Άγιον Ποτήριον και τον δίσκο μετά του Σώματος και Αίματος του Κυρίου, Θεού, Σωτήρα και φίλο μου Ιησού Χριστού. Για να συνεχίσει την διακοπείσα Θεία Λειτουργία. Αμήν!
Το Ελληνικό εις πίστη Χριστό Έθνος θα συνυπάρχει μετά του Ευαγγελίου επίσης δε και το Ευαγγέλιον μετά του Ελληνορθόδοξου Έθνους, μέχρι συντελείας των αιώνων!
Οι συγγενικές σχέσεις του Βασιλικού Οίκου της Ελλάδος προς τους αυτοκρατορικούς Οίκους του Βυζαντίου
Ο Βασιλικός Οίκος της Ελλάδος είναι ο νεώτερος κλάδος του ηγεμονικού Οίκου Schleswing-Holstein-Sonderburg-Glucksburg εκ του νεωτάτου αυτού κλάδου του οίκου τούτου κατάγονται οι βασιλεύοντες της Δανίας και Νορβηγίας, Οίκοι καθώς και ο Βασιλικός Οίκος της Ελλάδος. Πολλοί έχουσιν ανεύρει συγγενικάς σχέσεις του Οίκου τούτου προς τους αυτοκρατορικούς Οίκους του Βυζαντίου.
Ούτω είς το γραμματοφυλάκειον του Στεφάνου Κουμανούδη, το κατατεθειμένον εν τω αρχείο της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας εύρηται γενεαλογικός πίναξ, δεικνύων ότι ο αοίδημος Βασιλεύς Γεώργιος ο Ά και η εξ αυτού έλκουσα Δυναστεία κατάγεται εκ των αυτοκρατόρων του Βυζαντίου.
Ο πίναξ ούτος συνετάγη τω 1863 υπό του πρώτου υπασπιστού του περί ου ο λόγος Δανού H.Hoxbrov Laghorn, διεσώθει δε έν μεταφράσει, γραφείση διά της χειρός του αειμνήστου καθηγητού της Λατινικής φιλολογίας εν τω Εθνικό Πανεπιστήμιο Στεφάνου Λ.Κουμανούδη, ο οποίος, ως γνωστόν, εδίδαξε τον Γεώργιον την Ελληνικήν γλώσσαν.
Ο υιός του Κουμανούδη Πέτρος, ανώτερος υπάλληλος της Εθνικής Τραπέζης παρέδωκε το μετά του αναφερομένου πίνακος γραμματοφυλάκειον του πατρός τους είς τον τότε Πρόεδρον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας Κωνσταντίνον Ν. Ράδον, όστις εδημοσίευσε μεταξύ των Ιστορικών σημειωμάτων του και εκλογήν εγγράφων εκ του γραμματοφυλακείου τούτου εν τω Δελτίω της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας. (Νέα Σειρά τόμος Ά, τεύχος ΄Β, εν Αθήναις 1928 εν σ.131-137). Εν υποσημείωση μάλιστα της σελ.137 γίνεται λόγος περί του πίνακος τούτου, ο οποίος είναι επισυνημμένος μετά την σ.144.
Ο πίναξ ούτος φέρει ως γενάρχην του Βασιλέως μας τον εκ της Δυναστείας των Παλαιολόγων αυτοκράτορα Μιχαήλ, ο οποίος εβασίλευσεν από 1263 μέχρι του 1283. Τω 1912 ο Βιενναίος βαρώνος Dungern διά του έργου του “Περί της σημερινής Ελληνικής Δυναστείας” συνεπλήρωσε τα υπό του Lagnorn γραφέντα και συνετέλεσε προς προαγωγήν της ιστορικής ερεύνης.
Ούκ ολίγοι δέ, στηριχθέντες επί των δύο αυτών πονημάτων, προσεπάθησαν να εξεύρωσιν τον εξ’ αίματος σύνδεσμον της Ελληνικής Βασιλικής Οικογένειας προς τους Αυτοκρατορικούς Οίκους του Βυζαντίου και τίνες μάλιστα απεφάνθησαν ότι η Ελληνική Δυναστεία κατάγεται από τους αυτοκράτορας του Βυζαντίου των Οίκων των Μακεδόνων, των Κομνηνών, των Αγγέλων, των Λουκών και των Λασκαρέων. Τη 3η Αυγούστου 1948 εν τη Αθηναϊκή “Καθημερινή” ο Κωνσταντίνος Αθανασίου Βερναρδάκης, ο γνωστός υπό το ψευδώνυμον Ιχνηλάτης έγραψεν επιστολήν, εν τη οποία επί τη συμπληρώσει ογδοηκονταετίας από της γεννήσεως του Κωνσταντίνου, αναγράφει λεπτομερώς περί των εικοσιτεσσάρων δυναστειών της Ευρώπης και της καταγωγής αυτών και περί της Δυναστείας του Κωνσταντίνου, η οποία κατ΄αυτόν κατάγεται εκ του Βυζαντινού αυτοκράτορος Βασιλείου Ά του Μακεδόνος.
Δημήτριος Κυριακίδης Γ.Ο.Χ.
Ο άνθρωπος του Θεού και του Σπαθιού.
https://www.elkosmos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου