Όλοι γνωρίζουμε ότι αυτή τη στιγμή έχουμε άδικα φυλακισμένους δεκάδες συναγωνιστές, μαζί με τον Αρχηγό μας.
Όλοι επίσης ( εχθροί και φίλοι), γνωρίζουν ότι αυτό είναι έργο και
αποτέλεσμα μιάς σκευωρίας του αισχρού και προδοτικού συστήματος(στο σύνολό του), που στήθηκε εδώ και χρόνια, με σκοπό να σταματήσει τη διαφαινόμενη από τις τότε δημοσκοπήσεις ραγδαία άνοδο των Εθνικιστών μέσα στην Ελληνική κοινωνία.
Είχαμε καταταγεί ως η τρίτη πολιτική δύναμη μέσα στη Βουλή, και στην σκέψη πολλών Ελλήνων ήταν, πως η άνοδος θα συνεχιζόταν πρός την εξουσία, αφού από αυτήν μας χώριζε μικρή απόσταση.
Μας χώριζαν μόνο δύο ανηφορικά πολιτικά βήματα, δύο ανηφορικά σκαλοπάτια.
Τη συνέχεια της σκευωρίας την γνωρίζουμε όλοι.
Προφυλακίστηκε τότε για 18 μήνες, η μισή σχεδόν κοινοβουλευτική ομάδα, ενός νομίμου πολιτικού κόμματος, του τρίτου σε δύναμη, το οποίο το είχε στείλει στη Βουλή, μισό εκατομμύριο Ελλήνων ψηφοφόρων.
Αποφυλακίστηκαν μετά την παρέλευση 18μήνου, αφού βάσει του νόμου δεν μπορούσαν να τους κρατήσουν περισσότερο, αλλά βέβαια αυτό έγινε με περιοριστικούς όρους, γιατί φοβήθηκαν (λέει) μη και τυχόν φύγουν από την Ελλάδα, οι Έλληνες Εθνικιστές, αυτοί που είναι ορκισμένοι να πεθάνουν γι’ αυτήν, όταν χρειαστεί.
Στη συνέχεια ξεκίνησε η περιβόητη δίκη της Χρυσής Αυγής.
Η δίκη που κράτησε πεντέμισι χρόνια !
Η διάρκεια του χρόνου της δίκης ήταν τόσο μεγάλη, που ποτέ και πουθενά στην παγκόσμια ιστορία της δικαιοσύνης, δεν έχει καταγραφεί παρόμοια περίπτωση.
Και πώς να μην κρατούσε τόσο πολύ, αφού έπρεπε σύμφωνα με το στημένο κατηγορητήριο να «ελεγχθεί ενδελεχώς» και να «αποδειχθεί» πώς κατάφεραν ΔΕΚΑΔΕΣ μαζί κατηγορούμενοι και σκότωσαν ΕΝΑΝ άνθρωπο !
Κάποιοι ήλπιζαν( και δικαίως), ότι μπορεί να αθωωθούν αφού σύμφωνα με έγκριτους νομικούς το κατηγορητήριο ήταν νομικά αίολο.
Η Εισαγγελέας της έδρας, μετά από οκτάωρη αγόρευση, πρότεινε την αθώωση όλων, πλην εκείνου που σκότωσε έναν άνθρωπο μπροστά στους αστυνομικούς, ομολόγησε (σχεδόν με το μαχαίρι στα χέρια), συνελήφθη και προφυλακίστηκε.
Όμως τελικά καταδικάστηκαν, αφού η δίκη έγινε όχι με αδέκαστα
νομικά κριτήρια αλλά προμελετημένα και σχεδιασμένα να καταδικαστούν, ακόμη και με οργανωμένη (από όλο το πολιτικό σύστημα), άγρια συμπεριφερόμενη συγκέντρωση 20.000 ατόμων, έξω από τα δικαστήρια, για να πιεστούν οι δικαστές να βγάλουν την πολυπόθητη για το σύστημα καταδικαστική απόφαση, που θα έστελνε στη φυλακή τους Χρυσαυγίτες.
Όπερ και έγινε !
Και έτσι σήμερα, δεκάδες αθώοι Εθνικιστές βρίσκονται στις Ελληνικές φυλακές.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΔΙΚΙΑ !
Αυτό δεν είναι ένα απλό γεγονός, αλλά ένα συνταρακτικό γεγονός γιατί αφορά ΑΘΩΟΥΣ πολίτες.
Όταν ένας καταδικασμένος έχει διαπράξει ένα αδίκημα και βρεθεί στην φυλακή, πολλά μπορεί να σκέφτεται.
Θα σκέφτεται πιθανότατα, ότι δικαίως καταδικάστηκε, ξέροντας ότι διέπραξε ένα αδίκημα.
Ίσως να έχει μετανιώσει καί να τα βάζει και με τον εαυτό του, ίσως να περιμένει υπομονετικά να εκτίσει την ποινή του αλλά μπορεί και να σκέφτεται ακόμη και να δραπετεύσει.
Το σίγουρο είναι, ότι μέσα του, ποτέ δεν θα τα βάλει με τη δικαιοσύνη, άσχετα αν σε συζητήσεις με άλλους μπορεί και να την κατηγορεί και να δηλώνει και αθώος.
Αυτή η συμπεριφορά (δηλώνω αθώος), είναι μιa συνήθης (ανθρώπινη;) συμπεριφορά που παρατηρείται στην πλειοψηφία των καταδικασμένων.
Αλλά αν αφήσουμε τον δικαίως καταδικασμένο και ασχοληθούμε με τον αδίκως καταδικασμένο, εδώ έχουμε μία δύσκολη, σοβαρή και οδυνηρή υπόθεση.
Τι σκέφτεται άραγε, πώς νοιώθει και πώς «διαχειρίζεται» μέρα και νύχτα τον εγκλεισμό του μέσα σε ένα σκοτεινό κελί ένας ΑΘΩΟΣ άνθρωπος ;
Νοιώθει αδικημένος;
Σίγουρα ΝΑΙ !
Νοιώθει αγχωμένος, πικραμένος και συγκλονισμένος, ή πιθανότατα να νοιώθει και μίσος για τους δικαστές και το σύστημα, που τον έστειλε σε αυτή τη δεινή θέση άδικα;
Πιθανότατα ναί.
Εκείνο όμως που είναι σίγουρο ότι νοιώθει, είναι ότι ψάχνει τρόπο να εκδικηθεί για την μεγάλη αδικία που έγινε εις βάρος του.
Θέλει να εκδικηθεί γιατί καταστρέφεται η ζωή του ΑΔΙΚΑ.
Θέλει να εκδικηθεί γιατί είναι νέος είχε όνειρα για τη ζωή του και κάποιοι τού τα σφράγισαν μέσα σε ένα κελί, χωρίς λόγο και αφορμή.
Το πώς θα εκδικηθεί κανένας δεν το ξέρει, γιατί κάθε άνθρωπος είναι μία ξεχωριστή προσωπικότητα με διαφορετική ψυχοσύνθεση,
τρόπο σκέψης και δράσης.
Μπορεί να πιστεύει ότι η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο, όπως λένε κάποιοι, και έτσι να περιμένει να αποφυλακιστεί και να εκδικηθεί πολιτικά, αγωνιζόμενος να πάρει την εξουσία και έτσι να τιμωρήσει τους διώκτες του με το να τους στείλει στο σπίτι τους ή και στην φυλακή αφού προηγουμένως περάσουν από δίκη.
Μπορεί όμως και να σκέφτεται να εκδικηθεί παίρνοντας τον νόμο στα χέρια του.
Στην περίπτωση των φυλακισμένων της Χρυσής Αυγής δεν έχουμε να κάνουμε με έναν μόνο άδικα φυλακισμένο άνθρωπο, αλλά με δεκάδες.
Γι’ αυτό δεν γνωρίζουμε ο κάθε χαρακτήρας, που έχει και ξεχωριστή
ψυχοσύνθεση, με ποιόν τρόπο θα αντιδράσει.
Όλα τα παραπάνω πρέπει να τα σκεφτούμε όλοι: Πολιτική εξουσία, Ελληνική και Ευρωπαϊκή δικαιοσύνη, τα κόμματα, η Εκκλησία, οι ανθρωποφύλακες, ακόμα και εμείς οι απλοί πολίτες.
Πρέπει ο καθένας από τη θέση του, να πράξει κάθε τι, που αυτή τον υποχρεώνει να πράξει.
Μα θα πεί κάποιος: καλά, οι αρμόδιοι μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα, αλλά τι μπορούν να κάνουν οι απλοί πολίτες σε αυτή την περίπτωση ;
Όσοι γνωρίζουν καλά την μεγάλη αδικία που έχει γίνει σε βάρος των αθώων ανθρώπων, μπορούνε και πρέπει να το λένε σε κάθε ευκαιρία και όπου και αν βρεθούν.
Οι Έλληνες Εθνικιστές όμως, έχουμε ιδιαίτερο χρέος απέναντι στους συναγωνιστές μας.
Έχουμε χρέος πριν απ’ όλα να μην ξεχάσουμε ούτε στιγμή, ότι βρίσκονται στη φυλακή αθώοι άνθρωποι, και αυτοί είναι τα αδέλφια μας.
Πρέπει να διατυμπανίζουμε προς όλες τις κατευθύνσεις την μεγάλη αδικία και να ζητάμε από όλους τους αρμόδιους την αποκατάσταση της αλήθειας, που είναι η αθώωση.
ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΟΙ !
Αυτό το γνωρίζουν εχθροί και φίλοι, το λένε όλα τα χείλη !
Γι’ αυτό ( όσοι μπορούμε),πρέπει να συμπαραστεκόμαστε ηθικά και υλικά (ο καθείς όπως μπορεί) προς τους ίδιους και τις οικογένειές τους, που τυχόν έχουν ανάγκες.
Να τους διαβεβαιώσουμε με τις δράσεις μας ότι είμαστε δίπλα τους, ότι τους νοιαζόμαστε και να αγωνιζόμαστε να αποκατασταθεί η αδικία και να έλθει σύντομα η ευλογημένη εκείνη ώρα που θα τους σφίξουμε στις αγκαλιές μας, για να συνεχίσουμε πάλι μαζί, την εφ’ όρου ζωής, προσφορά προς την αγαπημένη μας Πατρίδα.
Νικόλαος Η. Σκαντζός
https://www.xrisiavgi.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου