Για "αφοπλισμό των νησιών" προκειμένου να υπάρξει ειρηνική συνύπαρξη με τους Τούρκους στο Αιγαίο, γράφει στην ΕΦΣΥΝ ο Νάσος Θεοδωρίδης, δικηγόρος και μέλος του ΜέΡΑ25.
Συγκεκριμένα το άρθρο ξεκινάει χαρακτηρίζοντας "εσφαλμένη, σχεδόν εγκληματική" την πολιτική στρατιωτικών εξοπλισμών που ακολουθεί η χώρα μας, σημειώνοντας ότι "ενδεχόμενη πολεμική σύρραξη δεν θα ωφελήσει τις ανάγκες των Ελλήνων και Τούρκων εργαζομένων. Αντίθετα, ο αφοπλισμός θα θέσει σε νέα βάση τις σχέσεις των δύο λαών."
Παράλληλα ο αρθρογράφος θεωρεί κίνηση ματ της Τουρκίας το αίτημα για αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών, ενώ αναφέρει πως "η τουρκική στρατιά του Αιγαίου είναι εξίσου αυθαίρετη με την ελληνική από νομικής πλευράς, αλλά στην πραγματικότητα ακολούθησε χρονικά τη στρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών. Άρα η Ελλάδα δεν είναι αμυνόμενη, όπως ψευδώς ισχυρίζεται."
Στη συνέχεια, αναφορά γίνεται και στο ενδεχόμενο προσφυγής στη Χάγη, σημειώνοντας: "Αν οι δύο χώρες οδηγούνταν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, όπως θα έπρεπε να ζητάει επιτακτικά κάθε προοδευτική δύναμη (αντί για εξοπλισμούς και «αμυντικούς» πολέμους), τότε θα γινόταν αναπόφευκτα ένας συμβιβασμός.
Δεν χωράει αμφιβολία ότι στη Χάγη θα κατέπιπταν και οι εξής μύθοι σχετικά με τα δήθεν «δίκαια» της Ελλάδας: α) ότι τάχα υφίσταται ελληνικός εθνικός εναέριος χώρος στα 10 ναυτικά μίλια (ν.μ.) από την ακτογραμμή. Στην πραγματικότητα εθνικός εναέριος χώρος πέραν των 6 ν.μ. δεν υφίσταται διεθνώς, β) ότι το Καστελόριζο έχει πλήρη επήρεια σε υφαλοκρηπίδα/ ΑΟΖ."
Τέλος καταλήγει ότι "εφόσον η Ελλάδα ήταν εκείνη που πρώτη στρατιωτικοποίησε τα νησιά κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, ας δώσει το καλό παράδειγμα αποσύροντας τα στρατεύματα σε μια διπλωματική κίνηση-ματ προς την «απέναντι πλευρά», καλώντας την να πράξει το ίδιο στα παράλια της Μικράς Ασίας. Δεν πρέπει ποτέ να υποτιμάται ο ισχυρότατος πολιτικός συμβολισμός του μονομερούς αφοπλισμού.
Ας κατανοήσουν κάποιοι ότι ο «εχθρός» βρίσκεται στην ίδια μας τη χώρα, είτε αφορά τα ελληνικά αφεντικά που εκμεταλλεύονται στυγνά εργαζομένους/ες, ντόπιους/ες και μετανάστες/ριες, είτε αφορά τα αμερικανικά και γερμανικά κεφάλαια που «επενδύουν» στο ελλαδικό φτηνό εργατικό δυναμικό, είτε αφορά το κινεζικό κεφάλαιο στο λιμάνι της COSCO και τις εργασιακές σχέσεις σε αυτό."
Ολόκληρο το άρθρο:
"Η πρόσφατη συμφωνία Ελλάδας - Γαλλίας έφερε στο προσκήνιο το ζήτημα μιας εσφαλμένης -σχεδόν εγκληματικής- πολιτικής εξοπλισμών που υπονομεύει το μέλλον των πολιτών της χώρας. Ο ανταγωνισμός Ελλάδας - Τουρκίας δεν γίνεται «για μια πατρίδα που κάποιοι επιβουλεύονται», αλλά για φυσικό αέριο, θαλάσσια περάσματα και ασύλληπτα κέρδη. Γι' αυτό μια ενδεχόμενη πολεμική σύρραξη δεν θα ωφελήσει τις ανάγκες των Ελλήνων και Τούρκων εργαζομένων. Αντίθετα, ο αφοπλισμός θα θέσει σε νέα βάση τις σχέσεις των δύο λαών.
Για παράδειγμα, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου υπάγονται σε τρεις κατηγορίες: στην πρώτη κατηγορία ανήκουν τα νησιά Λήμνος και Σαμοθράκη. Στα νησιά αυτά, στις νήσους Ιμβρο, Τένεδο, Λαγούσες καθώς και στα Στενά του Βοσπόρου είχε επιβληθεί με το άρθρο 4 της Συνθήκης της Λωζάννης καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης. Με την αναθεώρηση της Συνθήκης στο Μοντρέ (1936) η Τουρκία πέτυχε να αλλάξει το καθεστώς των Στενών και των δικών της νησιών, χωρίς να υπάρχει ρητή αναφορά και στα ελληνικά νησιά (Λήμνο και Σαμοθράκη). Την παράλειψη αυτή της ελληνικής διπλωματίας (κυβέρνηση Μεταξά) επικαλείται η τουρκική πλευρά, από το 1970 και έπειτα, αμφισβητώντας το δικαίωμα της Ελλάδας για στρατιωτικοποίηση των δύο νησιών.
Τη δεύτερη κατηγορία αποτελούν η Λέσβος, η Χίος, η Σάμος και η Ικαρία, στις οποίες με το άρθρο 13 της Συνθήκης της Λωζάννης είχε επιβληθεί καθεστώς μερικής αποστρατιωτικοποίησης (απαγόρευση εγκατάστασης ναυτικών βάσεων και οχυρωματικών έργων και περιορισμός των στρατιωτικών δυνάμεων των νησιών). Την τρίτη κατηγορία αποτελούν τα Δωδεκάνησα, που παραχωρήθηκαν από την Ιταλία στην Ελλάδα με τη Συνθήκη των Παρισίων (1947). Με το άρθρο 14 της συνθήκης επιβαλλόταν στην Ελλάδα υποχρέωση αποστρατιωτικοποίησης (απαγόρευση κάθε στρατιωτικής, ναυτικής ή αεροπορικής εγκατάστασης και οχύρωσης).
Ακόμη κι αν δεχτούμε μια ευρεία, δηλαδή «ξεχειλωμένη», ερμηνεία της συνθήκης, τότε στην πιο ευνοϊκή για την Ελλάδα περίπτωση η τελευταία θα δικαιωνόταν μόνο για τα Δωδεκάνησα, επειδή η Τουρκία δεν ήταν συμβαλλόμενο μέρος στη Συνθήκη των Παρισίων, και ίσως και για τις Λήμνο και Σαμοθράκη μέσω αναλογικής εφαρμογής των σχετικών διατάξεων, παρ' όλο που δεν υπάρχει ρητή αναφορά στη συνθήκη και θα ήταν νομικά παρακινδυνευμένη μια τέτοια ερμηνεία.
Πάντως η πικρή αλήθεια, που αποκρύπτεται από όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ, είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε η Ελλάδα να δικαιωθεί νομικά για Λέσβο, Χίο, Σάμο και Ικαρία.
Φυσικά η τουρκική στρατιά του Αιγαίου είναι εξίσου αυθαίρετη από νομικής πλευράς, αλλά στην πραγματικότητα ακολούθησε χρονικά τη στρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών. Άρα η Ελλάδα δεν είναι αμυνόμενη, όπως ψευδώς ισχυρίζεται.
Αν οι δύο χώρες οδηγούνταν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, όπως θα έπρεπε να ζητάει επιτακτικά κάθε προοδευτική δύναμη (αντί για εξοπλισμούς και «αμυντικούς» πολέμους), τότε θα γινόταν αναπόφευκτα ένας συμβιβασμός.
Δεν χωράει αμφιβολία ότι στη Χάγη θα κατέπιπταν και οι εξής μύθοι σχετικά με τα δήθεν «δίκαια» της Ελλάδας: α) ότι τάχα υφίσταται ελληνικός εθνικός εναέριος χώρος στα 10 ναυτικά μίλια (ν.μ.) από την ακτογραμμή. Στην πραγματικότητα εθνικός εναέριος χώρος πέραν των 6 ν.μ. δεν υφίσταται διεθνώς, β) ότι το Καστελόριζο έχει πλήρη επήρεια σε υφαλοκρηπίδα/ ΑΟΖ.
Ωστόσο η διεθνής νομολογία δεν συνηγορεί σε κάτι τέτοιο, γ) ότι η Ελλάδα μπορεί να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ. Όμως και στην περίπτωση αυτή η νομολογία διεθνώς είναι αντίθετη. Επίσης, πολιτικά είναι ατελέσφορο και επιβλαβές μέτρο, διότι θα αλλοίωνε δραστικά την υφαλοκρηπίδα της Τουρκίας, αφού θα έπληττε το 88% του εξωτερικού εμπορίου της μειώνοντας μάλιστα ριζικά τα διεθνή ύδατα, δ) ότι τάχα υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ μπορούν να κηρυχθούν μονομερώς: κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί εφόσον οι ζώνες εφάπτονται. Απαιτείται συνεπώς ελληνοτουρκική συνεννόηση, όπως ορθά συνέβη μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας.
Συνεπώς εφόσον η Ελλάδα ήταν εκείνη που πρώτη στρατιωτικοποίησε τα νησιά κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, ας δώσει το καλό παράδειγμα αποσύροντας τα στρατεύματα σε μια διπλωματική κίνηση-ματ προς την «απέναντι πλευρά», καλώντας την να πράξει το ίδιο στα παράλια της Μικράς Ασίας. Δεν πρέπει ποτέ να υποτιμάται ο ισχυρότατος πολιτικός συμβολισμός του μονομερούς αφοπλισμού.
Ας κατανοήσουν κάποιοι ότι ο «εχθρός» βρίσκεται στην ίδια μας τη χώρα, είτε αφορά τα ελληνικά αφεντικά που εκμεταλλεύονται στυγνά εργαζομένους/ες, ντόπιους/ες και μετανάστες/ριες, είτε αφορά τα αμερικανικά και γερμανικά κεφάλαια που «επενδύουν» στο ελλαδικό φτηνό εργατικό δυναμικό, είτε αφορά το κινεζικό κεφάλαιο στο λιμάνι της COSCO και τις εργασιακές σχέσεις σε αυτό.
*Δικηγόρος και μέλος του ΜέΡΑ25. Οι απόψεις που εκφράζονται στο άρθρο είναι αυστηρά
προσωπικές."
https://omadaalithias.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου