Ο ήρωας-μάρτυρας Άρμεν Κούπτσιος γεννήθηκε στο Βώλακα το 1887. Γνωρίστηκε με τον Μακεδονομάχο καπετάν-Νταή, δάσκαλο στη Προσοτσάνη και σε αυτόν απεκάλυψε ότι είναι έτοιμος να αγωνιστεί για την πατρίδα.
Ο αρχιδιάκονος του Μητροπολίτη Δράμας Χρυσοστόμου, Θεμιστοκλής Χατζησταύρου, ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος ο Β’, όρκισε στη Δράμα τον Αρμεν όπως και άλλους Μακεδονομάχους και έισι αναβιώνει στη Δράμα η δεύτερη φιλική εταιρεία.
Ο Άρμεν έγινε ένας από τους πιο έμπιστους ανθρώπους του Χρυσοστόμου. Ήταν σε συνεχή επαφή με τον αφανή ηγέτη του Μακεδονικού Αγώνα στη Δράμα, τον προστάτη του χειμαζόμενου μαρτυρικού λαού, το Χρυσόστομο και έδινε καθημερινά αγώνα ζωής και θα νάτου με τους τυράννους.
Οι επίβουλοι εχθροί της Δραμινής ελευθερίας αφανίζοντα: από το τουφέκι του και τη μάχαιρα του.
Γίνεται το φόβητρο των Σλαβικών συμμοριών. Στο ενεργητικό του συγκαταλέγονται 33 εκτελέσεις κομιτατζήδων και για αυτό ονομάστηκε και Βουλγαροφάγος.
Το Ιούνιο του 1907 ο Κούπτσιος παίρνει εντολή από το Ελληνικό κομιτάτο να εξαφανίσει το Βούλγαρο αρχικομιτατζή Πλάτσεφ, ο θάνατός του θα έσωνε τη ζωή πολλών Ελλήνων.
Ο Αρμεν με τον Νάκο Βογιατζή και τον Πέτρο Μάντζα του έστησαν ενέδρα κοντά στο Μυλοπόταμο.
Ο Πλάτσερ έπεσε στην παγίδα και ο Αρμεν του ζήτησε να αφήσει το όπλο του και να παραδοθεί. Εκείνος, όμως, τον πυροβόλησε χωρίς επιτυχία. Φοβερός και ταχύτατος σκοπευτής ο Αρμεν, πυροβολεί και τον σκοτώνει.
Ήταν το 33ο θύμα του. Στους πυροβολισμούς έσπευσαν έφιπποι Τούρκοι αστυνομικοί και ο Τουρκαλβανός επιστάτης από τον Καλό Αγρό. Ο Αρμεν φρόντισε πυροβολώντας να αποσπάσει την προσοχή των Τούρκων ώστε να μπορέσουν να ξεφύγουν οι σύντροφοί του και το επέτυχε. Εδώ βλέπουμε την παλικαριά και το μεγαλείο του παιδιού που προτίμησε να θυσιαστεί και να σωθούν οι σύντροφοί του. Θα μπορούσε να συγκρουστεί με τους Τούρκους που τον καταδίωκαν.
Δεν πυροβόλησε κανέναν από αυτούς για να μη δημιουργηθεί πρόβλημα στον Μητροπολίτη Χρυσόστομο τον οποίον οι Τούρκοι θα τον θεωρούσαν υπεύθυνο.
Από αγάπη προς το μητροπολίτη και τον αγώνα άφησε τους Τούρκους αμαχητί να τον συλλάβουν και να οδηγηθεί στις φυλακές. Μεταφέρεται σιδεροδέσμιος στη Θεσσαλονίκη για να δικαστεί. Το ειδικό Τουρκικό στρατοδικείο τον καταδίκασε σε θάνατο δια απαγχονισμού. Στις φυλακές βασανίστηκε απάνθρωπα από Τούρκους και Βουλγάρους για να αποκαλύψει πρόσωπα και πράγματα. Δεν είπε τίποτα για κανένα. Διαισθανόμενοι οι Τούρκοι ότι οι Έλληνες, έστω και με δωροδοκία, θα κατόρθωναν να τον φυγαδεύσουν, αποφασίζουν να τον επαναφέρουν στη Δράμα.
Η αλήθεια είναι ότι έγιναν τεράστιες προσπάθειες τόσο στη Θεσσαλονίκη όσο και στη Δράμα για την απελευθέρωσή του αλλά κατέστη αδύνατο. Υστάτη προσπάθεια ήταν να οργανώσουν ένα σχέδιο αποδράσεως υφαρπαγής του κατά την ημέρα του απαγχονισμού του, αλλά δυστυχώς και τότε βρέθηκε ο Εφιάλτης που πρόδωσε το σχέδιο στους Τούρκους οι οποίοι άλλαξαν δρομολόγιο και ώρα εκτελέσεως.
Την 14η Σεπτεμβρίου 1907 ο Αρμεν Κούπτσιος, ατρόμητος και αλύγιστος, οδηγείται στον πλάτανο της πλατείας της Δράμας.
Το 1967 η Ελληνική Πολιτεία τίμησε τον Άρμεν Κούπτσιο στήνοντας την προτομή του στον τόπο τής θυσίας του, στην πλατεία της πόλης, άλλα και στον τόπο καταγωγής του στο Βώλακα. Ή ομώνυμη οδός τής Δράμας φέρει το όνομα του. Κάθε χρόνο οργανώνονται εκδηλώσεις προς τιμήν του στή Κοινότητα τού Βώλακα, ενώ διεξάγεται και αγώνας δρόμου, με την επωνυμία «Δρόμος Θυσίας», πού αφετηρία έχει την Δράμα και τερματισμό τον Βώλακα.
Εκεί στο γέρικο πλάτανο το μόλις 20 ετών παιδί κρεμάστηκε και άφησε την τελευταία του πνοή για του Χριστού την πίστη την Αγία και της Ελληνικωτάτης Μακεδονίας την Ελευθερία. Ο πατέρας του Αρμεν με πόνο ψυχής έμαθε τα άσχημα μαντάτα, βρήκε παρηγοριά στο Μητροπολίτη Χρυσόστομο. Και εκεί ο ηρωικός αυτός πατέρας βρήκε τη δύναμη να δώσει συλλυπητήρια λέγοντας στο Δεσπότη: «δεν κλαίω που έχασα το παιδί μου, κλαίω που εσύ έχασες το πρωτοπαλίκαρό σου».
Ο ποιητής λαός σμίλεψε στίχους λιτούς εκφραστικά, όμως βαθυστόχαστους όπως οι ακόλουθοι:
«ο Αρμεν και αν κρεμάστηκε στην άτιμη θηλειά το αίμα του χαλάλι για την ελευθερά» αλλά και δόκιμοι Δραμινοί ποιητές θα σμιλέψουν στίχους-ύμνους όπως:
«Ρωμιοί μη το ξεχάσετε του Αρμεν το σχοινί γιατί σε αυτόν οφείλουμε τη λεύτερη ζωή» και ένας άλλος ποιητής θα συνθέσει τους ακόλουθους στίχους:
«σπόρο μεστό και γόνιμο για την ελευθερία έσπειρες Αρμεν μόνιμο εις rnv Μακεδονία την πότισες με το αγνό το αίμα της καρδιάς σου και έγινε σήμερα τρανό πρότυπο η λεβεντιά σου».
https://www.elkosmos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου