“Επικαιροποίηση” της συνθήκης της… Λωζάννης! Ολοταχώς βαδίζει προς τις δικές της “Πρέσπες” η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας
“Στον βαθμό όπου η Ελλάδα θα καθίσταται ανεπαίσθητα γεωπολιτικός δορυφόρος της Τουρκίας, ο κίνδυνος πολέμου θα απομακρύνεται, οι ψευδαισθήσεις θα αβγατίζουν και η παράλυση θα γίνεται ακόμα ηδονικότερη, εφ' όσον η υποχωρητικότητα θα αμείβεται με αμερικανικούς και ευρωπαϊκούς επαίνους…”
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε ότι δέχεται να πάει η Ελλάδα στην Χάγη, ενώ τα τουρκικά ΜΜΕ γράφουν ότι η Αθήνα συμφώνησε να συζητήσει την “επικαιροποίηση” της συνθήκης της… Λωζάννης, μίας συνθήκης του 1923 (!), της οποίας ο μεγάλος νικητής στην διπλωματική μάχη υπήρξε αναμφισβήτητα η Τουρκία.
Λίγοι γνωρίζουν ότι τον Απρίλιο του 1923 επτά μόλις μήνες μετά την καταστροφή ο Ελληνικός Στρατός παρέτασσε στον Έβρο ποταμό μια στρατιά αποτελούμενη από δέκα αξιόμαχες μεραρχίες, εννέα πεζικού και μια ιππικού. Επίσης, διέθετε και δύο Συντάγματα πεδινού πυροβολικού. Η Στρατιά του Έβρου είχε σκοπό την διεκδίκηση μέσω της συνθήκης της Λωζάννης, της Ανατολικής Θράκης, ενώ ο Στόλος μας είχε την δύναμη να εξασφαλίσει την εθνική ελευθερία στα δύο ελληνικά νησιά, τα οποία ευρίσκοντο έναντι των στενών, δηλαδή την Ίμβρο και την Τένεδο.
Οι Τούρκοι στην Λωζάννη εμφανίστηκαν αδιάλλακτοι, αλλά είχαν προστριβές και με τις τρεις μεγάλες δυνάμεις της εποχής. Με την Αγγλία για το ζήτημα της Μοσσούλης, της γνωστής πλούσιας σε κοιτάσματα πετρελαίου περιοχής. Με την Ιταλία είχε επίσης συγκρουσθεί και ο ίδιος ο Μουσολίνι είχε πει στον υπουργό εξωτερικών της Ελλάδος Αλεξανδρή ότι η Ελλάδα δικαιούται και πρέπει να καταλάβει την Ανατολική Θράκη! Με την Γαλλία παρομοίως είχε σοβαρές διαφορές η Τουρκία για τις πολεμικές αποζημιώσεις.
Πώς Χάθηκε η Ανατολική Θράκη
Στρατός και Πολεμικό Ναυτικό στην Θράκη επιδιώκανε στρατιωτική εμπλοκή και απελευθέρωση της Ανατολικής Θράκης. Μετά την διακοπή της Διασκέψεως της Λωζάννης απαιτούν την αντικατάσταση του Βενιζέλου από τον Απόστολο Αλεξανδρή, υπουργό των Εξωτερικών, η οποία και πραγματοποιείται στις 7 Μαϊου με Βασιλικό διάταγμα.
Ο Βενιζέλος, όμως, ΠΑΡΑΝΟΜΑ και με την ανοχή Αλεξανδρή, συνεχίζει αυτός τις διαπραγματεύσεις, ευρισκόμενος πάντα σε επαφή με τους Άγγλους.
Στις 22 Μαΐου η κυβέρνηση τηλεγραφεί στον Βενιζέλο ότι θα αναμένει μέχρι τις 26 Μαΐου και εάν δεν επέλθει συμφωνία, θα διατάξει την προέλαση του Στρατού στην Ανατολική Θράκη, ο δε Στόλος θα πλεύσει προς Δαρδανέλια. Στο τηλεγράφημα αναφέρετο:
“Η κυβέρνησις, εξετάσασα όλας τας απόψεις και έχουσα κατηγορηματικήν την γνώμην του Αρχηγού του Στρατού, ότι και εις την μάλλον δυσμενήν περίπτωσην, καθ’ ήν δεν θα επιτραπεί η διέλευσις του Στόλου διά των Στενών, αι στρατιωτικαί επιχειρήσεις από ξηράς θεωρούνται εξασφαλισμέναι” (Γρηγορίου Δαφνή, Η Ελλάς μεταξύ δύο Πολέμων, σελίς 46).
26 Μαΐου έληγε το τελεσίγραφο και το πρωί της 26ης Μαΐου ο Ελευθέριος Βενιζέλος ζητεί να λάβει τον λόγο στην διάσκεψη, αλλά παρεμβαίνει ο Άγγλος αντιπρόσωπος και ζητά να μιλήσει πρώτα ο Τούρκος εκπρόσωπος Ισμέτ, ο οποίος προτείνει την παραχώρηση της Ανατολικής Θράκης στην Τουρκία και ο Βενιζέλος συμφωνεί!
Ας σημειωθεί ότι ο Κεμάλ δεν διέθετε Στόλο, ούτε στρατεύματα στην Ανατολική Θράκη, εις την οποίαν η πλειοψηφία των κατοίκων ήταν Έλληνες. Με δυο λόγια παραχωρήσαμε την Ανατολική Θράκη στην Τουρκία χωρίς να πέσει ούτε μία τουφεκιά και όλα αυτά προς χάριν των Άγγλων, οι οποίοι τελικά πήραν αυτό που ήθελαν, τα πετρέλαια της Μοσούλης.
Ο Γρηγόριος Δαφνής στο προαναφερθέν βιβλίο του γράφει ότι ο Βενιζέλος μάλλον ήταν προειδοποιημένος για αυτήν την Μade in England “λύση”, αλλά δεν την γνωστοποίησε στην Ελληνική κυβέρνηση, γνωρίζοντας ότι θα συναντήσει αντιδράσεις και έτσι φέρνει την χώρα προ τετελεσμένων γεγονότων.
Η προέλαση που δεν έγινε ποτέ…
Και πράγματι αντιδράσεις υπήρξαν. Τόσο ο διοικητής της Στρατιάς του Έβρου Πάγκαλος, όσο και ο Αρχηγός του Στόλου Χατζηκυριάκος αντιδρούν και αποστέλλουν το ακόλουθο τηλεγράφημα: “Αποδεχόμενοι κατ’ ανάγκην, χάριν της τιμής της Ελλάδος, ατυχήν λύσιν, επειδή αυτή εγένετο κατά παράβασιν ρητής εγγράφου εντολής δοθείσης υπουργών εξωτερικών, Αρχηγοί Στρατού και Στόλου, πενθούντες από χθες εκφράζουν την βαθείαν λύπην των αίροντες εφεξής την προς την αντιπροσωπίαν εμπιστοσύνη των. Πάγκαλος, Χατζηκυριάκος”.
Η αρχική απόφαση μάλιστα Πάγκαλου και Χατζηκυριάκου ήταν την άλλη μέρα το πρωί να διατάξουν προέλαση και κατάληψη της Ανατολικής Θράκης. Τελικώς, κατόπιν πιέσεων και πραξικοπηματικών ενεργειών παραγόντων, ο Ελληνικός Στρατός και Στόλος δεν κινούνται και έτσι χάνεται η Ανατολική Θράκη.
Εύκολο είναι ο καθένας από εσάς που διαβάζετε αυτό το κείμενο να φανταστεί πόσο διαφορετική θα ήταν η Ελλάδα πόσο πιο ισχυρή γεωπολιτικά και στρατηγικά, αλλά και δημογραφικά, έχοντας στην κατοχή της την Ανατολική Θράκη, την Ίμβρο και την Τένεδο, αφού κατ’ ουσίαν θα ήλεγχε τα στενά των Δαρδανελίων και η Ελλάδα.
Αλλά ας επανέλθουμε εις τα της Συνθήκης της Λωζάνης. Σύμφωνα με αυτήν θα διατηρείτο η Ελληνικότητα με καθεστώς αυτονομίας της Ίμβρου και της Τενέδου και θα παρέμεναν οι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη. Το τουρκικό κράτος λειτουργώντας εγκληματικά εις βάρος του Ελληνικού πληθυσμού, ξερίζωσε τους αδελφούς μας Έλληνες της Ίμβρου και της Τενέδου από τις πατρογονικές τους εστίες καθώς και από την Βασιλεύουσα, όπου σήμερα ζουν τρεις το πολύ χιλιάδες Ελλήνων.
Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ
http://www.xrisiavgi.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου