“Έφθασα εις το σημείον να προβώ εις την εκταφήν όλων των νεκρών αξιωματικών και οπλιτών και να τους τοποθετήσω εντός ειδικών κιβωτίων διά να τους μεταφέρω εις την πατρίδα”...
Το όνομα Κωνσταντίνος Μανιαδάκης προκαλεί αισθήματα αρνητικά στην νεοελληνική πραγματικότητα την απόλυτα κυριαρχούμενη από το πνεύμα της μαρξιστικής αριστεράς. Ανάλογη αποστροφή υπάρχει και στους πάσης φύσεως “δημοκράτες”, αφού ο Κωνσταντίνος Μανιαδάκης υπήρξε το δεξί χέρι του Ιωάννη Μεταξά τον καιρό της 4ης Αυγούστου ως υπεύθυνος της Δημοσίας Τάξεως και Ασφαλείας.
Όταν το 1941 ο Βασιλεύς Γεώργιος μαζί με τμήμα του Στρατού μας κατέφυγε στην Μέση Ανατολή, με απαίτηση και των Άγγλων, ο Κωνσταντίνος Μανιαδάκης εξορίστηκε στην… Αργεντινή ως… επόπτης (!) των ελληνικών πρεσβειών της Λατινικής Αμερικής, από την οποία επέστρεψε τον Αύγουστο του 1949!
Ο Κωνσταντίνος Μανιαδάκης υπήρξε Αξιωματικός του Στρατού και είχε λάβει μέρος και στην Μικρασιατική εκστρατεία. Μια άγνωστη σελίδα της Ιστορίας του, η οποία δείχνει το μεγαλείο του Ανδρός, αναφέρεται στην περίφημη ιστορία του Σπυρίδωνος Μαρκεζίνη (Πολιτική Ιστορία Της Νεωτέρας Ελλάδος), στα χέρια του οποίου βρίσκεται ένα σημαντικό μέρος του αρχείου Μανιαδάκη:
«ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΝΙΑΔΑΚΗΣ. Ενταύθα το πρώτον γίνεται λόγος δια τον πρωτεύοντα ρόλον τον οποίον διεδραμάτισεν εις την φυγάδευσιν του Ιωάννου Μεταξά μετά την αποτυχίαν του κινήματος Λεοναρδοπούλου - Γαργαλίδη. Και όσον μεν αφορά την εν συνεχεία δράσιν του η εξιστόρησις γίνεται εις τους οικείους τόπους. Από της θέσεως όμως ταύτης θα αναφερθώμεν εις την παλαιοτέραν δράσιν του, συνδεομένην με επεισόδιον άξιον μνείας, το οποίον καθ’ όσον τουλάχιστον γνωρίζει ο συγγραφεύς είναι μοναδικόν ή οπωσδήποτε από τα σπάνια.
Ο Κωνσταντίνος Μανιαδάκης (1893 – 1972) εγεννήθη εις το Σοφικόν της Κορινθίας. Εξελθών της Σχολής των Ευελπίδων τον Οκτώβριον 1916 ως ανθυπολοχαγός του μηχανικού, μετέσχεν έκτοτε όλων των πολέμων. Ως ο ίδιος αφηγείται εις τας ανεκδότους σημειώσεις του, κατά τας επιχειρήσεις του 1922, όταν πλέον είχεν επέλθει η καταστροφή, ευρίσκετο εις τας υπωρείας του Ολύμπου της Βιθυνίας, ανατολικώς της Προύσης, ως διοικητής του 1ου τάγματος μηχανικού. Κυρία αποστολή των υπό τας διαταγάς του δυνάμεων, κατά την ώραν εκείνην, ήτο η κάλυψις του πλευρού των υποχωρούντων από πάσαν περιοχήν έναντι τυχόν επιθέσεων τακτικών ή ατάκτων δυνάμεων του εχθρού, ταυτοχρόνως δε η καταστροφή των τεχνικών έργων και της σιδηροδρομικής γραμμής. Εις το σημείον τούτο παραθέτομεν απόσπασμα των σημειώσεών του, τας οποίας εν ζωή είχε παραχωρήσει εις τον συγγραφέα:
«Θέλω εδώ να σημειώσω ότι κατά την εγκατάλειψιν του Ακ-Σου, έδρας του τάγματός μου, δεν αφήκα απολύτως τίποτε εις τον εχθρόν αφού έφθασα εις το σημείον να προβώ εις την εκταφήν από το εκεί υπό του τάγματός μου οικοδομηθέν ελληνικόν νεκροταφείον με μάρμαρα του Ολύμπου Βιθυνίας, όλους τους νεκρούς αξιωματικούς και οπλίτας και να τους τοποθετήσω εντός ειδικών κιβωτίων δια να τους μεταφέρω εις την πατρίδα διά να αναπαυθούν».
Ν.Γ.Μ.
http://www.xrisiavgi.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου