 |
| Περικεφαλαία Γ. Καστριώτη |
Οι Αλβανοί ισχυρίζονται ότι γενάρχης του έθνους-κράτους τους είναι ο Gjergj Kastrioti Skanderbeg, αυτός το πραγματικό όνομα του οποίου είναι Γεώργιος Καστριώτης
Αυτά ισχυριζονται οι ιδιοι οι Αλβανοι στο
Gjergj Kastrioti Skanderbeg (6 May 1405 – 17 January 1468; Albanian: Gjergj Kastrioti Skënderbeu, widely known as Skanderbeg, Turkish İskender Bey, meaning "Lord Alexander" or "Leader Alexander"), or Iskander Beg, was a prominent historical figure in the history of Albania and of the Albanian people. Known as the Dragon of Albania,[1] he is the national hero of the Albanians and initially through the work of his main biographer, Marin Barleti, is remembered for his struggle against the Ottoman Empire, whose armies he successfully ousted from his native land for more than two decades.
George Kastrioti Skënderbeu appears in various Latin sources as Georgius Castriotus Scanderbegh. Gjergj is the Albanian equivalent of the name George. The form of his last name was given variously as Kastrioti,[3] Castriota,[4] Castriottis,[5] or Castriot.[6] The last name Kastrioti refers both to the Kastrioti family and to a municipality in northeastern Albania called Kastriot, in the modern Dibër District, from which the family's surname derives,[7][8][9] having its origin in the Latin castrum via the Greek word Κάστρο (English: castle).[10][11][12]
The Ottoman Turks gave him the name İskender Bey, meaning "Lord Alexander", or "Leader Alexander", which has been rendered as Scanderbeg or Skanderbeg in the English versions of his biographies, and Skënderbeu (or Skënderbej) is the Albanian version. [13]. Latinized in Barleti's version as Scanderbegi and translated into English as Skanderbeg, the combined appellative is assumed to have been a comparison of Skanderbeg's military skill to that of Alexander the Great.[14]
Επίσης από το λήμμα που αναφέρεται στον πατέρα του
http://en.wikipedia.org/wiki/Gjon_Kastrioti
Gjon Kastrioti ( - 1442) (also John or (Lat.) Giovanni Castriota / Castriotus or (Gr.) Ioannis Castriotis) was the father of Albanian national hero Skanderbeg. Kastrioti's family had its origin in Macedonia and ruled over Epirus, i.e. a wide gegraphical region today covering parts of Albania, Greece, and Macedonia. According to Blanchus (see Frang Bardhi), the family was named after the city of Castoria, today in Greece, where the family was based for certain time[1]. As was common among nobility on the Ottoman frontier, two of his sons were taken to the Ottoman court to fight for the Empire. This way Kastrioti, blackmailed through his sons would be faithful to the Empire.
Επομένως το όνομα του ήταν Γεώργιος ένα Ελληνικό χριστιανικό όνομα. Το επώνυμο του ήταν Καστριώτης που προκύπτει από την ελληνική λέξη κάστρο και ετυμολογείται από τον Frang Bardhi ότι προέρχεται από την πόλη της Καστοριάς, από την οποία θεωρείται ότι προέρχεται η οικογένεια των Καστριώτηδων. Το όνομα Σκεντέρμπεης του το έδωσαν οι Τούρκοι όταν αυτός βρισκόταν στην Αδριανούπολη. Συγκεκριμένα ο πατέρας του Ιωάννης, για να διατηρήσει την αυθεντία (διοίκηση) στην Κρούγια, υποχρεώνεται να παραδώσει ως ομήρους τους 4 γιους του στον σουλτάνο Μουράτ Β', οι οποίοι και θα ανατραφούν κατά τις τουρκικές συνήθειες στην σουλτανική αυλή της Αδριανουπόλεως. Εκεί, χριστιανοί αυτοί, εξισλαμίζονται. Ο Μουράτ Β' εκτιμώντας τα χαρίσματα του Γεωργίου (ομορφιά, ευρωστία, γενναιότητα) τον συνεκπαιδεύει με τον διάδοχο του θρόνου, τον μετέπειτα Μωάμεθ Β' τόν Πορθητή της Κων/πόλεως. Ο Σουλτάνος θαυμάζοντας την παλληκαριά του, του προσέδωσε την τουρκική ονομασία «Ισκεντέρ μπέη» (Σκεντέρμπεη), που στα ελληνικά σημαίνει «Αλέξανδρος ηγεμών ή Μέγας Αλέξανδρος». (Σημείωση σε όλο τον ανατολικό κόσμο από τα παράλια της Μικράς Ασίας εώς τις Ινδίες, ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν και είναι γνωστός ο Ισκαντέρ ή Ισκεντέρ και οι Έλληνες ώς Γιουνάν από το Ίων-Ίωνας)
Επομένως το πραγματικό όνομα του ήταν Γεώργιος Καστριώτης με τους Τούρκους να τον αποκαλούν Αλέξανδρος ο Ηγεμών και βεβαίως όχι το παραχαραγμένο Gjergj Kastrioti Skanderbeg
Τώρα μερικά στοιχεία για το τι θεωρούσε τον εαυτό του ο Γεώργιος Καστριώτης και οι βιογράφοι του
Τα στοιχεία είναι πάλι προερχόμενα από Αλβανικές πηγές
http://www.albanianhistory.net/texts16-18/AH1510.html
510
Marinus Barletius:
History of George Castriot, surnamed Scanderbeg
Historian Marinus Barletius (ca. 1450-1512), known in Albanian as Marin Barleti, is thought to have been born in Shkodra where he vividly experienced and survived the second siege of the city by the Turks in 1478. When Shkodra was finally taken, Barletius, like many of his compatriots, fled to Italy and settled in Padua, where he became rector of the parish church of St. Stephan. His experience inspired him to document Albania’s turbulent history during the Turkish invasion and its national resistance under Scanderbeg (1405-1468) in the book “Historia de vita et gestis Scanderbegi, Epirotarum Principis” (History of the Life and Deeds of Scanderbeg, Prince of Epirus), Rome, ca. 1510. Barletius’ history of Scanderbeg was widely read and translated in the sixteenth and seventeenth centuries and constitutes a basic, if not entirely satisfactory source of our knowledge of Scanderbeg and fifteenth-century Albania. The Latin original of the book was translated into French by Jaques de Lavardin as “Histoire de Georges Castriot, svrnommé Scanderbeg, roy d'Albanie” (Paris 1576), and from French into English by Zachary Jones under the title “The Historie of George Castriot, surnamed Scanderbeg, King of Albinie, containing his famous actes, his noble deedes of armes and memorable victories again the Turkes for the faith of Christ” (London 1596). Strongly influenced by the Roman historians, in particular by Livy, and with the declamatory style of the period, more rhetoric than reliably historical, Barletius captured the imagination of the sixteenth-century reader who, with the Turks at the gates of Vienna in 1529, was becoming increasingly obsessed by the prospect of a Turkish conquest of Western Europe. He also laid the foundations for what can only be called the cult of Scanderbeg among the Albanians at home and in the diaspora, an almost saintly veneration of the Albanian national hero as the symbol and quintessence of resistance to foreign domination. The following is the final (twelfth) chapter of the book on the death of Scanderbeg, with the text left in its original sixteenth-century language and orthography.
Ο Marin Barleti θεωρείται από τους Αλβανούς ο κορυφαίος βιογράφος του Γεωργίου Καστριώτη. Το 1510 ο Marin Barleti εξεδωσε στα λατινικα τη βιογραφια του Γεωργίου Καστριώτη. Στον τίτλο του βιβλίου τον αποκαλούσε "Πριγκηπα της Ηπειρου". Όταν το βιβλίο μεταφράστηκε στα Γαλλικά μετά από 66 χρόνια στο γαλλικό τίτλο του βιβλίου ο Καστριώτης πλέον αποκαλούνταν "Βασιλιάς της Αλβανίας". Το ίδιο συνέβη και στη μετέπειτα μετάφραση του στα Αγγλικα. Ποιες όμως είναι οι σκοτεινές και ανεξακρίβωτες δυναμεις οι οποίες μεσα σε λιγοτερο από 60 χρονια αλλαξαν τον τιτλο του βιβλιου και ο Γεωργιος Καστριωτης από πριγκηπας της Ηπειρου έγινε ο βασιλιάς της Αλβανίας όταν το βιβλιο μεταφραστηκε στα Γαλλικα και στα Αγγλικα?
Το αλβανικό κράτος συμπληρώνοντας το 1968 500 έτη από τον θάνατό του Γεωργίου Καστριώτη, εξέδωσε γραμματόσημο, το οποίο παρουσιάζει το εξώφυλλο της προαναφερθείσης Ιστορίας του Barletii, Γράφει το εξώφυλλο : «HISTORIA DE VITA ET GESTIS SCANDERBEGI EPIROTARUM PRINCIPIS».
Στον Γεώργιο Καστριώτη οι Αλβανοί αποδίδουν μία σφραγίδα η οποία φέρει το θυρεό της σημαίας του, τον δικέφαλο αετό του Βυζαντίου. Η σφραγίδα βέβαια είναι γραμμένη στα ελληνικά. Ακολουθώντας πάλι Αλβανικές πηγές
http://sq-al.facebook.com/pages/Gjergj-Kastrioti/311409525032?sk=info
A seal ascribed to Skanderbeg has been kept in Denmark since it was discovered in 1634. It was bought by the National Museum in 1839. The seal is made of brass, is 6 cm in length and weighs 280 g. The inscription (laterally reversed) is in Greek and reads
ΒΑΣΙΛΕΥΣ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ.ΕΛΕΩ.ΘΥ. ΑΥΤ.ΡΩΜ.ΟΜΕΓ. ΑΥΘ.ΤΟΥΡ.ΑΛΒ. ΣΕΡΒΙ. ΒΟΥΛΓΑΡΙ.
Most of the words are abbreviated, but an English translation might be: King Alexander, by the grace of God, Emperor of the Romans, the great ruler of the Turks, Albanians, Serbs, [and] Bulgarians.
If this seal is authentic, it indicates that George Kastrioti declared himself king, using the name Skender in its Greek form. (Greek or Latin were the customary languages for royal inscriptions in the Middle Ages.) The titles highly exaggerate his actual power, but this was often the case for Medieval rulers. Skanderbeg is apparently seen as a successor of the Byzantine emperors, as shown by the title and the double-eagled crest, during this period a symbol of Byzantine power
βασιλευς
αλεξανδρος
ελεω θεου
αυτ (οκρατωρ) ρωμ (αιων)
ο μεγ (ας) αυθ (εντης)
τουρ (κιας)
αλβ (ανιας)
σερβι (ας)
&βουλγαρι (ας)
Ο ιδιος ο Καστριωτης ισχυριζοταν ότι ηταν αυτοκρατωρ των ρωμαιων (όπως αποκαλουνταν οι Ελληνες στην εποχη του) αλλα ταυτοχρονα αυθέντης (αφεντης) ολων των υπολοιπων, Τουρκων, Αλβανων κτλ, δηλαδη ισχυριζεται ότι οι λαοι αυτοι είναι υποτελεις και σιγουρα δεν εννοει τον εαυτο του έναν εξ αυτών
αφέντης < αρχαία ελληνική αὐθέντης
και ακολουθεί η φωτογραφια της σφραγιδας
Ένας ακόμη από τους βιογράφους του Γεωργίου Καστριώτη ήταν ο ο Φραγκίσκος Μπλάνκος (Franciscus Blancus) (1606–1643). Ήταν καθολικός ιερωμένος που έζησε στην Αλβανία, γνώστης τουλάχιστον της λατινικής και αλβανικής γλώσσας που έγραψε και το πρώτο λατινο-αλβανικό λεξικό, προκειμένου να εξυπηρετηθεί η εκεί ιεραποστολή.
Στον τίτλο του βιβλίου του αποκαλεί τον Γεώργιο Καστριώτη "Ηπειρώτη Πρίγκηπα"
Μάλιστα, το ανωτέρω βιβλίο γράφτηκε έναν αιώνα μετά τον θάνατο του Σκεντέρμπεη, οπότε θα έπρεπε ήδη να έχει κατασταλάξει η κοινή γνώμη της "Αλβανίας" γύρω από την εθνικότητά του. Και μάλιστα, ένας ιεραπόστολος που θα ήθελε να έχει άριστες σχέσεις με τον λαό τον οποίο φιλοδοξεί να ποιμάνει, θα απέφευγε χαρακτηρισμούς που θα έφερναν αρνητικές εντυπώσεις στο λαό του.
Εξ άλλου, μέσα στο βιβλίο αναφέρει ότι ο Καστριώτης μιλούσε καλά τα "Τουρκικά, Αραβικά, Ελληνικά, Ιταλικά και Σλαβονικά". Πουθενά δεν αναφέρει ότι μιλούσε αλβανικά. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο τίτλος του λεξικού της λεγομένης "Αλβανικής Γλωσσης" προς τα λατινικά Dictionarium latino-epiroticum, Rome 1635 (Latin-Albanian dictionary)
1. Ο Γεώργιος Καστριώτης είχε Ελληνικό όνομα που το χρησιμοποίησε μέχρι τον θάνατό του.
2. Ο Γεώργιος Καστριώτης έγραφε Ελληνικά.
3. Ο Γεώργιος Καστριώτης γεννήθηκε σε μια περιοχή που, εκείνη την εποχή τουλάχιστον, κατοικούσαν Έλληνες.
4. Ο Γεώργιος Καστριώτης επικαλείτο ότι ήταν απόγονος Ελλήνων, όπως ο Πύρρος.
5. Ο Γεώργιος Καστριώτης χρησιμοποιούσε σαν σημαία του την πολεμική Σημαία του Βυζαντίου. Χώρα που πριν από πολλούς αιώνες είχε υιοθετήσει την Ελληνική παιδεία, γλώσσα και κουλτούρα και βεβαίως κατοικούνταν από Έλληνες
Η αλήθεια είναι υπαρκτή, το δε ψέμα πρέπει να το επινοήσεις. Το Βατικανό έχει κάνει πράγματι θαυμαστή εργασία, αλλά ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον. Αλβανοί και Αλβανία δεν υπήρξαν ποτέ. Ένα κατασκεύασμα του Βατικανού είναι για να πατήσει πόδι στα Βαλκάνια, γεγονός είναι ότι τα έχει καταφέρει πολύ καλά τα τελευταία πεντακόσια χρόνια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου