Γράφει ο Σ. Παιδάκος
Τις προάλλες είχα μία συζήτηση με φίλη μου φαρμακοποιό σχετικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος τους τόσο με το δημόσιο όσο και με τους ιδιωτικούς φορείς. Με ενημέρωσε λοιπόν ότι τα συνταγογραφημένα φάρμακα έφτασαν σήμερα να τα πληρώνονται από το δημόσιο σε βάθος εξαμήνου, και ότι δεν γίνεται ο καυγάς με τα πολυκαταστήματα για αυτού του είδους τα φάρμακα, αλλά για τα μη συνταγογραφημένα, «κορόιδο είναι ο επιχειρηματίας να ανοίξει νταραβέρια με τα φαλιρισμένο δημόσιο;», μου είπε. Συνεχίστηκε η κουβέντα μας και επεκτάθηκε η συζήτηση και στους άλλους κλάδους του εμπορίου, που οι εκάστοτε κυβερνήσεις έδωσαν και τις απαραίτητες άδειες ώστε πολλά προϊόντα που τα έβρισκες μόνο σε συγκεκριμένα μαγαζιά, να τα βρίσκεις πλέον και στις προθήκες των υπεραγορών. Το κακό ξεκίνησε με τα είδη υαλοπωλείου, με τα είδη μαναβικής, τα γαλακτοκομικά, τα είδη νεοτερισμών, τα καλλυντικά, συνεχίστηκε με τα είδη κρεοπωλείου, σειρά μετά πήραν τα ψάρια, μετά εμφανίστηκαν τα ψημένα κοτόπουλα, τα είδη αρτοποιείου, και τέλος τα διάφορα φάρμακα. Μιλάμε για εννιά κλάδους λιανικού εμπορίου, μαζεμένα στις υπεραγορές, και τις υπεραγορές δίπλα από το μπακάλη της γειτονιάς, δίπλα απ’ το φούρνο, και πάει λέγοντας.
Όπως βλέπετε η συγκέντρωση πολλών αγαθών στις υπεραγορές έγινε σταδιακά και μεθοδευμένα, ώστε να μην υπάρχει μαζική αντίδραση από τους εμπόρους, αλλά μόνο από τους κλάδους που κατά καιρούς πλήττονταν. Αυτός είναι ο νόμος της ελεύθερης οικονομίας, έτσι λένε οι ειδήμονες. Ναι όντως έτσι είναι, με μία μόνο ουσιαστική διαφορά. Στα ξένα κράτη που υπάρχουν οι υπεραγορές, και δη στην Αμερική, το Αμερικανικό δημόσιο έχει μεριμνήσει ώστε να μπορεί να προστατευθεί και ο μικρός επιχειρηματίας, είτε αυτός λέγεται μανάβης, φούρναρης, κρεοπώλης κλπ. Κάποτε επισκέφτηκα το price club στην Νέα Υόρκη, μεγάλη υπεραγορά που έβρισκες από κουμπιά μέχρι δίκυκλα μηχανάκια. Έβρισκες τα πάντα εκεί και καλύτερες τιμές από τα τοπικά μικρομάγαζα, αλλά με μία ουσιαστική διαφορά. Το price club βρίσκονταν 35 χιλιόμετρα έξω από τη Νέα Υόρκη. Όλοι σας αντιλαμβάνεστε τους λόγους ώστε να υπάρχει η απαραίτητη απόσταση των 35 χιλιομέτρων. Αυτή είναι η ουσιαστική διαφορά με τις εδώ εξυπνάδες των σοσιαλιστικών και φιλελεύθερων, τάχα, κυβερνήσεων που έκαναν τον τόπο γης μαδιάμ.
Δεν υπάρχει κλάδος του λιανικού εμπορίου σήμερα που να μην αντιμετωπίζει πρόβλημα, γενεσιουργά μάλιστα προβλήματα που τα προκάλεσαν οι μεγαλοεπιχειρηματίες σε αγαστή πάντα συνεργασία με τους πάντα πρόθυμους κυβερνήτες μας. Ένα σωστό δημόσιο, αν ήθελε, θα προστάτευε και τον επιχειρηματία αλλά και τον μικρομεσαίο επιχειρηματία. Στην προκειμένη περίπτωση δεν μπορεί να προστατεύσει ούτε τον ένα ούτε τον άλλο.
Σωστές νομοθετικές κινήσεις δεν έγιναν ποτέ στην Ελλάδα απ’ τη μεταπολίτευση έως σήμερα. Δεν είναι δύσκολο κάτι τέτοιο, απλά χρειάζεται πολιτική βούληση που την διαθέτουν μόνο όσοι πραγματικά πονάνε τον Τόπο τους, και ξέρετε ποιοι είναι αυτοί.
http://ethnikismos.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου