Γαλλία και Ιταλία προσπαθούν μέσω διπλωματικών κινήσεων με τα κράτη της Βορείου Αφρικής να ισχυροποιήσουν την επιρροή τους στη Μεσόγειο εκ νέου, εκπαραθυρώνοντας την Τουρκία
Το τελευταίο χρονικό διάστημα και ιδίως μετά την αποχώρηση των δυνάμεων των ΗΠΑ -ΝΑΤΟ από το Αφγανιστάν και τη δημιουργία του AUKUS από τις ΗΠΑ , καταδεικνύουν την πρόθεση της Ουάσιγκτον για σταδιακή στρατιωτική της αποχώρηση από τις περιοχές της Μ. Ανατολής-Β. Αφρικής-Ευρώπης-Μεσογείου και την επικέντρωσή της στην Κίνα.
Αυτό δημιουργεί γεωπολιτικά κενά τα οποία Παγκόσμιες δυνάμεις όπως Γαλλία-Ρωσία και περιφερειακές όπως ΕΕ- Ιταλία- Τουρκία-ΗΑΕ-Σ.Αραβία-Αίγυπτος-Ιράν- Ισραήλ, προσπαθούν να καλύψουν.
Εσχάτως με "τουρκικό μανδύα", επιχειρεί να επανακάμψει στην ΝΑ Μεσόγειο και η Μ. Βρετανία, εκμεταλλευόμενη το BREXIT με το οποίο αποδεσμεύεται γεωπολιτικά από το άρμα της ΕΕ, τις βάσεις της στην Κύπρο και το καθεστώς της προστάτιδας δύναμης που βάσει των συνθηκών δημιουργίας της Κυπριακής Δημοκρατίας έχει.
Αυτή η νέα γεωπολιτική αναπροσαρμογή, είναι εύλογο να δημιουργεί αναταράξεις και επαναπροσδιορισμούς στο Διεθνές σύστημα.
Έτσι στην περιοχή της Μεσογείου αναδύονται νέες συμμαχίες αλλά και εντάσεις μεταξύ των κρατών, με προεξέχουσα στον τομέα αυτόν την Τουρκία.
Ο Ερντογάν ονειρεύεται την ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και αυτό έχει ως συνέπεια την στρατιωτική εμπλοκή της Τουρκίας σε περιοχές εκτός συνόρων της τα τελευταία χρόνια σε Συρία-Λιβύη- Β. Ιράκ-Ναγκόρνο Καραμπάχ.
Τόσο η Συρία όσο και η Λιβύη είναι μεσογειακές χώρες , όπου οι παραδοσιακές ευρωπαϊκές δυνάμεις ήταν η Γαλλία, η Ιταλία και η Μ. Βρετανία, πρίν την άφιξη των ΗΠΑ, οι οποίες την μετέβαλαν σε "αμερικανική λίμνη".
Παράλληλα στην περιοχή της Μεσογείου, πρωτίστως στη Συρία και δευτερευόντως στη Λιβύη εμφανίζεται η επανακάμπτουσα πολιτικοστρατιωτικά Ρωσία του Πούτιν.
Ορισμένες συμμαχίες στην περιοχή έχουν διαμορφωθεί ήδη και άλλες συνεχίζουν να διαμορφώνονται.
Στις ήδη υπάρχουσες εντάσσεται χώρες όπως Γαλλία -Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ-Αίγυπτος-ΗΑΕ-Σ. Αραβία και στην άλλη το μπλόκ Ρωσίας-Τουρκίας-Ιράν.
Ωστόσο όπως είπαμε νέες συμμαχίες διαμορφώνονται στην περιοχή. Δύο από αυτές είναι η συμφωνία Αιγύπτου-Ιταλίας και Γαλλίας-Τυνησίας οι οποίες αναλύονται ως εξής:
Ιταλία-Αίγυπτος
Ιταλία και Αίγυπτος φαίνεται ότι συμφωνούν η δεύτερη να δεχτεί επιστροφή προσφύγων της από την πρώτη με αντάλλαγμα στρατιωτικά κίνητρα από την Ρώμη
Πηγές ανέφεραν στην Al-Araby Al-Jadeed ότι βρίσκονται σε εξέλιξη σχέδια για τη βελτίωση μιας μυστικής συμφωνίας συνεργασίας μεταξύ Αιγύπτου και Ιταλίας, σύμφωνα με την οποία το Κάιρο θα συνεχίσει να δέχεται επαναπατρισμένους πρόσφυγες που προσπαθούν να φτάσουν στην Ευρώπη με αντάλλαγμα στρατιωτικά ανταλλάγματα από την ευρωπαϊκή χώρα.
Η ίδια έκθεση αναφέρει ότι η Αίγυπτος προσπαθεί επίσης να αναβιώσει ένα έργο που είχε προτείνει προηγουμένως στη Γερμανία και τη Γαλλία, το οποίο θα έβλεπε να διδάξει τις αφρικανικές κυβερνήσεις πώς να αντιμετωπίζουν θέματα που προκύπτουν από τη νεολαία, συμπεριλαμβανομένης της ανεργίας.
Αυτό θα βασιστεί σε ένα προηγούμενο έργο που φιλοξένησε η Αίγυπτος, το οποίο την είδε να εκπαιδεύει αστυνομικές δυνάμεις και δυνάμεις ασφαλείας σε αρκετές αφρικανικές χώρες σχετικά με τον τρόπο αντιμετώπισης της παράτυπης μετανάστευσης.
Αυτή η «αδήλωτη» συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας, λένε πηγές, είναι ο λόγος που το Κάιρο δεν έχει υποστεί μέχρι στιγμής έντονη καταδίκη και έλεγχο λόγω των καταστάσεων και των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ωστόσο, η Ιταλία δέχεται πιέσεις στο εσωτερικό της προκειμένου να λογοδοτήσει η Αίγυπτος, μετά τη δολοφονία του Ιταλού φοιτητή Giulio Regeni το 2016 από τις αιγυπτιακές δυνάμεις ασφαλείας.
Πάνω από πέντε χρόνια πέρασαν αφότου ο Ρεγκένι απήχθη, βασανίστηκε και δολοφονήθηκε, και ένας δικαστής στη Ρώμη λέει ότι τέσσερις ανώτεροι αιγύπτιοι αξιωματούχοι ασφαλείας πρέπει να δικαστούν για την απαγωγή, τα βασανιστήρια και τη δολοφονία του. Ωστόσο η Αίγυπτος αρνείται να συνεργαστεί με Ιταλούς εισαγγελείς.
Ακολουθεί επίσης η αποτυχία της αιγυπτιακής κυβέρνησης να απελευθερώσει τον πολιτικό κρατούμενο Πάτρικ Ζάκι, ο οποίος σπούδαζε μεταπτυχιακά στην Ιταλία, αλλά συνελήφθη και βασανίστηκε πέρυσι όταν επέστρεψε στο Κάιρο για επίσκεψη.
Τον Απρίλιο, το ανώτερο σώμα της Ιταλίας στη Γερουσία ψήφισε συντριπτικά για να δώσει στον Ζάκι ιταλική υπηκοότητα, αφού αγνοήθηκαν οι επανειλημμένες εκκλήσεις για αποφυλάκισή του.
Πέρυσι υπήρξε εκτεταμένη κριτική καθώς αποκαλύφθηκε ότι υπήρχε συμφωνία όπλων μεταξύ Ιταλίας και Αιγύπτου αξίας 1,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η οικογένεια του Ρέτζενι ανταποκρίθηκε στην ανακοίνωση λέγοντας ότι ένιωσαν «προδομένοι».
Το 2018, αφού οι ηγέτες της ΕΕ συμφώνησαν να ξεκινήσουν συνομιλίες με την Αίγυπτο για σε βάθος συνεργασία για τη μείωση του αριθμού των μεταναστών που εισέρχονται στην Ευρώπη από την Αφρική, οι ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τάχθηκαν εναντίον της λόγω των καταγεγραμμένων παραβιάσεων των αιγυπτιακών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Αφού η συμφωνία μετανάστευσης υπογράφηκε από την Αίγυπτο στη σύνοδο του Σάλτσμπουργκ, σε αντάλλαγμα η ΕΕ υποσχέθηκε να αυξήσει την οικονομική συνεργασία.
Η Τυνησία υπογράφει 4 συμβόλαια με γαλλικές εταιρείες πετρελαίου
Ο πρόεδρος της Τυνησίας Kais Saied υπέγραψε τέσσερα συμβόλαια με γαλλικές εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου μέσα σε μια εβδομάδα, ανακοίνωσε χθες ένας βουλευτής.
Ο Safi Saïd δήλωσε στα τοπικά μέσα ενημέρωσης ότι τα συμφωνητικά υπεγράφησαν «διακριτικά», σημειώνοντας ότι ο Saied ήταν «προκατειλημμένος υπέρ της γαλλική στάσης στη διαμάχη με τις Ηνωμένες Πολιτείες για τον πλούτο και τα συμφέροντα στην Τυνησία».
Ο βουλευτής κατηγόρησε τη Γαλλία ότι βρίσκεται πίσω από την κρίση της Τυνησίας και ότι «υποστηρίζει πολλά πραξικοπήματα στην Αφρική».
«Ο πρόεδρος έχει ανατρέψει το σύνταγμα και έχει γίνει μέρος της αντεπανάστασης», επανέλαβε, προειδοποιώντας για «επικείμενο πραξικόπημα κατά του Σαΐντ στο μέλλον».
Πρόσθεσε ότι υπήρχαν πληροφορίες που έδειχναν ότι ο Saied παραχωρούσε ένα εκατομμύριο εκτάρια γεωργικής γης σε επενδυτικές εταιρείες σε χώρες του Κόλπου, τονίζοντας ότι αυτά τα κράτη πιέζουν την Τυνησία να εξομαλύνει τους δεσμούς με το κατοχικό κράτος του Ισραήλ.
Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι μετά την αμερικανική άμπωτι Γαλλία και Ιταλία προσπαθούν μέσω διπλωματικών κινήσεων με τα κράτη της Βορείου Αφρικής να ισχυροποιήσουν την επιρροή τους στη Μεσόγειο εκ νέου, εκπαραθυρώνοντας την Τουρκία, η οποία όμως διαθέτει στρατιωτικές δυνάμεις σε Συρία και Λιβύη.
Η ΕΕ θα πρέπει τάχιστα να κινηθεί στην δημιουργία του αυτόνομου δικού της στρατιωτικού βραχίονα αν θέλει να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της στη Λιβύη , ρίχνοντας στο καναβάτσο την Τουρκία, αφού εκτίμηση είναι ότι η Συρία για την ΕΕ έχει χαθεί.
https://www.pentapostagma.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου